Orędzia Madonny łączą Fatimę i Fontanelle di Montichiari
8 lipca bp Pierantonio Tremolada, biskup Brescii, wydał dekret zawierający „nihil obstat”, czyli maksymalne możliwe uznanie objawień Matki Bożej Pierinie Gilli w Fontanelle di Montichiari, w oparciu o kryteria ustanowione w nowych przepisach watykańskich dotyczące objawień. Dekret biskupa był następstwem Listu Dykasterii Nauki Wiary (DDF), podpisanego przez kardynała prefekta Fernándeza i kontrasygnowanego przez Franciszka.
Dzięki tym dokumentom Kościół uznaje pozytywność orędzi, które Maryja przekazała Pierinie, głównie podczas dwóch cykli objawień w latach czterdziestych i sześćdziesiątych XX w. Madonna przedstawiła się Pierinie jako „Róża Mistyczna”, a jej pierś zdobiły trze róże symbolizujące: modlitwę, ofiarę i pokutę, szczególnie za dusze konsekrowane (Pisaliśmy o tym historycznym wydarzeniu na stronie „Niedzieli” Historyczna decyzja Watykanu).
Orędzia Matki Bożej skierowane do Pieriny mają wiele wspólnego z orędziami fatimskimi. O tych związkach rozmawiałem ze specjalistą od objawień w Fontanelle Riccardo Caniato, wicedyrektorem włoskiego Wydawnictwa Ares.
Jakie są związki orędzia Matki Bożej w Fontanelle di Montichiari z orędziami z Fatimy?
Reklama
Objawienia Madonny splatają się w jeden plan zbawienia. Dlatego z pewnością istnieje związek pomiędzy objawieniami w Fatimie i domniemanymi objawieniami Maryi Pierinie Gilli. Sama Matka Boża wielokrotnie łączyła swoje pojawienie się w Fontanelle di Montichiari z objawieniami w Cova da Iria (Fatima). Punktem kulminacyjnym włoskich objawień był dzień 7 grudnia 1947 r., kiedy Madonna pojawiła się Pierinie w katedrze w Montichiari i ukazała jej Hiacyntę i Francesco, pastuszków z Fatimy. Powierzając im Pierinę, powiedziała jej: «Będą twoimi towarzyszami we wszystkich twoich udrękach. Oni także cierpieli, mimo że byli młodsi od ciebie.” (...) "Oni ci pomogą. Tego właśnie chcę od Ciebie - prostoty i dobroci tych dzieci.”
Przy tej okazji Matka Boża wyjaśniła związek pomiędzy swoimi wizytami w Fatimie, Ghiaie di Bonate (inne z miejsc domniemanych objawień znajdujące się we Włoszech – przyp. W.R.) i Montichiari: «W Fatimie szerzyłam nabożeństwo Poświęcenia się Mojemu Sercu. W Bonate starałem się, aby to nabożeństwo szerzyło się w rodzinie chrześcijańskiej. Natomiast tutaj, w Montichiari, pragnę aby wspomniane już nabożeństwo do „Róży Mistycznej” połączone z nabożeństwem do Mojego Serca pogłębiło się w instytutach zakonnych, aby dusze zakonne czerpały obfite łaski z Mojego Matczynego Serca”. Następnie dodała, że „trzeba będzie dużo się modlić o nawrócenie Rosji”, powtarzając to, co zostało już powiedziane przy okazji objawień fatimskich.
Przy tej okazji Madonna w sposób znamienny zakończyła swoje orędzie, chcąc niemal zaakcentować jego powagę: «Tym objawieniem dla uświęcenia dusz zakonnych zamykam cykl objawień». W praktyce Matka Boża określiła Fatimę 1917, Ghiaie di Bonate 1944 i Montichiari 1947 jako trzy odrębne, ale wewnętrznie powiązane momenty jednej inicjatywy, której Bóg pragnie, aby odnowić nawrócenie całej ludzkości, rodzin chrześcijańskich i dusz konsekrowanych.
Uderzyła mnie także data 13-go miesiąca, o którym mówiła Madonna...
Reklama
Ten fakt jest również ważny. W pamiętnikach Pieriny czytamy, co Madonna powiedziała jej 13 lipca, około czwartej rano (w szpitalu w Montichiari): „Pragnę, aby 13 dzień każdego miesiąca był ‘dniem maryjnym’, poprzedzonym 12. dniami specjalnych modlitw przygotowawczych.” Chciałem przypomnieć, że Pierina Gilli miała dwa cykle domniemanych objawień, jeden w 1947 r., zakończony w katedrze w Montichiari, drugi w 1966 r. w Fontanelle, podczas których otrzymała orędzia, które miała przekazać Kościołowi i całemu światu. To, co podałem jest opisem, który „widząca” przekazała z trzeciego objawienia z 1947 r., a który dotyczy jednego z najważniejszych spośród nabożeństw, o które prosiła Maria Róża Mistyczna, ponieważ dotyczy to w szczególności osób konsekrowanych, mężczyzn i kobiet, wszystkich instytutów zakonnych wzywanych przez Maryję Matkę Kościoła do odnowienia przyrzeczeń powołaniowych złożonych Panu Jezusowi.
Drugim ważnym nabożeństwem, którego pragnie Róża Mistyczna z Montichiari, jest Światowa Komunia Wynagradzająca - praktyka mająca na celu zadośćuczynienie za grzechy ludzkości i zadośćuczynienie za zniewagi wobec Jezusa, Eucharystii i Niepokalanego Serca Maryi. Madonna wprowadziła ją i wyjaśniła w Fatimie i, co znamienne, w Montichiari poprosiła, aby powtarzano ją co roku 13 października, w rocznicę ostatniego objawienia na ziemi portugalskiej.
Zauważamy, że wybór 13. dnia stanowi wyraźne nawiązanie do objawień fatimskich, które rozpoczęły się 13 maja 1917 r. i miały miejsce 13 kolejnych miesięcy, a których przesłaniem było właśnie zaproszenie Królowej Różańca do modlitwy o nawrócenie grzeszników. Zarówno w Fatimie, jak i w Montichiari - mając w pierwszym przypadku na uwadze całą ludzkość, w drugim szczególnie wszystkie kategorie dusz konsekrowanych – ponawia się dobitne i pilne wezwanie do pokuty, do poświęcenia się dla zbawienia innych i do modlitwy wstawienniczej.
Przez miesiąc, od 8 września diecezję zielonogórsko-gorzowską, nawiedzi figura Matki Bożej Fatimskiej. Towarzyszyć jej będzie międzynarodowa ekipa misjonarzy. Figura przywieziona zostanie do wybranych parafii diecezji, a ostatniego dnia peregrynacji nawiedzi sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej w Rokitnie.
Pielgrzymująca figura jest jedną z sześciu, które 11 stycznia tego roku pobłogosławił papież Franciszek i posłał je na sześć kontynentów z okazji 100-lecia objawień fatimskich. Jubileuszową peregrynację prowadzi Międzynarodowe Przymierze Świętej Rodziny (The Alliance of the Holy Family International – AHFI) z pomocą organizacji Human Life International, promującej ochronę życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
Środowiska katolików świeckich z Portugalii oraz działacze organizacji pro-life nie kryją w mediach społecznościowych zadowolenia z opublikowania reklamy antyaborcyjnej przez znanego przedsiębiorcę z tego kraju Miguela Milhão. Założyciel i prezes spółki Prozis, jednego z największych dostawców suplementów dla sportowców w Europie, przygotował i opłacił reklamę antyaborcyjną w formie muzyki z wideoklipem, która opublikowana została w przerwie niedzielnego finału piłkarskiego Pucharu Portugalii.
Reklama-piosenka zatytułowana „Dziękuję Mamo” (Obrigado Mãe) śpiewana przez Joelisę Campos opowiada historię 23-letniej Portugalki, która zdecydowała się na usunięcie ciąży. Teledysk zaprezentowany na zamówienie Milhão i wyświetlony w trzech portugalskich stacjach telewizyjnych kończy się ostatecznie happy endem. Kobieta zmienia decyzję i odstępuje od zamiaru poddania się aborcji.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
