W Niedzielę Miłosierdzia Bożego święto patronalne obchodzi Caritas. Istotnym przesłaniem tego święta jest ukazanie, zwłaszcza młodym i kandydatom na wolontariuszy, że miłosierdzie wyraża się także przez czynne zaangażowanie na rzecz bliźniego; że kształtowanie „wyobraźni miłosierdzia” przez podanie ręki potrzebującemu jest ważnym zadaniem, które Jezus pozostawił Kościołowi. Przypomniał o tym Jan Paweł II w encyklice „Dives in misericordia”, pisząc: „Chrystus, objawiając miłość - miłosierdzie Boga, równocześnie stawiał ludziom wymaganie, aby w życiu swoim kierowali się miłością i miłosierdziem”.
Tradycyjnie już w pierwszą niedzielę po zmartwychwstaniu Pana Jezusa w podlubelskiej Dąbrowicy odbyło się wielkanocne spotkanie chorych i niepełnosprawnych, które duszpasterzom, opiekunom i wolontariuszom stwarza jedną z wielu okazji do przebywania w jedności z chorymi i cierpiącymi. Wraz z wiernymi z parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny chorzy uczestniczyli we Mszy św. z udziałem m.in. ks. Andrzeja Głosa - dyrektora Caritas Archidiecezji Lubelskiej, ks. Bogusława Suszyło - kapelana i duszpasterza chorych oraz ks. Adama Galka - kapelana Domu Pomocy Społecznej im. Matki Teresy z Kalkuty w Lublinie. Eucharystii przewodniczył ks. Stanisław Grzesiuk, proboszcz z Nasutowa, przed laty kapelan PSK nr 4 w Lublinie.
Na wspomnienie o Dąbrowicy niepełnosprawni ożywiają się i uśmiechają. Mówią, że tu rzeczywiście jest ich drugi dom i parafia, niezależnie od tego, w jakiej odległości od „Domu Spotkania” Caritas mieszkają na stałe. W związku z rozbudową i działalnością „Domu Spotkania” na rzecz chorych i niepełnosprawnych, coraz więcej osób interesuje się tym miejscem i tu przyjeżdża. Tak też w ich „drugim domu i stałej parafii” przywitał grupę niepełnosprawnych proboszcz ks. Andrzej Sternik, dyrektor Okręgu Caritas - Lublin Podmiejski i kierownik ds. charytatywnych tworzonego Centrum Jana Pawła II w Lublinie. „Dom Spotkania” Caritas Archidiecezji Lubelskiej, otwarty i poświęcony przez abp. Bolesława Pylaka w maju 1995 r., przystosowany jest do potrzeb osób niepełnosprawnych. W ciągu roku odbywają się tu spotkania okolicznościowe, np. wigilie czy śniadania wielkanocne. W czasie towarzyszących spotkaniom nabożeństw chorzy słuchają homilii adresowanych do nich, rozmawiają z często przybywającymi tu biskupami i innymi gośćmi, dzieląc się swoimi doświadczeniami i modlitwą.
Kaznodzieja ks. Grzesiuk, 19 kwietnia zwrócił uwagę na sytuację zmagania ludzi z chorobą i niepełnosprawnością, jednocześnie kierując uwagę wiernych na Boga - „najlepszego lekarza” i nadzieję, którą daje zmartwychwstanie Pańskie. Zachęcał do wytrwałości. „Wierzę w to głęboko, że jesteście dzisiaj Chrystusem niosącym krzyż; że jesteście znakiem zbawienia dla współczesnego świata i Kościoła. Kościół na miarę swoich możliwości, swojej «caritas» wyciąga do was ręce, nie zapomina o was. Jesteście najważniejszą częścią Kościoła. To prawda, którą głosił Chrystus”.
Osoby doświadczone przez los często odnajdują takie powody do radości, które zdrowi ludzie często lekceważą. Żyjąc w społeczności zdrowych, okazują się niezastąpionymi nauczycielami życia, co potwierdzają wolontariusze i opiekunowie, których przedstawiciele uczestniczyli w Eucharystii i spotkaniu. Chorzy potrafią też sprawić, że oczy obecnych obok nich zwracają się nie tylko na ich problemy i niedoskonałości, ale na talenty i umiejętności. Dowiedli tego członkowie Teatru „Przebudzenie” ze Środowiskowego Domu Samopomocy „Misericordia”. Podczas spotkania grupa prowadzona przez Ewę Dudziak wystawiła misterium Męki Pańskiej. Była to kolejna udana, pełna pasji i zaangażowania aktorów odsłona przedstawienia, które ma już 9-letnią tradycję.