Początki salezjańskiej placówki na Stradomiu wiążą się z darowiznami księży: Pilca, Rusina i Waśkiewicza, który to już w 1922 r. podarował zgromadzeniu dwa hektary ziemi w pobliżu dworca Stradom. Wówczas jednak, z różnych przyczyn prawnych i finansowych, działalność nie została podjęta aż do 1937 r.

Pierwsze trudne lata

W czerwcu 1937 r. podpisana została umowa pomiędzy Towarzystwem Salezjańskim a samorządem miasta Częstochowy o przekazaniu salezjanom istniejącego domu opieki dla chłopców przy ul. Sobieskiego 11. Łącznie przebywało w nim nieco ponad stu chłopców w wieku od siedmiu do czternastu lat. Dyrektorem zakładu był ks. Jan Pietrzak. Działalność placówki, w duchu św. Jana Bosco, prowadzona była do 31 sierpnia 1939 r. Od 1934 r. salezjanie byli także w posiadaniu domu przy ul. Waszyngtona 73, który aktem darowizny przekazał zgromadzeniu ks. Jan Pilc. Dom ten nie spełniał jednak kryteriów wymaganych dla sierocińca, jak popularnie nazywano salezjańskie domy opieki, ani też nie nadawał się na cele duszpasterskie. Salezjanie chcieli natomiast utworzyć w Częstochowie parafię. Dlatego w marcu 1939 r. dokonali zamiany z Wandą z Bogusławskich Lewaszkiewiczową, nabywając w ten sposób ziemię przy ul. Kościelnej na Stradomiu. Już w maju - jakby w przeczuciu zbliżającej się wojny - rozpoczęła się budowa prowizorycznego kościoła, który powstał w błyskawicznym tempie. 21 września 1939 r. - już po wejściu Niemców - bp Kubina erygował w formie ekspozytury nową parafię pw. Najświętszego Serca Jezusowego, w skład której weszły: dzielnica Stradom z parafii Świętej Rodziny i dzielnica Zacisze z parafii św. Barbary. Prepozytem został ks. Ludwik Mroczek, który w listopadzie 1939 r. został aresztowany przez gestapo i wywieziony do obozu oświęcimskiego, gdzie zmarł. Pierwszym proboszczem nowej parafii został ks. Stanisław Łukaszewski. Poświęcenia nowej świątyni dokonał bp Kubina 1 października 1939 r. Wierni z dzielnicy Stradom fakt uzyskania własnej parafii traktowali jako szczególny dar Bożej Opatrzności. Mimo okupacji zorganizowano chór i podjęto pracę z młodzieżą.

Powojenna rzeczywistość

W latach 1948-60 salezjanie podwyższyli ściany prowizorycznego kościoła, dobudowali przedsionek i pomieszczenie dla ministrantów. Dzięki temu powstał dość duży kościół. O budowaniu nowej świątyni w ustroju komunistycznym trudno było jednak myśleć. 6 marca 1957 r. bp Zdzisław Goliński podniósł dotychczasową ekspozyturę do statusu pełnoprawnej parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego. W 1978 r., za czasów szóstego z kolei proboszcza, ks. Jana Waszuta, udało się nareszcie zdobyć zgodę władz politycznych na budowę kościoła. Projekt świątyni opracował inż. arch. Antoni Mazur z Krakowa. 17 kwietnia 1980 r. bp Stefan Bareła dokonał poświęcenia rozpoczętych prac i wmurowania kamienia węgielnego. Poświęcenia gotowego obiektu dokonał bp Miłosław Kołodziejczyk 14 października 1990 r. Wybudowany został dom młodzieżowy. 16 grudnia 1993 r. abp Stanisław Nowak poświęcił dolny kościół pw. Maryi Panny Wspomożenia Wiernych. 31 stycznia 1995 r., w uroczystość św. Jana Bosko, poświęcono tabernakulum, figurę Najświętszego Serca Jezusowego i płaskorzeźbę, a w tym samym dniu w 1996 r. - 28-głosowe organy w górnym kościele. W dwa lata później poświęcono witraże przedstawiające m.in. salezjańskich świętych. 14 października 2000 r., z udziałem abp. Stanisława Nowaka, odbyła się uroczysta konsekracja kościoła.

W duchu św. Jana Bosko

Dziś w blisko 8-tysięcznej salezjańskiej parafii, której proboszczem od 2009 r. jest ks. Andrzej Król, życie skupia się przede wszystkim na budowaniu Kościoła duchowego, a temu dziełu patronuje założyciel zgromadzenia gospodarzy - św. Jan Bosko. U salezjanów na Stradomiu działają wspólnoty, które spotkać można we wszystkich innych parafiach diecezji. Są ministranci, Akcja Katolicka, wspólnota Żywego Różańca, zrzeszająca 20 żeńskich Róż i 2 męskie Róże, funkcjonuje także parafialny punkt Caritas. Prócz tych typowych grup działa także wspólnota dla intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa, która zbiera się na modlitwy w każdy poniedziałek po Mszy św. o godz. 8, oraz Stowarzyszenie Salezjanów Współpracowników - świecka gałąź Rodziny Salezjańskiej zrzeszająca ludzi dobrej woli, którzy oddają swoje siły na rzecz młodzieży. Odpowiedzialnym za tę wspólnotę jest ks. dyrektor Zbigniew Klisowski SDB, a jej spotkania odbywają się w każdą drugą niedzielę miesiąca po Mszy św. o godz. 9. W parafii salezjańskiej nie mogło zabraknąć Oratorium skupiającego młodzież, którym kieruje obecnie ks. Marek Leśniewski. Dowodem na to, że praca z młodzieżą procentuje, są liczne powołania kapłańskie. Z parafii pochodzą księża: Wincenty Kochanowski (1949), Ryszard Stefański (1959), Henryk Łada (1962), Paweł Gąsiorkiewicz FDP (1962), Jerzy Jan Marczewski (1965), Jerzy Grobelak SDB (1959), Stanisław Zasada SDB (1962), Zdzisław Lewicki SDB (1967), Teofil Adam Siudy (1972), Kazimierz Jarosz OSPPE (1985), Krzysztof Bednarek SDB (1992), Robert Glen (2001), Andrzej Soroczuk (2003), Jacek Jura (2004), Szymon Robert Stępniak (2010), Rafał Biniek (2011), Jacek Krzypkowski SDB (2012).

Proboszcza parafii - prócz wspomnianych księży: Klisowskiego i Leśniewskiego - wspomagają: ks. Leopold Kasztura, ks. Krzysztof Bednarek i ks. Jacek Bałemba.

* * *

KSIĘŻA SALEZJANIE ZAPRASZAJĄ NA PEREGRYNACJĘ RELIKWII ŚW. JANA BOSKO:

22 czerwca, godz. 16 - przybycie relikwii

23 czerwca, godz. 11 - Msza św. kończąca peregrynację w parafii