Reklama

Ostatnia wielka wojna

Inżynierowie przyszłości, łamiąc zasady porządku naturalnego, tworzą - za biernym przyzwoleniem społecznym - odczłowieczony świat. Kiedy nadchodzi czas prawdy i wielka wojna niszczy ową koszmarną rzeczywistość, to jedyną ocalającą siłą okazuje się… zwyczajna ludzka miłość. „Ostatnia wielka wojna” to rodzaj antyutopijnej noweli, poddającej totalnej krytyce eksperymenty z ludzką naturą i z ludzką wolnością; z tą wolnością, która w wykreowanej przez „ideologów gender” przyszłości wyradza się i staje się przerażającą dowolnością. Pisarz w wielkim skrócie, niepozbawionym jednak trafności, przepowiada przyszłe losy Ziemian. Na szczęście w finale zwycięża miłość, a nie technologia „in vitro”, triumfuje rodzina i małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, a nie eksperymenty z seksualnością.
(zs)

Niedziela Ogólnopolska 9/2013, str. 42-43

JACEK RUTKOWSKI

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ostatnia Wielka Wojna objęła prawie cały świat. Nie jest ważne, kto zaczął, bo też nikt nie wie, kto skończył. Po długiej nuklearnej zimie powoli zaczęło wracać życie. Jakże inne od dotychczasowego. Ludzie, którzy przeżyli katastrofę, wegetowali, ale powoli przystosowywali się do warunków, jakie zapanowały na ziemi. Nie było miast i lasów. W zasadzie nie było nic. Wszystko było wymieszane i stłamszone. Ocalona reszta ludzkiej populacji wymierała a to od chorób popromiennych, a to ze starości, a to bijąc się o resztki. Partnerzy i partnerki, osobnicy alfa i beta nagle stali się bezradni wobec życia. Kliniki „Invitros”, które zapewniały przetrwanie ludzkiego gatunku, zostały zmiecione z powierzchni ziemi. W powojennych warunkach były nie do odbudowania. A poza tym kto z ocalałych znał technologię życia? Próby odnalezienia protologów zakończyły się niepowodzeniem. Jedyny, jaki jeszcze żył, był keloidem, niezdolnym poprzez potworne blizny do jakichkolwiek działań, w dodatku był ślepy i w głowie mu się pomieszało, mówiąc językiem starej literatury.

Twominutes i Daabrys byli invitrowcami, tylko każdy z nich miał innego dawcę, tzn. jak się dawniej mówiło - „tatusia”, zanim zakazano używania tych pojęć. Surogatka była anonimowa. Nie znali jej. Zaraz po „cesarce” zostali zabrani przez obu dawców. Mieli szczęście, że byli bez wad, że nikt się nie rozmyślił, że nieprzewidziane okoliczności społeczne nie spowodowały skoszarowania ich w Banku Ciał. A stamtąd, jak wiadomo, albo się szło od razu na „krem”, albo do „hodowli na części zamienne”. Dawcy zaufali całkowicie biotechnolożce, o której mówiono, że ma szczęśliwą rękę do babyvitrowców. Chociaż to zaufanie kosztowało trochę grosza, to jednak opłaciło się - rzeczywiście obaj chło… ups! oczywiście, obaj invitrowcy rozwijali się pomyślnie i to zgodnie z harmonogramem wzrostu i dojrzewania. Byli tuż przed pierwszym określeniem płci. Kursy symetrii i relatywizmu biologicznego miały ich obu przygotować do terapii genowej, gdyby naturalne cechy płciowe nie odpowiadały im. Niestety, wojna zmieniła wszystko. Na szczęście ocaleli nie ponieśli jakichś ubytków na zdrowiu i dorastali jako osobnicy o męskich przejawach płciowych. Mieszkali w miejscu, gdzie zastała ich wojna. Reprodukodawcy, niestety, nie przeżyli wybuchu. Zaopiekowali się nimi inni, ale i oni z czasem powymierali. Ostatni, który się o nich troszczył, w pożegnalnych słowach, tuż przed osobistą eutanazją, radził im szukać innych ocalonych. Żywność z podziemnych schronów skończyła się i nie mieli innego wyjścia, jak tylko posłuchać rady opiekuna. Przed exodusem zapalili ostatnie ognisko i rozmawiali.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

- Jak byłeś mały, to kim chciałeś zostać?

- A ty? - zaczepnie odpowiedział Daabrys.

Twominutes był starszym invitrowcem od „brata” o dwie minuty, więc uważał się za poważniejszego i bardziej odpowiedzialnego, dlatego przybrał minę zatroskanego popularnego niegdyś internetowego mediokreatora i powiedział:

- Najpierw dawcą, a potem inkubatką…

- A ja chciałbym być surogatką! - wykrzyknął Daabrys.

- To takie potrzebne ludziom - dodał.

- Tak, to jest na pewno powołanie - potwierdził Twominutes.

Nagle zamilkli obaj. Zdali sobie sprawę z bezsensowności swoich marzeń.

O poranku wyruszyli z miasta w nieznane. Długo by opowiadać, co ich spotkało podczas wędrówki. Najważniejsze, że pewnego dnia, wchodząc do nieznanych ruin miasteczka, usłyszeli jakieś dziwne wysokie dźwięki, dochodzące gdzieś z podziemia gruzowiska. Ostrożnie podchodzili do źródła głosu. W otworze ziemi, przykrytym jakąś przezroczystą taflą, zobaczyli pomieszczenie mieszkalne z łóżeczkiem i z małym człowieczkiem, drącym się wniebogłosy. Patrzyli zafascynowani widokiem ludzika. Nagle do łóżeczka podeszła inkubatka i przyłożyła wrzeszczącego do swojego tułowia, obnażając stygmat płciowy, który ten chwycił ustami. Nigdy czegoś takiego nie widzieli. Potem pojawił się przy tej dwójce jakiś dawca i uśmiechał się to do małego, to do inkubatki. Zarówno Daabrys, jak i Twominutes chcieli jak najwięcej zobaczyć i nieostrożnie pochylili się nad otworem… Stracili równowagę i przebijając prowizoryczne zabezpieczenie niby-okna, wpadli do środka pomieszczenia. Ocknęli się, oparci o ścianę ze związanymi rękami i nogami.

Reklama

- Macie małego invitrowca? Skąd? Jak? - wykrzykiwali na zmianę do nieznajomych.

Po kilku dniach wzajemnych przesłuchiwań i ostrożnych wynurzeń nieznajomi rozwiązali intruzom ręce i pozwolili im samodzielnie spożyć pierwszy posiłek.

- Skoro jest mały invitrowiec, to… życie jest ocalone. Musimy się dostać do „Invitros”! - zwrócił się z apelem do nieznajomego Daabrys.

- Nie ma „Invitros”, nic nie ma… - odpowiedziała z dozą smutku i ironii nieznajoma.

- To skąd macie…? - Daabrys nie odpuszczał.

- Z miłości.

A kiedy dalej nie rozumieli, co im było mówione, rozwiązano im nogi i pozwolono zostać, aż do czasu, kiedy mała Nowonarodzona stała się dojrzałą kobietą. Wtedy Daabrys wziął ją do siebie i zrozumiał, czym jest miłość.

Zapytacie, a co z Twominutesem? No cóż. Dziecko Daabrysa i Nowonarodzonej uwielbiało swojego wujka, który pozostał starym kawalerem.

Tłumaczenie z języka francuskiego - Zdzisław Skotnicki

2013-02-25 14:46

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Co z postem w Wielką Sobotę?

Niedziela łowicka 15/2004

[ TEMATY ]

post

Wielka Sobota

monticellllo/pl.fotolia.com

Coraz częściej spotykam się z pytaniem, co z postem w Wielką Sobotę? Obowiązuje czy też nie? O poście znajdujemy liczne wypowiedzi na kartach Pisma Świętego. Chcąc zrozumieć jego znaczenie wypada powołać się na dwie, które padają z ust Pana Jezusa i przytoczone są w Ewangeliach.

Pierwszą przytacza św. Marek (Mk 9,14-29). Po cudownym przemienieniu na Górze Tabor, Jezus zstępuje z niej wraz z Piotrem, Jakubem i Janem, i spotyka pozostałych Apostołów oraz - pośród tłumów - ojca z synem opętanym przez szatana. Apostołowie są zmartwieni, bo chcieli uwolnić chłopca od szatana, ale ten ich nie usłuchał. Gdy już zostają sami, pytają Chrystusa, dlaczego nie mogli uwolnić chłopca od szatana? Usłyszeli wówczas znamienną odpowiedź: „Ten rodzaj zwycięża się tylko przez modlitwę i post”.
Drugi tekst zawarty jest w Ewangelii św. Łukasza (5,33-35). Opisuje rozmowę Pana Jezusa z faryzeuszami oraz z uczonymi w Piśmie na uczcie u Lewiego. Owi nauczyciele dziwią się, czemu uczniowie Jezusa nie poszczą. Odpowiada im wówczas Pan Jezus „Czy możecie gości weselnych nakłonić do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, wtedy, w owe dni, będą pościć”

CZYTAJ DALEJ

Przez krzyż idzie się do zmartwychwstania. Innej drogi nie ma – rozważania ks. Popiełuszki

2024-03-27 20:38

[ TEMATY ]

ks. Jerzy Popiełuszko

homilia

ks. Popiełuszko

Muzeum ks. Jerzego Popiełuszki/40rocznica.popieluszko.net.pl

- Przez krzyż idzie się do zmartwychwstania. Innej drogi nie ma - to słowa wypowiedziane przez ks. Jerzego Popiełuszkę 6 września 1982 r. podczas Mszy św. w intencji Ojczyzny w kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie. Stanowią one fragment rozważań proponowanych przez Sanktuarium Błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszki w piątym tygodniu programu „osobistej i społecznej duchowej przemiany”, który można podjąć w roku obchodów 40-lecia śmierci kapłana. Każdego dnia od 28 lutego do 9 listopada o godz. 21. przy grobie Błogosławionego odbywa się modlitwa o wolność od lęku i nienawiści oraz w intencji Ojczyzny.

Publikujemy tekst rozważań:

CZYTAJ DALEJ

Widowisko „Pasja. Misterium Męki Pańskiej” w Kalwarii Zebrzydowskiej

2024-03-28 21:51

[ TEMATY ]

koncert pasyjny

Artur Brocki/Mat.prasowy/Pasja

Już 29.03.2024r. na antenie głównej Polsatu o godzinie 20:00 będzie miała miejsce emisja wyjątkowego widowiska. „Pasja. Misterium Męki Pańskiej” to program muzyczny, na który składa się rejestracja 12 pieśni pasyjnych w wykonaniu znanych polskich artystów m.in. Roksany Węgiel, dla której udział w tym wydarzeniu będzie osobistym przeżyciem.

Ilustracją dla występujących artystów będą fragmenty Misterium Męki Pańskiej odegrane w przepięknej scenerii Dróżek Kalwaryjskich przez braci z klasztoru Ojców Bernardynów i wiernych, którzy zwyczajowo biorą udział w tych corocznych celebracjach na Dróżkach Kalwarii Zebrzydowskiej. Misterium opisuje pojmanie, osądzenie, drogę krzyżową i ukrzyżowanie Jezusa i jest co roku odgrywane w Wielkim Tygodniu w Kalwarii Zebrzydowskiej, a jego tradycja sięga początków XVII wieku.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję