Reklama

Na baczność przy Konfesji św. Piotra

Rezygnacja Ojca Świętego Benedykta XVI ze sprawowania urzędu papieskiego budzi bardzo wiele kontrowersji i komentarzy. Za komentarzami kryją się jednak nie tyle dobre intencje, ile złośliwe domysły czy insynuacje

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zaskakuje zuchwałość ludzi niemających oporów przed insynuacjami czy kąśliwymi osądami. Taka postawa budzi politowanie. Komentarze związane z odejściem Ojca Świętego otwierają nam oczy na stosunek świata do papieża, Stolicy Apostolskiej i Kościoła. Od jakiegoś czasu ataki na Kościół stały się czymś normalnym i zwyczajnym. W wielu krajach świata media podejmują tematy, których celem jest poniżenie Kościoła.

Najbardziej boli od swoich

Trudno się nie dziwić, że napaści na Kościół dokonują nierzadko dziennikarze proweniencji katolickiej. Wielu spośród piszących obraźliwe teksty, wypowiadających cięte słowa, jeszcze nie tak dawno należało do parafii, uczęszczało na katechizację, chodziło na Mszę św. Ci ludzie znajdowali sens życia w wierze, w religii. Są wśród nich i tacy, którzy wstąpili w szeregi kapłańskie i zakonne, a przez pewien czas zajmowali stanowiska kościelne. Obecnie znaleźli się wśród najgłośniejszych oskarżycieli Kościoła. Chętnie się ich zaprasza do programów radiowych i telewizyjnych, gdzie stają się najważniejszymi komentatorami wydarzeń dziejących się w Kościele. To ludzie, którzy jeszcze do niedawna w szatach liturgicznych służyli swoim wiernym, a dzisiaj, mając status osoby świeckiej, uderzają w Kościół i we wszystko, co jest z nim związane.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jakże to smutne zjawisko! Wyobraźmy sobie małżeństwo po rozwodzie, oceniane przez jedną ze stron. Nie można tylko jednej z nich dać rację i posłuch. Ludzie, którzy odeszli z kapłaństwa lub zakonu, atakują Kościół i swoich przełożonych. Mówią, że instytucja jest zła, ma tylko i wyłącznie plamy i brudy.

Dlaczego mnie prześladujesz?

Złe emocje wokół Kościoła są niejako ciągle odgrzewane. W wielu środowiskach dziennikarze co rusz wracają do niewłaściwego traktowania Kościoła, a pewne programy są obliczone na to, że trzeba koniecznie mu dokuczyć. Przypomina się scena ze spotkania cierpiącego Jezusa, uderzonego w twarz, który pyta bijącego Go sługę: Dlaczego Mnie bijesz? I chciałbym zapytać wszystkich, którzy do niedawna byli na służbie Bożej i odmawiali modlitwy Kościoła, a dzisiaj biją Jezusa: Dlaczego Mnie bijecie? Dlaczego wymierzacie policzek Kościołowi, który jest idącym przez dzieje Chrystusem? Czy ktoś chce, czy nie chce, to taka jest prawda, taka jest rzeczywistość.

Reklama

Nie możemy tego przemilczać, trzeba o tym mówić wierzącym katolikom. Oni często wspierają ateistyczne programy, kupują ateistyczną prasę, przyczyniają się do wzrostu oglądalności ateistycznych programów. Jakże inaczej wyglądałaby sytuacja, gdyby redaktorom pism specjalizujących się w niszczeniu opinii o Kościele katolicy solidarnie powiedzieli: Proszę nie ubliżać mojemu Kościołowi ani wartościom, które są dla mnie drogie i cenne, dodając, że więcej jego tytułu nie kupią i nie wprowadzą do swojego domu. Tymczasem im więcej w poszczególnych przypadkach okazuje się nieżyczliwości wobec Kościoła, im bardziej wyciąga się tzw. brudy, im więcej złośliwych komentarzy słyszy się na ten temat, tym bardziej niektórzy mówią, że to jest dobre medium, że trzeba za nim iść, w nim się trzeba rozczytać, bo jest ono skierowane przeciw „czarnym”, przeciw Kościołowi, papieżowi.

Krucha pamięć

Warto więc przypomnieć wielkopostną pieśń, którą odnosimy do cierpiącego Chrystusa: „Ludu, mój ludu, cóżem Ci uczynił?”. Co takiego złego uczynił Kościół np. w Polsce? Co zrobił złego podczas 50-lecia panowania reżimu komunistycznego? Jakie przestępstwa były dokonane przez nasz Kościół za czasów kard. Stefana Wyszyńskiego, kard. Karola Wojtyły w Krakowie? Kościół stał na pozycji broniącego wolności obywatelskich, przychodził na rozmowy do partyjnych dygnitarzy i przypominał, że ludziom jest źle, mają ciężkie warunki życia. Nieraz przedstawiciele komunistycznej władzy byli zaskoczeni wizytą Księdza Prymasa. On nie narzekał, że księżom dzieje się źle, tylko mówił o ludzkiej biedzie i kłopotach. Takie rozmowy bardzo przeżywał śp. kard. Józef Glemp, kiedy upominał się w sprawach istotnych dla narodu. W owych czasach ludzie u księży znajdowali opiekę i oparcie, w klasztorach, na plebaniach. Jako duszpasterz akademicki przyjmowałem ludzi z opozycji, zapraszając ich do głoszenia konferencji, za które otrzymywali wynagrodzenie, dzięki czemu mogli łatwiej przeżyć czas, kiedy byli bez pracy. Dzisiaj ci właśnie opozycjoniści często zajmują ważne i intratne stanowiska i nie chełpią się, by okazać dozę wdzięczności za wszystko, co otrzymali wtedy od Kościoła. (Jeden z biskupów napisał list, prosząc o przyjęcie do pracy człowieka, który był internowany, byłaby to duża pomoc dla niego i rodziny. Przyjąłem go do pracy. Dzisiaj wydaje się, że ludzie mają krótką i płytką pamięć).

Reklama

Ileż polski Kościół czynił dla ratowania Żydów? Ilu wierzących Polaków narażało życie swoje i rodziny, doznali nawet kaźni, śmierci - zostali wymordowani przez hitlerowców, bo zaangażowali się w ratowanie tego narodu. Niektórzy Żydzi okazują dużo wdzięczności, odwiedzają swoich wybawców, starają się o odznaczenia dla Polaków. Także wśród Żydów można spotkać opinie, że nie ma należytej wdzięczności z ich strony w stosunku do tego wszystkiego, co Polacy uczynili dla tych nieszczęśliwców. Chcielibyśmy, żeby teksty p. Jana T. Grossa uwzględniały działania bohaterskich Polaków, którzy dla ocalenia Żydów oddawali swoje życie i narażali rodziny na śmierć.

Bolesny kontekst

Musimy zdać sobie dobrze sprawę z warunków, w jakich pracował Ojciec Święty Benedykt XVI, dostrzec morderczą walkę przeciwko Kościołowi i zmagania, z którymi musiał borykać się Papież w swojej pracy. Za jego pontyfikatu wzmogły się prześladowania Kościoła. Zaczęły krzyczeć prądy neoliberalne. Nie chodzi tu o liberalizm gospodarczy czy ekonomiczny, ale o filozoficzny, który chce dokonać rewolucji przeciwko chrześcijaństwu i Bożemu objawieniu. To rewolucja, której celem jest zniszczenie filozoficznych podstaw ludzkiego bytu. Stawia sobie ona za cel przekształcenie słownika pojęć dla ateistycznej i ateizującej filozofii, chcącej wykreślić wartości chrześcijańskie. To atak na życie, uderzenie w broniących życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Już za czasów bł. Jana Pawła II odzywały się głosy przeciwko życiu - tzw. cywilizacja śmierci: aborcja, eutanazja, brak poszanowania małżeństwa i rodziny, związki partnerskie osób tej samej płci. Daleko idące propozycje obserwowane dzisiaj w poczynaniach ateistycznego prezydenta Francji i jego zwolenników. To wszystko przybrało na sile za czasów Benedykta XVI. Te działania ateistów mają wielkie przełożenie na struktury polityczne, prawne, państwowe. To próba zniszczenia dotychczasowego porządku moralnego, bardzo niebezpieczna dla całej cywilizacji. Piewcy nowej filozofii chcą utworzyć nowe społeczeństwo, nową rodzinę: bez ojca i matki i przez rodzenie „w szkle”, jak mówimy o metodzie in vitro, powołać nowe, które obala rzeczywistość, dla której małżeństwo jest wspólnotą mężczyzny i kobiety, stwarzających atmosferę zwyczajnego ludzkiego domu.

Reklama

Uderzenie w Boży porządek trwa. Rewolucja genderowa ma na celu zwichnięcie tego wszystkiego, co jeszcze stanowi dzisiaj normalność, choć mocno już nadwątloną. Siły, które się sprzęgły przeciwko Kościołowi i chrześcijaństwu, dysponują wielkimi środkami. Nie mamy do czynienia z chrześcijanami żywej wiary. Oni często zdradzają Boga, wiarę, stają w szeregu sił wrogich Bogu. Nie potrafią odczytać Ewangelii, która jest i może stać się sensem ich życia, daje odpowiedzi na pytania dotyczące celu i sensu życia. Możliwe, że ogromne przyspieszenie, które nastąpiło w ostatnich latach, spowodowało brak większego zamyślenia u ludzi, zanik poczucia moralnego i etycznego, co doprowadziło w wielu wypadkach do odejścia od Boga.

Reklama

Nadzieja umiera ostatnia

Z tym wszystkim konfrontował się Benedykt XVI. W sposób niezwykle piękny, mądry i precyzyjny bronił wartości ogólnoludzkich, tego, co przynosi prawo naturalne, biologia i Boże objawienie. Ojciec Święty ustępuje, ale zostawia ważne sprawy, które stoją przed człowiekiem, Kościołem i jego następcą.

Światowe spotkania młodzieżowe z udziałem Jana Pawła II i Benedykta XVI wskazują, że są ogromne rzesze młodych, którzy stają przy Chrystusie, przy Ewangelii. Dlatego trzeba, by Kościół zszedł z gór, zebrał się i utworzył jedność, którą buduje każdy papież i pod jego kierunkiem powinien oprzeć się genderowej rewolucji. Kościół zgromadzony przy papieżu może dokonać wielkich dzieł. Biskupi, kapłani, zakony - wszyscy muszą sobie uświadomić, że trzeba mocno stanąć przy Namiestniku Chrystusowym, a on ma być dla całego Kościoła Pontifexem - najwyższym Kapłanem, który łączy Kościół z Bogiem w Trójcy Jedynym. Musimy stanąć na baczność przy Konfesji św. Piotra i modlić się o dobrego papieża - sternika łodzi Piotrowej. To wielkie zobowiązanie dla biskupów, którzy gromadzą lud Boży w swoich diecezjach, zwłaszcza dla kapłanów. Na tym polega uświadomienie ludu Bożego, że ma stanąć do wielkiej obrony Bożego prawa, moralności, Dekalogu. Żaden duchowny nie może dzisiaj powiedzieć, że nie są to jego sprawy. Królestwo Boże jest zagrożone przez szatana, cierpi gwałt ze strony mocy ciemności. I dlatego winno ono stać się dla nas wyzwaniem.

Razem z Benedyktem XVI oczekujemy na nowego papieża, na nowego Następcę św. Piotra. Będziemy patrzeć w niezwykłe i jasne oczy Ojca Świętego, który cieszy się błogosławieństwem Jezusa Chrystusa: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5, 8). Papież Benedykt XVI ze swoim spojrzeniem czystego serca odczytuje znaki czasu dla Kościoła. Na pewno będzie miał łaskę wyproszenia u Chrystusa dobrego papieża na swojego następcę. Będziemy oczekiwać na dary Ducha Świętego i modlić się razem z Kolegium Kardynalskim. Ojciec Święty daje nam nadzieję, że Pan przyjdzie i objawi swoją wolę. Pan umocni swój Kościół.

2013-02-25 14:46

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Msza Krzyżma. W Chrystusie wzrastamy i przynosimy owoce

2024-03-28 13:30

Archikatedra lubelska

Kapłani są namaszczeni i posłani, aby głosić Chrystusa i dawać świadectwo Ewangelii słowem i życiem - powiedział abp Stanisław Budzik.

CZYTAJ DALEJ

Nowenna do Miłosierdzia Bożego

W Wielki Piątek rozpoczyna się Nowenna do Miłosierdzia Bożego. Pan Jezus polecił Siostrze Faustynie, aby przez 9 dni odmawiała szczególne modlitwy i tym samym sprowadzała rzesze grzeszników do zdroju Jego miłosierdzia.

Nowenna do Miłosierdzia Bożego w 2023 roku rozpoczyna się 7 kwietnia i zakończy się w sobotę przed Świętem Miłosierdzia Bożego, 15 kwietnia.

CZYTAJ DALEJ

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję