Problematyką marszu ideologii gender przez instytucje zajęła się Marguerite A. Peeters, która zainteresowała się tematem zagrożeń rodziny w perspektywie polityki globalistów w czasie XVIII Kongresu Rodzin w Warszawie w 1994 r. Później uczestniczyła w Kairze w Konferencji Ludnościowej ONZ. Zauważyła wówczas, że skompromitowana ideologia marksizmu-leninizmu zostanie zastąpiona przez nową, ateistyczną, wyreżyserowaną przez twórców rewolucji kulturalnej Zachodu, którzy swoją wizję społeczeństwa będą chcieli narzucić całemu światu. To właśnie w tym czasie powstał serwis informacyjny, którego celem było śledzenie zmian w organizacjach międzynarodowych – Interactive Information Services (IIS). Przewidziano, że zmiany kulturowe i polityczne będą miały zasięg nie regionalny czy kontynentalny, ale światowy, globalny. Kolejne konferencje ONZ dobitnie o tym świadczyły. Marguerite Peeters uznała, że dzisiaj, gdy rewolucja już się dokonała, ważna jest edukacja. Pisze raporty, książki, artykuły, wykłada i jeździ po świecie, udostępniając wyniki swoich badań. Jej najnowsze książki: „Polityka globalistów przeciwko rodzinie” i „Gender – światowa norma polityczna i kulturowa” analizują zaangażowanie przedstawicieli finansowego i rządowego lobby na rzecz globalizacji zachodniego indywidualizmu, destrukcyjnych stylów życia i sekularyzacji. Ich celem było gloryfikowanie indywidualizmu, samowystarczalności, dobrobytu, zdrowia czy przyjemności kosztem wspólnoty, rodziny, świętości, bezinteresowności i poświęcenia, które były podstawą chrześcijańskiej zachodniej cywilizacji.
Marguerite Peeters jest dyrektorem Instytutu Dialogu Międzykulturowego z siedzibą w Brukseli, konsultorem Papieskiej Rady ds. Kultury, visiting professor Uniwersytetu Urbaniana w Rzymie. Zajmuje się analizą dokumentów ONZ pod kątem powszechności używania takich terminów, jak „płeć kulturowa” (gender), płeć fizyczna (sex), „orientacja seksualna”, „tożsamość płciowa”, analizuje także Konstytucję Europejską w kontekście postmodernizmu i globalnej etyki oraz inne dokumenty Unii Europejskiej, dowodząc, że ideolodzy gender w marszu przez światowe instytucje ustanawiają nowe prawo, obowiązującą wszystkich normę polityczną i kulturową.
Święty Brunon – założyciel zakonu kartuzów, jednego z najsurowszych zakonów istniejących do dziś w Kościele, wybrał charyzmat milczenia, samotności i ciszy.
O zakonie kartuzów usłyszeliśmy zapewne dzięki filmowi Wielka cisza. Kim był jego założyciel? Brunon urodził się w Kolonii i pochodził ze znamienitej rodziny. Uczył się m.in. w szkole katedralnej w Reims, a także w Tours. Około 1055 r. przyjął święcenia kapłańskie. Rok później biskup Reims – Manasses I powołał Brunona, aby prowadził tam szkołę katedralną. Trwało to ok. 20 lat (1056-75). Wychował wielu wybitnych mężów owych czasów. W 1080 r. zaproponowano mu biskupstwo, nie przyjął jednak tej godności. Udał się do opactwa cystersów w Seche-Fontaine, by poddać się kierownictwu św. Roberta. Po pewnym czasie opuścił klasztor i w towarzystwie ośmiu uczniów udał się do Grenoble. Tam św. Hugo przyjął swojego mistrza z wielką radością i jako biskup oddał mu w posiadanie pustelnię, zwaną Kartuzją. Tutaj w 1084 r. Brunon urządził klasztor, zbudowany też został skromny kościółek. Klasztor niebawem tak się rozrósł, że otrzymał nazwę „Wielkiej Kartuzji” (La Grande Chartreuse). W 1090 r. Brunon został wezwany do Rzymu przez swojego dawnego ucznia – papieża bł. Urbana II na doradcę. Zabrał ze sobą kilku towarzyszy i zamieszkał z nimi przy kościele św. Cyriaka. Wkrótce, w 1092 r., w Kalabrii założył nową kartuzję, a w pobliskim San Stefano in Bosco Bruno stworzył jej filię. Tam zmarł. Kartuzję w Serra San Bruno odwiedził w 1984 r. św. Jan Paweł II. Uczynił to również Benedykt XVI 9 października 2011 r. W słowie do kartuzów podkreślił wówczas znaczenie charyzmatu milczenia we współczesnym świecie. Charyzmat kartuzji – powiedział – sprawia, że „człowiek wycofując się ze świata, poniekąd «eksponuje się» na rzeczywistość w swej nagości, eksponuje się na tę pozorną pustkę, aby doświadczyć Pełni, obecności Boga, Rzeczywistości najbardziej realnej, jaka istnieje, i która wykracza poza wymiar zmysłowy”.
Samarytanin otrzymuje od Jezusa misję: Idź! Znajdź tamtych, ciągle jeszcze zagubionych, pozbawionych wiary, którzy nie rozpoznali Dawcy życia, lecz zobaczyli we Mnie tylko zwyczajnego lekarza. Taką misję wyznacza Jezus także mnie.
Zdarzyło się, że Jezus, zmierzając do Jeruzalem, przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!» Na ten widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich, widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, padł na twarz u Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: «Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Czy się nie znalazł nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?» Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1759510669.jpg)
