Reklama

Niedziela Podlaska

Babski bunt w Olendach

W kościele Trójcy Przenajświętszej w Rudce, Mszą św. pod przewodnictwem bp. Piotra Sawczuka, rozpoczęto uroczystość upamiętniającą 70. rocznicę buntu mieszkańców wsi Olendy przeciwko przymusowej kolektywizacji ziemi.

2024-05-07 08:47

Niedziela podlaska 19/2024, str. I

[ TEMATY ]

Diecezja Drohiczyńska

Ewa Sopel

Podczas uroczystości odsłonięto tablicę pamiątkową

Podczas uroczystości odsłonięto tablicę pamiątkową

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Podczas Mszy św. 28 kwietnia, w homilii, biskup przypomniał historię kolektywizacji, jej początki i konsekwencje. Podkreślił, że historia, która wydarzyła się w 1954 r. w Olendach, była najgłośniejszym wydarzeniem zbiorowego buntu przeciwko odbieraniu rolnikom ich własności. Kiedy zapadła decyzja o utworzeniu Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, mieszkańcy Olend, w tym przeważająca liczba kobiet wyszły na pole, aby zablokować spółdzielcze traktory orzące odebraną ziemię. 8 osób zostało aresztowanych i dotkliwie ukaranych. Bunt w Olendach wyróżniał się tym, że prym wiodły kobiety i dlatego nazwano go „buntem babskim”.

Biskup dodał, że z całą pewnocią nie była to tylko obrona własności prywatnej, ale przede wszystkim ochrona wartości, na których ludzie zbudowali swoje życie: wiara w Boga, troska o niepodległość Ojczyzny. Heroizm mieszkańców walczących o te wartości porównał do innych bohaterów: męczenników – podlaskich unitów, błogosławionej rodziny Ulmów, młodzieży broniącej krzyża w Miętnem. Ustawił w tym samym szeregu rolników, którzy obecnie walczą o godne życie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Eucharystię koncelebrowali ks. prał. Zbigniew Niemyjski – dziekan hajnowski oraz ks. Marcin Szymanik – sekretarz biskupa drohiczyńskiego.

Na zaproszenie organizatorów wydarzenia – wójta Gminy Rudka, dyrektora Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Białymstoku, proboszcza parafii w Rudce, Koła Gospodyń Wiejskich w Olendach i Komitetu Obchodów odpowiedzieli i zaszczycili swoją obecnością: senator Anna Bogucka, posłowie na Sejm RP Jacek Bogucki oraz Sebastian Łukaszewicz, liczna grupa pracowników Instytutu Pamięci Narodowej, Podlaski Konserwator Zabytków, samorządowcy, służby mundurowe, członkowie Związku Piłsudczyków RP z Zaścianek oraz liczni mieszkańcy Olend i okolicznych miejscowości.

Po Mszy św. dalsza część uroczystości odbyła się w Olendach, gdzie w asyście pocztów sztandarowych złożono wiązanki kwiatów i odmówiono modlitwę w intencji bohaterów i ich rodzin. Senator Anna Bogucka odczytała list Pierwszej Damy Agaty Kornhauser-Dudy, a liczni goście wygłosili przemówienia. Została również odsłonięta tablica pamiątkowa, na której znalazła się historia wydarzenia i nazwiska poszkodowanych kobiet.

Reklama

Wszyscy uczestnicy spotkania z wielką uwagą wysłuchali prelekcji dr. Marcina Markiewicza z Oddziału IPN w Białymstoku, poświęconej wydarzeniom z 1954 r.

Spotkanie przy wspólnym stole było wspaniałą okazją do poznania relacji świadków tamtych wydarzeń – jeśli nie od osób, które je bezpośrednio pamiętają, to od ich bliskich lub historyków, którzy ich wspomnienia opisywali.

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Gala konkursowa

Niedziela podlaska 14/2024, str. I

[ TEMATY ]

Diecezja Drohiczyńska

Renata Jarosz

Finałowa scena części artystycznej

Finałowa scena części artystycznej

„Maryja Matka Jezusa i nasza” – to temat tegorocznej, trzeciej edycji Diecezjalnego Konkursu Życie w Biblii, Biblia w życiu. Jego podsumowanie miało miejsce 21 marca w Szkole Podstawowej im. por. Izydora Kołakowskiego w Domanowie.

Uroczystą galę poprowadziła Ewa Zawadzka – dyrektor szkoły w Domanowie. Część oficjalną rozpoczął występ uczniów przygotowany pod kierunkiem Anny Rogowskiej i Eweliny Paprockiej-Radziszewskiej, ukazujący sceny z życia Maryi. Przy dźwiękach refleksyjnych pieśni religijnych, wspaniałej scenografii i choreografii zebrani mogli towarzyszyć Maryi od chwili zwiastowania po wniebowzięcie oraz uczestniczyć we wspólnej modlitwie przed obrazem Matki Boskiej Domanowskiej, którą poprowadził ks. kan. Krzysztof Napiórkowski – proboszcz parafii w Domanowie.

CZYTAJ DALEJ

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.

Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Biskup legnicki o Kościele w drodze

2024-05-30 15:40

[ TEMATY ]

Legnica

Boże Ciało

Wydarzenie Eucharystyczne

katedra legnica

sanktuarium św. Jacka

ks. Piotr Nowosielski

Główna procesja eucharystyczna w Święto Bożego Ciała, przeszła ulicami Legnicy, od katedry, do miejsca Wydarzenia Eucharystycznego w sanktuarium św. Jacka. Uroczystości przewodniczył biskup legnicki Andrzej Siemieniewski.

W homilii, nawiązując do odczytywanego słowa Bożego, zwrócił uwagę że cytowany dziś fragment Listu do Hebrajczyków (Hbr 9,11nn), jest jakby graficznym zapisem Historii Zbawienia, z podkreśleniem mocy Krwi Chrystusa przelanej dla naszego Odkupienia. Natomiast słowa Ewangelii, przypominają, o niezwykłym darze sakramentu Eucharystii, który otrzymaliśmy z rąk samego Jezusa Chrystusa.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję