Liczba wiernych: 1188
Proboszcz: ks. Ignacy Stawarz
Inni księża: ks. Lech Stasiewski
Kościoły filialne: Gozdowice - pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny Kłosów - pw. Matki Bożej Królowej Korony Polskiej Kurzycko - pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła
Kaplica: Stary Błeszyn - św. Józefa Opiekuna Rodzin
Wspólnoty: Żywy Różaniec (13 róż, w tym 1 dziecięco-młodzieżowa), ministranci (50 osób), Rada Parafialna, Parafialny Zespół Caritas, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, schola, Kościół Domowy - 3 kręgi, Grupa Modlitewna Ojca Pio
Czasopisma: "Nasza Arka", "Różaniec", "Rycerz Niepokalanej", "Droga", "Anioł Stróż", "Dominik", "Promyczek Dobra", "Jaś", "Moja Rodzina", "Niedziela" - 23 egzemplarze

W naszych archidiecezjalnych wędrówkach byliśmy już w bardzo różnorodnych miejscach. Podziwialiśmy urokliwe nadbałtyckie parafie, przybliżaliśmy duszpasterstwo pełnione w stolicy metropolii - Szczecinie, zaglądaliśmy także "pod strzechę", zachwycając się dokonaniami wielu wiejskich parafii. Kilka miesięcy temu zawitaliśmy również nad Odrę, by pochylić się nad wielowiekową historią i prastarymi dziejami tej malowniczej ziemi. Wiązały się one w większości z krwawymi doświadczeniami boju o polskość tych terenów. Dziś, wędrując już od tygodnia po dekanacie mieszkowickim, powracamy ponownie nad sam brzeg odrzański, by w kolejnym naznaczonym krwią i wojennymi zmaganiami miejscu przyjrzeć się drodze, jaką miejscowi wierni kroczą ku zbawieniu. A są to przedstawiciele parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej w Czelinie.
Pierwsza pisana wzmianka o Czelinie pochodzi z roku 1317. Można się z niej dowiedzieć, że miejscowość ta należała do Zakonu Templariuszy i posiadała prawa miejskie! Niewielu z nas być może wie o tym, że to właśnie tutaj od 1322 r. prowadzono Kancelarię Katedry Kamieńskiej! Delegaci diecezjalni dla tzw. Archidiakonatu Czelińskiego rezydowali w Czelinie, zajmując się najistotniejszymi sprawami dotyczącymi funkcjonowania duszpasterstwa na terenie biskupstwa kamieńskiego. Patronem kościoła był właściciel Czelina Woerner, a następnie królowie. Przez cały czas Czelin był samodzielną parafią. To rzecz niezwykle ważna, podkreślająca rangę i ówczesne znaczenie Czelina. Niestety, niewiele zachowało się późniejszych przekazów o losie tego miasta. Ze smutkiem trzeba stwierdzić, że zdobyty autorytet został na przestrzeni następnych wieków pomniejszony. Dopiero czas schyłku II wojny światowej przynosi kolejne fakty związane z Czelinem i forsowaniem Odry. To właśnie w Czelinie 27 lutego 1945 r. postawiono pierwszy słup graniczny. Dokonał tego cieśla z Wołynia kpr. A. Wydrzyński, który sam wyciosał słup i pomalował go w biało-czerwone pasy. Umocowano na nim tabliczkę z piastowskim orłem i napisem "Polska" oraz dwoma drogowskazami: Berlin - 64 km, Warszawa - 474 km. Powstał wtedy słynny meldunek przechowywany do dzisiaj w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie: "Nasz oddział jako pierwszy oddział Wojska Polskiego, który dotarł do zachodnich rubieży Rzeczypospolitej Polskiej, ku wiecznej pamięci wbił słup graniczny na prastarej polskiej rzece - Odrze". Wydarzenia z kwietnia 1945 r. do tej pory składają się na wspomnienia tutejszej ludności i patriotyczny nurt kształtowania świadomości młodego pokolenia. Najcenniejszym zabytkiem Czelina jest jednak kościół parafialny, który z oczywistych względów nie uniknął tragicznych losów wojennych. Zbudowano go pod koniec XIII w. z jednolitego kwadratowego granitu o regularnym układzie, bez chóru. Przy przebudowie w 1827 r. według projektu architekta K. F. Schinkla mury podwyższono o trzy warstwy układu kamiennego ponad obecną wysokość okien, przemurowano wówczas także portal. Po zakończeniu wojny kościół był zniszczony w ponad 70 %. Odbudowano go z wielkim pietyzmem w latach 1982-84, starając się jak najwierniej oddać pierwotny wygląd. Z najcenniejszych historycznych architektonicznych pozostałości warto zauważyć w ścianie południowej fragment pierwotnego portalu i ciosów o profilu wałka. Szerokie okolenia w formie łuku u wejścia do kościoła zostały zamurowane, pozostały tylko nieduże drzwi oddzielające wnętrze kościoła od kruchty.
Historia formowania się obecnego kształtu terytorialnego parafii jest dość długa i ciekawa. Po wizytacji w październiku 1963 r., którą przeprowadził bp. Ignacy Jeż, powstała (w grudniu 1963 r.) placówka duszpasterska w Kurzycku, wydzielona z parafii Mieszkowice, a obejmująca miejscowości: Czelin, Gozdowice, Kurzycko, Kłosów, Stary Błeszyn, Stare Łysogórki. Obsługiwał ją dotychczasowy wikariusz mieszkowicki ks. Lech Stasiewski. Kanoniczne erygowanie parafii Kurzycko nastąpiło 25 kwietnia 1973 r. Trzeba jednak przy tym dodać, że siedzibą parafii był Czelin gdzie zbudowano plebanię. Taki stan trwał aż do 2 grudnia 2000 r., kiedy to podczas uroczystej konsekracji kościoła bp Jan Gałecki wręczył proboszczowi Ignacemu Stawarzowi dekret Metropolity szczecińsko-kamieńskiego ustanawiający w nowych granicach parafię pw. Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej w Czelinie. Przy tej okazji należy oddać hołd poprzednim administratorom parafii, poczynając od ks. Lecha Stasiewskiego pracującego do 1986 r., poprzez ks. Marka Kałamarza, który pełnił tutaj posługę w latach 1986-91 aż do ks. Janusza Zachęckiego, będącego proboszczem pomiędzy 1991 a 1995 r. Ich zasługą było zintegrowanie wiernych, dokonanie wielu prac remontowych i oddanie chociażby w 1994 r. do użytkowania kaplicy w Starym Błeszynie w dawnym pomieszczeniu gospodarczym przystosowanym do sprawowania kultu Bożego.
Tutejsza ludność to w przeważającej części dawni mieszkańcy wschodnich Kresów (Wilno, Stanisławów, Lwów), a także nieco z tzw. centralnej Polski. Nastąpiła już jednak identyfikacja z nowym miejscem pobytu, choć gdzieniegdzie, szczególnie w kręgach rodzinnych kultywowane są dawne zwyczaje zaszczepione u zarania życia. Pocieszające dla socjalnego wymiaru egzystencji jest to, że przeważają tu rolnicy indywidualni dbający z pietyzmem o ziemię, tylko w Kurzycku pozostały relikty dawnego PGR-u. Dużym zapleczem dla rynku pracy jest również leśnictwo - ogromne połacie lasów stanowią spory rynek pracy. Bliskość granicy spowodowała, że w Czelinie funkcjonuje Strażnica Straży Granicznej, w której pracują także mieszkańcy parafii. Jeśli więc materialny status życia jest tutaj nienajgorszy, to jak zatem przedstawia się sfera duchowa? Proboszcz ks. Ignacy Stawarz, charakteryzując swoich podopiecznych, mówi niezwykle wzruszająco: "Bardzo dobrze się tu czuję!". To świadectwo o parafianach potwierdzają kolejne fakty. Obecność na niedzielnej Eucharystii oscyluje wokół 50%! W Czelinie Msza św. jest o godz. 11.30, w Kłosowie o 8.30, w Kurzycku o 10.00, w Gozdowicach o 13.00 i w Starym Błeszynie o 14.15. Dodatkowo, dla pracujących w niedzielę, odprawiana jest w Czelinie w sobotę Msza św. o godz 20.00, na której jest około 50 osób. Rzadkie, jak na taką parafię, jest celebrowanie w niedzielne popołudnie o godz. 16.00 dostosowanego do okresu liturgicznego nabożeństwa. Ważnym akcentem wzrostu wiary są częste wizyty Sióstr Miłosierdzia Bożego, które obok organizowanych dla młodzieży kursów ewangelizacyjnych krzewią kult Miłosierdzia Bożego. Podziwiać również należy rozbudowaną strukturę róż różańcowych, w tym jednej dziecięco-młodzieżowej. Zresztą, formacja młodych dusz mocno leży na sercu ks. Ignacemu. W Czelinie, w kilku budynkach mieści się Szkoła Podstawowa, do której uczęszcza 118 dzieci. Całość katechezy sprawuje Ksiądz Proboszcz w wymiarze 14 godzin tygodniowo. Do gimnazjum młodzi parafianie dojeżdżają do Mieszkowic i Troszyna, starsi natomiast do szkół średnich w Mieszkowicach, Chojnie lub Kostrzynie. Drzwi plebanii są dla nich szeroko otwarte - w piątki odbywają się młodzieżowe spotkania, podczas których dominuje modlitwa, śpiew, dyskusja i spontaniczna radość z bycia wspólnotą. W sobotnie przedpołudnia swoje przygotowanie do przyjęcia sakramentu bierzmowania odbywa młodzież gimnazjalna. Młodych widać przy ołtarzu, czytają, śpiewają, są animatorami modlitw, organizują wraz z Księdzem Proboszczem - doświadczonym pielgrzymem wspólne wyjazdy do miejsc szczególnego kultu religijnego. Pomagają także ks. Ignacemu podczas wakacji w prowadzeniu Rekolekcji Kościoła Domowego w Mrzeżynie - w samym Czelinie funkcjonuje już jeden krąg Oazy Rodzin. Obok pracy z młodzieżą ks. Ignacy jest również duchowym wsparciem wspólnoty Anonimowych Alkoholików gromadzących się każdego tygodnia w Mieszkowicach.
Rękę dobrego gospodarza rozpoznać można także po licznych przedsięwzięciach w kościołach. W Czelinie wymieniono dach, w prezbiterium postawiono granitowy ołtarz, ambonkę, chrzcielnicę, wykonano miejsce przewodniczenia oraz nową drogę krzyżową, podczas Misji Roku 2000 postawiono przed kościołem krzyż, wyremontowana została plebania. W Kurzycku nastąpił generalny remont kościoła poprzez osuszenie fundamentów, wykonanie nowej elewacji i renowację ołtarza z 1704 r.
W Gozdowicach pomalowano dach i wnętrze kościoła, zainstalowano 3 witraże. Dawni, przedwojenni mieszkańcy Gozdowic niedawno umieścili i poświęcili tablicę upamiętniającą przodków. Dramatyczne chwile w październiku 2001 r. przeżyli mieszkańcy Kłosowa. Niedługo po niedzielnej Mszy św. dostrzeżono pożar w zakrystii kościoła. Szybka i sprawna akcja strażaków i kłosowian przyczyniła się do zminimalizowania strat, które ograniczyły się do zniszczenia zakrystii i drzwi łączących ją z nawą kościoła. Temperatura dochodząca do 800 stopni roztopiła także okna i część elewacji. Jednak po roku od tamtego wydarzenia kościół w Kłosowie lśni czystością - zakrystia została wyremontowana, położono przy okazji nową posadzkę, wstawiono 9 nowych witraży! To rzeczywiście osiągnięcie imponujące jak na tak małą miejscowość.
Dotychczasowe inicjatywy budzą podziw, ale Ksiądz Proboszcz uważa, że trzeba jeszcze wiele zrobić. W najbliższych planach duszpasterskich ma powołanie męskiej róży różańcowej, chce także rozpocząć działalność z Dziecięcą Krucjatą Eucharystyczną i jeszcze bardziej rozmodlić parafię. Trudno się zresztą temu dziwić, gdyż ks. I. Stawarz pochodzi z diecezji rzeszowskiej, ze znanego sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Czudcu. Takie bogactwo duchowe zaszczepione we wczesnych latach - jak widać - przynosi błogosławione owoce na szczecińskiej, nadodrzańskiej ziemi. W całokształcie pracy duszpasterskiej ogromną pomocą służy nadal mieszkający w Kurzycku ks. Lech Stasiewski - obecnie emeryt. Jego kapłańskie doświadczenie jest niezwykle pomocne ks. Ignacemu, za co chce tą drogą podziękować protoplaście i "żywej historii" parafii. Warto więc z wielu względów i tę kolejną parafię odwiedzić, by zbudować się zaobserwowanymi tu godnymi, chrześcijańskimi postawami!