W tym okresie 42 proc. pielgrzymów stanowili Hiszpanie, a 58 proc. - pątnicy z zagranicy. Najliczniejsze grupy stanowili Niemcy (8,4 proc.) oraz Włosi, Portugalczycy, Amerykanie z USA i Francuzi. Ale tych, którzy przeszli całą Drogę ze swego kraju aż do Santiago, jest znacznie mniej: 273 osoby przyszły z Niemiec, 169 z Belgii, 73 ze Szwajcarii, 49 z Austrii. Najdłuższą trasę pielgrzymkową w tym roku pokonali trzej pątnicy z Finlandii.

Większość – 87,9 proc. pielgrzymujących do Santiago – przybyło tu na własnych nogach. Otrzymali oni certyfikat pielgrzymi za stemple ze schronisk na ostatnim, stukilometrowym odcinku. Te same warunki dotyczą pielgrzymów przybywających konno, ale oni stanowią tylko 0,5 proc. wszystkich. Dowód przebycia 200 km rowerem przedstawiło w pierwszym półroczu 2014 r. 11 proc. spośród tegorocznych pielgrzymów, natomiast 56 osób przebyło Drogę św. Jakuba na wózkach inwalidzkich.

Szczególnie interesujące są powody wyruszenia na Camino: 51 proc. pielgrzymów podaje motywy religijne, natomiast 43 proc. – „wyłącznie religijne”. 6 proc. wyznało, że w tej wyprawie religia nie odgrywała dla nich żadnej roli. Wśród pielgrzymów przeważają mężczyźni (55 proc.), mniej więcej taki procent pątników stanowią osoby w najliczniejszej grupie wiekowej - 30-60 lat.

Chcąc wyjść naprzeciw oczekiwaniom tegorocznych pielgrzymów, biuro pielgrzymkowe w Santiago de Compostela wprowadziło nowość. Za 3 euro będzie można kupić specjalny dokument, który udokumentuje również punkt, z którego się rozpoczęło Camino, liczbę przebytych kilometrów, wybraną trasę oraz liczbę dni potrzebnych na jej pokonanie. Nowością jest także możliwość oddania plecaków do przewiezienia od Sahagun (w prowincji Léon) do dowolnego punktu noclegowego.

Droga św. Jakuba, nazywana po hiszpańsku Camino de Santiago, jest szlakiem pielgrzymkowym do katedry w Santiago de Compostela w Galicji w północno-zachodniej Hiszpanii. W katedrze tej ma znajdować się ciało apostoła św. Jakuba (Większego). Nie ma jednej trasy pielgrzymki - uczestnicy mogą dotrzeć do celu jednym z wielu szlaków. Droga oznaczona jest muszlą św. Jakuba, która jest także symbolem pielgrzymów.

Istniejąca od ponad tysiąca lat Droga św. Jakuba jest jednym z najważniejszych chrześcijańskich szlaków pielgrzymkowych, obok dróg do Rzymu i Jerozolimy. Według legendy, ciało św. Jakuba zostało przewiezione łodzią do północnej Hiszpanii, gdzie pochowano je w miejscu, w którym dziś istnieje miasto Santiago de Compostela.

Przybycie pierwszego udokumentowanego pielgrzyma, francuskiego biskupa Le Puy - Godescalco, datuje się na rok 950. Ślady pielgrzymek z IX w. istnieją na monetach Karola Wielkiego, jednak największe nasilenie ruchów pielgrzymkowych przypada na wieki XII-XIV. W XII w. dokument papieski uznał Compostelę za trzecie po Jerozolimie i Rzymie miejsce święte chrześcijaństwa. Wówczas Santiago stało się jednym z trzech najważniejszych miejsc pielgrzymkowych zachodniej Europy. Pojawiła się nowa terminologia - pątnika udającego się do Santiago zaczęto nazywać peregrino, tak jak swą nazwę miał pielgrzym udający się do Rzymu (romero) i do Jerozolimy (palmero).

O ogromnej roli pielgrzymek po Camino świadczą słowa Johanna Wolfganga Goethego, że „drogi św. Jakuba ukształtowały Europę”. Po rewolucji francuskiej znaczenie pielgrzymek wyraźnie spadło i dopiero od końca lat 80. XX w. szlak znowu zaczął przyciągać coraz większą liczbę pielgrzymów z całego świata.

Papież Jan Paweł II był w Santiago dwukrotnie, raz nawet przeszedł niewielki odcinek Camino Frances - drogi francuskiej. W Santiago de Compostela modlił się w listopadzie 2010 roku jego następca, Benedykt XVI. Po pierwszej wizycie Jana Pawła II w 1982 r. Rada Europy uznała Camino de Santiago za drogę ważną dla kultury kontynentu i zaapelowała o odtwarzanie i utrzymywanie dawnych szlaków pątniczych. Droga św. Jakuba została ogłoszona pierwszym Europejskim Szlakiem Kulturowym Rady Europy w październiku 1987 r., a sześć lat później wpisano ją na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.