Reklama

Niedziela Sandomierska

Witajcie wakacje, czyli jak i gdzie wypoczywamy?

Trzeba korzystać z lata, bo piękne i w naszym klimacie - niestety za krótkie. Dlatego proponujemy naszym Czytelnikom wyjazdy, podczas których można zrelaksować się i zobaczyć ciekawe miejsca w najbliższej okolicy. Nasz wakacyjny cykl rozpoczynamy od zaproszenia do Sandomierza i w kilka innych wartych uwagi miejsc

Niedziela sandomierska 26/2013, str. 4-5

[ TEMATY ]

wakacje

Bożena Sztajner/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Sandomierszczyzna słynie z malowniczych krajobrazów, ciekawej architektury i historii. Rozpoczynając nasz wakacyjny cykl „Wakacje w diecezji”, proponujemy w pierwszym odcinku wycieczkę do Sandomierza i okolic w trzech wariantach: dla zmotoryzowanych, dla rowerzystów, a także coś dla tych, którzym marzy się ucieczka od zgiełku tego świata.

Sandomierz i nieco dalej

Nim wyruszymy z Sandomierza, warto najpierw zobaczyć jego unikalne zabytki. Brama Opatowska, podziemna trasa turystyczna, Zamek Kazimierzowski, Dom Długosza, kościoły - poczynając od katedry przez św. Jakuba, św. Pawła, św. Michała, św. Ducha, potem Spichlerz i Ucho Igielne. Podziwiać też można pałac biskupów sandomierskich, czy kamieniczki w Rynku, na którym uwagę zwraca piękny Ratusz.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Niewiele dalej, w sam raz na specer, mamy cienisty Wąwóz św. Jadwigi i Piszczele. Niedaleko też stąd do malowniczych Gór Pieprzowych, których osobliwością są skupiska kilkunastu gatunków dzikiej róży, z których najrzadszą jest endemiczna, czyli występująca tylko w tym miejscu - Rosa Wagae. Do Gór Pieprzowych najłatwiej dojść wałem wiślanym (szlak czerwony) lub ulicą Błonie. Niedalekie Wzgórze „Salve Regina” jest kopcem, którego wiek porównuje się z krakowskim kopcem Kraka. Jego powstanie historycy wiążą z najazdem tatarskim na Sandomierz w 1259 r.

Reklama

Niewątpliwie warto poświęcić dzień na Baranów Sandomierski i jego zamek nazywany „małym Wawelem”. To jedna z najpiękniejszych magnackich siedzib w Polsce. Znajduje się tu muzeum, w którym można wykupić „lekcję historii na żywo”, albo dołączyć do grup z przewodnikiem, dzięki czemu dowiemy się więcej o zwyczajach i tajemnicach mieszkających tu niegdyś ludzi. Atrakcją sezonu jest zapewne otwarta niedawno zbrojownia, z salą tortur i namiotem rycerskim. Można przenocować w hotelu, nauczyć się grać w golfa, albo zwyczajnie pokontemplować otaczające nas piękno. Koniecznie należy też odwiedzić późnorenesansowy kościół św. Jana, w którym - obok licznych zabytków - piękna XVIII-wieczna kopia obrazu Rafaela - Święta Rodzina.

Miejscem równie klimatycznym, które przypomina scenografię filmową, są imponujące ruiny zamku w Krzyżtoporze. To wojenna rezydencja Krzysztofa Ossolińskiego. Zbudowana w pierwszej połowie XVII wieku. W środku fortyfikacji wybudowano pałac wg. planów włoskiego budowniczego Wawrzyńca Senesa, który na życzenie właściciciela wyposażył twierdzę w 365 okien (tyle ile dni w roku), 52 pokoje (ilość tygodni), 12 sal i 4 wieże. W opisie zamku znajdujemy wzmianki o jadalni, nad którą znajdowało się akwarium z kryształowym dnem. Natomiast w stajniach zafundowano koniom kryształowe lustra i marmurowe żłoby. Jakże szkoda, że niemal nic nie zachowało się do czasów współczesnych. Szwedzi złupili zamek do fundamentów. Teraz, spacerując po ruinach i wewnętrznych dziedzińcach możemy jedynie wyobrażać sobie jak wyglądało to miejsce w czasie swej świetności. Czasami, zwłaszcza w okresie wakacyjnym, organizowane są tu np. turnieje rycerskie, pokazy tańca dworskiego, musztry paradnej, woltyżerki, turniej łuczniczy, czy parady wojsk hetmańskich.

Rowerem wokół Sandomierza

Propozycji jest kilka. Niestety trasy wokół miasta nie zawsze są oznakowane. Jeśli chcemy ostro pojeździć warto wynająć przewodnika (Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego im. Aleksandra Patkowskiego, tel: (15) 832- 54- 62 lub 889- 900- 602).

Reklama

Szlaki rowerowe znakowane są symbolem roweru. Każda trasa ma swój kolor. Szukamy więc „rowerków” na drzewach, słupach, czy murach domów. Odrobina uwagi wystarczy, by nie zgubić drogi. Znaki te są widoczne i łatwe do zauważenia.

Najdłuższy jest Szlak Zielony - liczy ok. 50 km. Jeśli przeznaczymy na wycieczkę cały dzień i zaplanujemy postoje, zabierzemy ze sobą picie i jedzenie, odległość ta stanie się osiągalna nawet dla średniozaawansowanych. Szlak zaczyna się w Sandomierzu. Przez cały czas jedziemy drogami asfaltowymi, na których sprawdzają się nawet rowery o cieniutkich oponach. Co ważne, nie zmęczy nas ruch samochodowy, bo trasa prowadzi przez małe miejscowości. Najpierw zatrzymamy się w Skotnikach, żeby obejrzeć gotycki kościół z XIII wieku. Potem jedziemy do Koprzywnicy, gdzie zachwyci nas kościół i dawne zabudowania klasztorne. Droga do Klimontowa jest wyjątkowo urodziwa, a po drodze mamy Sulisławice, czyli okazję do pokłonienia się Matce Bożej Sulisławickiej. Tam też warto odetchnąć nieco w cieniu starych klasztornych kasztanów.

W Klimontowie warto zobaczyć dwie XVII-wieczne świątynie. Natomiast w niedalekich Górkach Klimontowskich z drogi widać neorenesansowy pałac, należący niegdyś do rodu Ledóchowskich, tych od św. Urszuli. Z Górek trafiamy prościutko do miejscowości Ujazd, gdzie znajdują się wspomnane już ruiny zamku Krzyżtopór.

Reklama

Drugi proponowany przez nas szlak - żółty - jest krótszy, bo liczy ok. 35 km. Jego zaletą jest niemal bajkowy krajobraz, który towarzyszy nam przez całą drogę. Dolina Opatówki słynie ze swej malowniczości. Startujemy w Sandomierzu. Jedziemy przez wsie: Chwałki, Radoszek, Dacharzów, Zagrody, Pęczyny, Dobrocice, Pielaszów, Męczenice, Malice Kościelne, Nikisiałka Mała, Karwów, Wąworków. Po drodze mijamy neoromański kościół, ruiny zamku w Międzygórzu. W Karwowie zatrzymujemy się obowiązkowo przy źródełku bł. Wincentego Kadłubka. Według starych podań w tym miejscu urodził się Błogosławiony. Kolejnym przystankiem jest Tudorów, gdzie zachowały się jeszcze wieże średniowiecznej strażnicy. Stąd niedaleko już do Opatowa, na który warto poświęcić więcej czasu. Jego kolegiata, z unikalnym zabytkami i murami noszącymi ślady szlacheckich szabel, robi duże wrażenie.

Trzecia propozycja, także oznaczona na żółto i nazwana „Sandomierskie krajobrazy”, liczy ok. 22 km i wiedzie z Rynku przez most na Wiśle (zaraz po zjechaniu z niego skręcamy w prawo). Jedziemy przez Koćmierzów do Wielowsi, do klasztoru i kościoła Sióstr Dominikanek. Stamtąd do Trześni, by zobaczyć urokliwy kościół parafialny, zniszczony przez powódź w 2010 r. i odbudowany przez dzielnych parafian oraz ludzi dobrej woli. Z Trześni wracamy z powrotem do Sandomierza, mając okazję podziwiać piękną panoramę grodu od strony Wisły.

Szlak Niebieski, także z serii „Sandomierskie Krajobrazy”, liczy niecałe 24 km i zaczyna się także na sandomierskim Rynku. Wyjeżdżamy podążając w kierunku ul. Kwiatkowskiego do wsi Rzeczyca, a potem Kichary Nowe. Tutaj uwaga na przydrożną kapliczkę z XVII wieku. Za niecały kilometr dalej dojeżdżamy do ruin z XVII wieku - to pozostałość po folwarku sióstr benedyktynek. Następnie nasze rowery kierujemy do Dwikóz, a potem do Kamienia Nowego i Gór Pieprzowych, żeby pozachwycać się krajobrazem tego rezerwatu przyrody. Stąd wracamy już do Sandomierza. Zaletą trasy niebieskiej jest jej malowniczość i niewielka liczba „asfaltów”. Jedzie się polnymi drogami, ale dobrze ubitymi, więc nie stanowią trudności dla rowerzysty.

SPA dla ducha

Reklama

Coraz więcej ludzi, zwłaszcza tych mocno zapracowanych, decyduje się na spędzenie kilku wolnych dni za murami klasztorów, w odosobnieniu, albo na sesjach, które pozwolą na wytchnienie nie tylko dla ciała, ale także dla ducha. Zamiast zgiełku kurortów wolimy ciszę i dzwon wzywający na modlitwę. Zamiast hucznych zabaw do rana, spokój i harmonię dnia ułożonego zgodnie ze starą zasadą „Ora et labora” (Módl się i pracuj). W Rytwianach, w Pustelni Złotego Lasu, obowiązuje stara zasada mnichów - „zdrowie przez ciszę”. Przed wejściem za próg klasztoru zostawiamy telefony komórkowe, iPady i tablety. Zero techniki i cywilizacji. Można zdecydować się na zwyczajny pobyt lub na kilka z proponowanych przez ośrodek turnusów tematycznych - terapia, odpoczynek, rekolekcje. (Więcej na www.pustelnia.com).

Podobny odpoczynek i nabranie sił duchowych proponują Siostry Jadwiżanki z Zawichostu. W końcu czerwca i w lipcu Siostry zapraszają na sesje dotykającą problemów ze spowiedzią, o uzdrawiającej mocy Słowa, i kwestiach związanych z rozeznaniem woli Bożej. (Więcej na www. jadwizanki.pl).

W Radomyślu nad Sanem Diecezjalnym Ośrodku Turystyki i Formacji Chrześcijańskiej „Augustianum” zaprasza na „wakacje z wartościami” grupy zorganizowane. Zainteresowanych tą formą spędzenia wolnego czasu odsyłamy na stronę: www.domrekradomysl.sandomierz.opoka.org.pl.

2013-06-26 14:09

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wakacje pełne radości i wartości

Niedziela świdnicka 27/2024, str. IV

[ TEMATY ]

kolonie

wakacje

morze

ks. Mirosław Benedyk/Niedziela

Wspólne kąpiele w Aquaparku

Wspólne kąpiele w Aquaparku

„Dzień dobry, dzień dobry, ten dzień będzie dobry, bo Jezus kocha mnie”. To słowa piosenki, którą byli budzeni wałbrzyscy koloniści, którzy udali się na wypoczynek nad morze.

Od kilku lat wałbrzyska parafia Świętych Aniołów Stróżów, przy współpracy z Urzędem Miasta Wałbrzych, organizuje kolonie dla dzieci. – To kontynuacja programu socjoterapeutycznego mającego na celu przeciwdziałanie różnego rodzaju patologiom społecznym, które dotykają dzieci i młodzież z Wałbrzycha. Podczas spotkań formacyjno-wychowawczych oraz zajęć z elementami socjoterapii, prowadzonych w parafii, dzieci brały udział w różnorodnych zajęciach: plastycznych, muzycznych, sportowych oraz wyjściach terenowych. Celem tych działań było pokazanie, jak można aktywnie i twórczo spędzać czas, z dala od używek i uzależnień, a także wzmocnienie poczucia własnej wartości oraz rozwijanie talentów w chrześcijańskim duchu – wyjaśniał ks. kan. Wiesław Rusin, który od 10 lat stoi na czele parafii.
CZYTAJ DALEJ

Święty oracz

Niedziela przemyska 20/2012

W miesiącu maju częściej niż w innych miesiącach zwracamy uwagę „na łąki umajone” i całe piękno przyrody. Gromadzimy się także przy przydrożnych kapliczkach, aby czcić Maryję i śpiewać majówki. W tym pięknym miesiącu wspominamy również bardzo ważną postać w historii Kościoła, jaką niewątpliwie jest św. Izydor zwany Oraczem, patron rolników. Ten Hiszpan z dwunastego stulecia (zmarł 15 maja w 1130 r.) dał przykład świętości życia już od najmłodszych lat. Wychowywany został w pobożnej atmosferze swojego rodzinnego domu, w którym panowało ubóstwo. Jako spadek po swoich rodzicach otrzymać miał jedynie pług. Zapamiętał również słowa, które powtarzano w domu: „Módl się i pracuj, a dopomoże ci Bóg”. Przekazy o życiu Świętego wspominają, iż dom rodzinny świętego Oracza padł ofiarą najazdu Maurów i Izydor zmuszony był przenieść się na wieś. Tu, aby zarobić na chleb, pracował u sąsiada. Ktoś „życzliwy” doniósł, że nie wypełnia on należycie swoich obowiązków, oddając się za to „nadmiernym” modlitwom i „próżnej” medytacji. Jakież było zdumienie chlebodawcy Izydora, gdy ujrzał go pogrążonego w modlitwie, podczas gdy pracę wykonywały za niego tajemnicze postaci - mówiono, iż były to anioły. Po zakończonej modlitwie Izydor pracowicie orał i w tajemniczy sposób zawsze wykonywał zaplanowane na dzień prace polowe. Pobożna postawa świętego rolnika i jego gorliwa praca powodowały zawiść u innych pracowników. Jednak z czasem, będąc świadkami jego świętego życia, zmienili nastawienie i obdarzyli go szacunkiem. Ta postawa świętości wzbudziła również u Juana Vargasa (gospodarza, u którego Izydor pracował) podziw. Przyszły święty ożenił się ze świątobliwą Marią Torribą, która po śmierci (ok. 1175 r.) cieszyła się wielkim kultem u Hiszpanów. Po śmierci męża Maria oddawała się praktykom ascetycznym jako pustelnica; miała wielkie nabożeństwo do Najświętszej Marii Panny. W 1615 r. jej doczesne szczątki przeniesiono do Torrelaguna. Św. Izydor po swojej śmierci ukazać się miał hiszpańskiemu władcy Alfonsowi Kastylijskiemu, który dzięki jego pomocy zwyciężył Maurów w 1212 r. pod Las Navas de Tolosa. Kiedy król, wracając z wojennej wyprawy, zapragnął oddać cześć relikwiom Świętego, otworzono przed nim sarkofag Izydora, a król zdumiony oznajmił, że właśnie tego ubogiego rolnika widział, jak wskazuje jego wojskom drogę... Izydor znany był z wielu różnych cudów, których dokonywać miał mocą swojej modlitwy. Po śmierci Izydora, po upływie czterdziestu lat, kiedy otwarto jego grób, okazało się, że jego zwłoki są w stanie nienaruszonym. Przeniesiono je wówczas do madryckiego kościoła. W siedemnastym stuleciu jezuici wybudowali w Madrycie barokową bazylikę pod jego wezwaniem, mieszczącą jego relikwie. Wśród licznych legend pojawiają się przekazy mówiące o uratowaniu barana porwanego przez wilka, oraz o powstrzymaniu suszy. Izydor miał niezwykły dar godzenia zwaśnionych sąsiadów; z ubogimi dzielił się nawet najskromniejszym posiłkiem. Dzięki modlitwom Izydora i jego żony uratował się ich syn, który nieszczęśliwie wpadł do studni, a którego nadzwyczajny strumień wody wyrzucił ponownie na powierzchnię. Piękna i nostalgiczna legenda, mówiąca o tragedii Vargasa, któremu umarła córeczka, wspomina, iż dzięki modlitwie wzruszonego tragedią Izydora, dziewczyna odzyskała życie, a świadkami tego niezwykłego wydarzenia było wielu ludzi. Za sprawą św. Izydora zdrowie odzyskać miał król hiszpański Filip III, który w dowód wdzięczności ufundował nowy relikwiarz na szczątki Świętego. W Polsce kult św. Izydora rozprzestrzenił się na dobre w siedemnastym stuleciu. Szerzyli go głównie jezuici, mający przecież hiszpańskie korzenie. Izydor został obrany patronem rolników. W Polsce powstawały również liczne bractwa - konfraternie, którym patronował, np. w Kłobucku - obdarzone w siedemnastym stuleciu przez papieża Urbana VIII szeregiem odpustów. To właśnie dzięki jezuitom do Łańcuta dotarł kult Izydora, czego materialnym śladem jest dzisiaj piękny, zabytkowy witraż z dziewiętnastego stulecia z Wiednia, przedstawiający modlącego się podczas prac polowych Izydora. Do łańcuckiego kościoła farnego przychodzili więc przed wojną rolnicy z okolicznych miejscowości (które nie miały wówczas swoich kościołów parafialnych), modląc się do św. Izydora o pomyślność podczas prac polowych i o obfite plony. Ciekawą figurę św. Izydora wspierającego się na łopacie znajdziemy w Bazylice Kolegiackiej w Przeworsku w jednym z bocznych ołtarzy (narzędzia rolnicze to najczęstsze atrybuty św. Izydora, przedstawianego również podczas modlitwy do krucyfiksu i z orzącymi aniołami). W 1848 r. w Wielkopolsce o wolność z pruskim zaborcą walczyli chłopi, niosąc jego podobiznę na sztandarach. W 1622 r. papież Grzegorz XV wyniósł go na ołtarze jako świętego.
CZYTAJ DALEJ

Każde powołanie jest nadzieją dla całego Kościoła

2025-05-15 16:24

[ TEMATY ]

Częstochowa

powołania

Wyższe Międzydiecezjalne Seminarium Duchowne

klerycy WMSD

W ramach trwającego tygodnia modlitw o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne w kościele seminaryjnym Wyższego Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego w Częstochowie została odprawiona Godzina Święta w intencji powołań.

Wzięli w niej udział nie tylko seminarzyści wraz ze swoim rektorem Ks. Ryszardem Selejdakiem, ale również przedstawiciele zgromadzeń żeńskich i męski z terenu archidiecezji, a także kapłani i osoby świeckie. Modlitwie przewodniczył Bp Andrzej Przybylski, delegat KEP ds. powołań. Główny celebrans zauważył, jak bardzo ważna jest wspólna modlitwa o powołania osób reprezentujących różne drogi powołania i różne charyzmaty zakonne. „Niesłychanie ważna jest każda modlitwa w tej intencji – stwierdził Bp Przybylski- Ale nie mam najmniejszej wątpliwości, że Bóg cieszy się gdy modlimy się razem zostawiając gdzieś na drugim planie nasze wspólnoty i charyzmaty. To Bóg powołuje, a kiedy modlimy się wzajemnie za siebie to On hojnie nas obdarowuje”. Po dośpiewaniu litanii loretańskiej główną treścią rozważań przed Najświętszym Sakramentem były słowa z ostatniego Orędzia papieża Franciszka na 62. Światowy Dzień Modlitw o Powołania. Papież podpisał te rozważania już w czasie swojego pobytu w poliklinice Gemelli. Była to też okazja do modlitwy i wdzięczności za zmarłego papieża Franciszka i za powołanie na Stolicę Piotrową papieża Leona XIV. Na zakończenie modlitwy kapłani i seminarzyści modlili się o powołania do zgromadzeń żeńskich, a siostry zakonne o powołania kapłańskie. Podkreślono potrzebę takiej wymiany darów modlitewnych. „W dobie kryzysu powołań do kapłaństwa nie możemy zapomnieć również o modlitwie o powołania do małżeństwa, do zgromadzeń żeńskich, instytutów świeckich czy indywidualnych form życia konsekrowanego, a także o powołania misyjne. Bez tej wymiany wzajemnej modlitwy o powołania grozi nam niezdrowa rywalizacja i zamiast towarzyszyć młodym w wolnym wyborze drogi powołania, możemy ich nieświadomie.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję