Reklama

Nie wyspowiada, ale powie kazanie

- W Kościele, podobnie jak w szpitalu, są potrzebni zarówno lekarze od duszy, jak i pielęgniarki. A diakon stały jest właśnie taką pielęgniarką. Choć sam operacji nie przeprowadzi i Mszy św. nie odprawi, ale jakiś opatrunek na duszę może założyć - podkreśla pierwszy diakon stały archidiecezji warszawskiej

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Obrzęd święceń Bogdana Sadowskiego w zasadzie niczym się nie różnił od uroczystości, którą co roku przeżywa Kościół warszawski, gdy biskup ordynariusz udziela święceń alumnom po pięciu latach formacji w seminarium duchownym. Z tą tylko różnicą, że diakonat kleryków jest przejściowy, bo po roku otrzymują oni święcenia kapłańskie. Natomiast Sadowski jest tzw. diakonem stałym.
Niemniej Sadowski przez święcenia diakonatu wszedł w skład duchowieństwa archidiecezji warszawskiej. Tak samo jak wszyscy księża, wkładając swoje dłonie w ręce swojego biskupa, ślubował jemu i jego następcom posłuszeństwo.
Jednak głównym i najważniejszym punktem obrzędu święceń był gest nałożenia rąk przez abp. Nycza oraz modlitwa konsekracyjna. Potem nowy diakon archidiecezji warszawskiej został ubrany w szaty liturgiczne: stułę przewieszoną w pół oraz dalmatykę. Podczas dalszej części Mszy św. dk. Sadowski po raz pierwszy pełnił posługę diakonatu przy ołtarzu. - Diakonat stały ukazuje nam pełnię ustanowionego przez Chrystusa kapłaństwa, które ma trzy stopnie - episkopatu, prezbiteratu i diakonatu - podkreślił abp Nycz.

Po co diakoni w Kościele?

W pierwszych wiekach chrześcijaństwa diakonat był potrzebnym i bardzo popularnym stanem duchowieństwa. O ich świętości i oddaniu w służbie dla Kościoła mówią m.in. pisma Ojców Kościoła. Jednak już w drugiej połowie pierwszego tysiąclecia diakonat stały stopniowo zaczął zanikać. I w chwili, gdy Polska przyjęła chrześcijaństwo, nie był już praktykowany.
Za przywróceniem pierwszego stopnia święceń kapłańskich opowiedzieli się dopiero biskupi podczas Soboru Watykańskiego II. Na Zachodzie pierwsi diakoni zostali wyświęceni już w 1968 r. Obecnie na świecie jest ponad 30 tys. diakonów stałych. Tym samym jest odbudowywany pierwotny obraz stanu duchownego. - Choć niektórym może wydać się to dziwne, to wprowadzenie diakonatu stałego jest przywróceniem w Kościele normalności - podkreśla ks. Krzysztof Ołdakowski SJ, wieloletni przyjaciel Sadowskiego, redaktor naczelny „Przeglądu Powszechnego”.
Szansa zostania diakonem stałym pojawiła się dla świeckich dopiero w 2001 r., gdy Episkopat Polski za Soborem przywrócił ten stopień stanu duchownego. Dwaj pierwsi diakoni: Tomasz Chmielewski z Torunia i Zbigniew Machnikowski z Gdyni, zostali wyświęceni rok temu. Najprawdopodobniej w przyszłym roku Kościół w Polsce będzie miał kolejnych dwóch żonatych diakonów. - Na razie nie jest to zjawisko masowe. Ale stopniowo diakonów będzie przybywać - uważa rzecznik Episkopatu Polski ks. dr Józef Kloch. - Jest bowiem bardzo wielu świeckich, którzy autentycznie są zatroskani o Kościół i są gotowi przyjąć święcenia - podkreśla ks. Kloch.
Duchowni, którzy mają żony i dzieci, są bardziej zanurzeni w świecie. Pracują razem z innymi świeckimi, mieszkają poza plebaniami. Mogą więc być apostołami w swoich środowiskach, a swoim przykładnym rodzinnym życiem dawać świadectwo innym. Dk. Sadowski zwraca uwagę na jeszcze inny aspekt posługi. - W Kościele, podobnie jak w szpitalu, potrzebni są zarówno lekarze od duszy, jak i pielęgniarki. A diakon stały jest właśnie taką pielęgniarką. Choć sam operacji nie przeprowadzi i Mszy św. nie odprawi, ale jakiś opatrunek na duszę może założyć - podkreśla pierwszy diakon archidiecezji warszawskiej.
Oprócz tego diakon może odciążyć księdza w innych czynnościach, do których kapłan nie jest niezbędny. Może prowadzić kancelarię, adorację, nabożeństwa, animować wspólnoty, odwiedzać chorych, a nawet chodzić po kolędzie. - W tym czasie księża mogliby więcej czasu poświęcić dla wiernych na spowiedź czy kierownictwo duchowe - podkreśla dk. Sadowski.

Kto może zostać diakonem stałym?

Warunkami wstępnymi przystąpienia do diakonatu stałego są odpowiednie kwalifikacje duchowe i fizyczne, m.in.: zdrowie fizyczne i psychiczne, głęboka religijność, łatwość nawiązywania kontaktów międzyludzkich. Kandydat musi mieć również ukończone studia teologiczne.
Żonaty kandydat do diakonatu stałego musi ukończyć 35 lat i mieć pisemną zgodę żony. Natomiast diakoni stali kawalerowie muszą zobowiązać się, że się nie ożenią.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2009-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ks. Piotr Pawlukiewicz: Bóg nie może się na Ciebie doczekać!

2024-03-27 07:20

[ TEMATY ]

ks. Piotr Pawlukiewicz

B.M. Sztajner/Niedziela

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

Pomyślałem sobie: „Boże, ta babcia nawet jeszcze Komunii Świętej nie przyjęła, a już się w niej wyzwalają czyny miłości. Jaka ta miłość jest niecierpliwa! Jak się nie może doczekać!”. Tak samo nie może się doczekać Bóg. Na ciebie.

Jeszcze jeden fragment Ewangelii. Pozornie też wam znany, ale czy na pewno? „Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: «Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada». Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem». Lecz ojciec rzekł do swoich sług: «Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się». I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: «Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego ». Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: «Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę». Lecz on mu odpowiedział: «Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się»”*.

CZYTAJ DALEJ

Kapłaństwo - dar Jezusa dla Kościoła

Niedziela legnicka 4/2004

[ TEMATY ]

kapłaństwo

Karol Porwich/Niedziela

Bóg dał światu wielki dar kapłaństwa. On sam wybiera tych, którzy stają się ministrami Jego nieskończonej miłości, którą przekazują wszystkim ludziom. Jezus Chrystus, zanim powrócił do Ojca, ustanowił sakrament kapłaństwa, aby na zawsze zapewnić obecność kapłanów na ziemi.

CZYTAJ DALEJ

Lublin. Światu potrzeba ludzi takich jak św. Józef

2024-03-28 11:02

Katarzyna Artymiak

W sanktuarium św. Józefa u ojców Karmelitów w Lublinie tradycyjnie odbył się odpust z racji uroczystości św. Józefa. Poprzedziła go nowenna, którą w tym roku poprowadził o. Paweł Baraniecki z lubelskiej wspólnoty. W dniu uroczystości miał miejsce akt poświęcenia się św. Józefowi, który złożyło w ciągu dnia co najmniej 600 osób oraz poświęcenie lilii, symbolu św. Józefa. Mszy św. odpustowej przewodniczył i okolicznościową homilię wygłosił ks. Emil Mazur, duszpasterz młodzieży i dyrektor Spotkań Młodzieży Archidiecezji Lubelskiej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję