Reklama

Niedziela Świdnicka

Nie rodzimy się chrześcijanami

Niedziela świdnicka 15/2014

[ TEMATY ]

szkoła

Ks. Sławomir Marek

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

KS. SŁAWOMIR MAREK: - Naliczyłem w Świdnicy 7 gimnazjów, po co następne?

ANNA KOŚNY: - Nasza propozycja ma poszerzyć ofertę kształcenia dla gimnazjalistów w mieście. Szczególnie zwróciłabym uwagę na to, co ma stanowić o specyfice tej szkoły. Chcemy, aby była to szkoła mała, zorientowana na ucznia. Szkoła o mocnych podstawach, oparta na trwałych, sprawdzonych wartościach (stąd gimnazjum katolickie), współpracująca z bardzo dobrym świdnickim liceum.

- Skoro szkół nigdy za dużo, to po co akurat katolickie? Przecież w innych szkołach 80% to ochrzczone dzieci… Nie boją się Państwo, że metkowanie „katolickie” tylko przysporzy wam kłopotów. Przecież to dzisiaj niemodne.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

- Nie boimy się określenia „katolickie”, bo mamy nadzieję, że to właśnie będzie naszą siłą. W dzisiejszym świecie, w którym w każdej dziedzinie życia zaczyna brakować punktów odniesienia i przestaje się już poszukiwać prawdy, a nawet kwestionuje się jej istnienie, chcemy dać jasny sygnał rodzicom i uczniom, na jakich podstawach będziemy się starali tworzyć szkołę. Kościół katolicki, w którym dokonała się swoista synteza myśli grecko-rzymskiej i judeo-chrześcijańskiej, jest dobrym źródłem do czerpania sił i inspiracji dla wychowywania młodego pokolenia Polaków, Europejczyków. Na tym jednak nie chcielibyśmy poprzestawać, nasza propozycja obejmuje nie tylko formację intelektualną, ale również duchową. Jej konkretnym przejawem ma być comiesięczna Msza św. i codzienna modlitwa na rozpoczęcie zajęć. Zgodnie ze słowami Tertuliana, które lubił powtarzać ks. Franciszek Blachnicki, „Fiunt, non nascuntur christani”- stajemy się, a nie rodzimy się chrześcijanami. Sam chrzest nie załatwia wszystkiego, chodzi o to, żeby człowiek również w dziedzinie duchowej dojrzewał. Tak, jak są pewne środki za pomocą, których dojrzewamy fizycznie, intelektualnie, psychicznie, tak samo w życiu wiary. Jeśli ktoś chce wzrastać w wierze, powinien poddać swoje życie działaniu Słowa Bożego, liturgii sakramentów oraz żyć we wspólnocie chrześcijańskiej. Podstawowym środowiskiem życia (również religijnego) jest oczywiście rodzina, a szkoła ma tylko wzmocnić oddziaływanie rodziców oraz dać młodzieży oparcie w grupie rówieśniczej. Na koniec jeszcze może odniosę się do słowa „niemodne”. Myślę, że to, co modne, jest z natury nietrwałe. Istotą mody (choć nie jestem w tej dziedzinie specjalistką) jest to, że ona się zmienia. My proponujemy raczej to, co trwałe i sprawdzone.

- Dlaczego akurat ten poziom nauczania? Czy nie lepiej formować małe dzieci albo dyskutować z dorosłymi licealistami?

- My postanowiliśmy zacząć od środka. Na dzieci w szkole podstawowej większy wpływ mają rodzice, w gimnazjum wzrasta znaczenie rówieśników, jest to wiek odkrywania swojej niezależności i odrębności. Rodzice oczekują często wsparcia od różnych instytucji, żeby pomogły im w wychowaniu dzieci. Byłabym dumna, gdyby nasza szkoła zyskała takie zaufanie rodziców. Pan Tomasz Terlikowski, który gościł ostatnio w okolicznych gimnazjach, miał powiedzieć, że wiek gimnazjalny to ostatni moment, żeby spotkać się z nastolatkami, zanim nie rozłoży ich współczesna „kultura”.

Reklama

- Skąd pomysł na połączenie gimnazjum i liceum?

- W wielu miejscach powstały zespoły szkół, złożone z gimnazjum i liceum, są to bowiem poziomy edukacji następujące po sobie. W naszym przypadku trudno mówić jednak o połączeniu, a raczej o współpracy. Jeśli nasza placówka ruszy, będziemy wynajmowali pomieszczenia w II LO, mając jednak zupełnie odrębną organizację. Ponieważ nasz zamysł jest taki, żeby dydaktykę prowadzić na wysokim poziomie, jest wielce prawdopodobne, że nasi absolwenci będą szukać miejsc w najlepszych szkołach ponadgimnazjalnych. Stąd duża radość ze współpracy akurat z II LO, ze szkołą, która w środowisku jest przecież jednoznacznie odbierana jako bardzo dobre liceum.

- Jakie macie doświadczenie dydaktyczne?

- Moje zainteresowania zawodowe zawsze w jakiś sposób dotyczyły szkoły. Ale również zaangażowanie społeczne (prace w różnych stowarzyszeniach) wiąże się najczęściej z szeroko rozumianą problematyką dzieci i młodzieży. Jestem nauczycielem od 20 lat. Mam doświadczenie pracy w liceum, w gimnazjum, stale pracuję ze studentami. Pozostali nauczyciele różnie. Są tacy, którzy z pewnością będą mogli dzielić się swoim długoletnim doświadczeniem z innymi, ale mamy też młodych nauczycieli, żeby wnieśli nowy zapał i świeże spojrzenie na szkolną rzeczywistość.

- Podstawą dobrej szkoły, prócz dobrych zasad, jest dobra kadra wychowawczo-dydaktyczna, kto będzie u Was uczył?

- To jest z pewnością jedna z ważniejszych rzeczy. Nie będę podawała nazwisk. Nauczyciele, z którymi prowadziliśmy rozmowy, są dobrze przygotowani merytorycznie do nauki swojego przedmiotu, ale też wszyscy mają świadomość, że będą pracowali w gimnazjum. Ponieważ jest to tzw. trzeci etap kształcenia, każdy nauczyciel musi wiedzieć, w jaką wiedzę uczeń jest już wyposażony, ale musi też wiedzieć, do jakiego celu prowadzi młodzież (i nie chodzi oczywiście, żeby ten cel był zawężony tylko do egzaminu gimnazjalnego). Zależy nam bardzo na tym, żeby nauczyciele prowadzili do odkrycia radości z uczenia się, rozbudzenia ciekawości poznawczej, pomogli odkryć indywidualne predyspozycje ucznia. Nauczyciele będą różni - jedni z dużym stażem pracy, inni bardzo młodzi; są tacy, którzy pracują już w gimnazjum, ale są tacy, którzy łączą pracę w szkole podstawowej i liceum, są też oczywiście nauczyciele, którzy związani są z II LO w Świdnicy. Mówiąc o edukacji, trzeba jednak pamiętać zawsze, że efekty pracy to jest wspólna praca nauczyciela i ucznia. Więc naszą największą troską będzie zbudowanie życzliwej przestrzeni do pracy tak, aby rozwijał się uczeń i nauczyciel.

- Jedną z różnic, jaka natychmiast rzuca się w oczy jest czesne. Czy to nie jest propozycja tylko dla bogatych?

- Ponieważ nie jesteśmy szkołą publiczną, otrzymujemy mniejsze dofinansowanie w przeliczeniu na ucznia niż szkoła publiczna. Trzeba też wziąć pod uwagę, że będzie to szkoła mała, która docelowo ma liczyć ok. 100-120 uczniów w klasach po ok. 20 uczniów. Biorąc pod uwagę, że wiele dużych szkół (500-700 uczniów), z klasami liczącymi ok. 30 osób ma problemy finansowe, łatwiej jest zrozumieć konieczność czesnego. Można na jego wysokość spojrzeć dwojako. Z punktu widzenia osób odpowiedzialnych za funkcjonowanie tej szkoły - czesne jest bardzo małe, z punktu widzenia wielu rodziców, którzy znają najlepiej swój rodzinny budżet to bardzo dużo. Staraliśmy się ustalić czesne na najniższym z możliwych dla nas poziomów, właśnie po to, aby nie była to szkoła tylko dla bogatych. Dla porównania 300 zł (bo tyle wynosić będzie czesne) wielu rodziców często płaci w przedszkolach. Mamy nadzieję, że funkcjonowanie szkoły i prowadzącej jej Fundacji Fides et Educatio, będzie dla wielu osób dobrej woli okazją do dobroczynności, do wsparcia finansowego naszego dzieła. W takim duchu chcemy też wychowywać naszych uczniów. Jeśli doświadczą, że my dzielimy się z innymi nie tylko tym, co nam zbywa, to będzie im łatwiej przyjąć prawdę, że człowiek w pełni realizuje się wtedy, gdy żyje dla drugich.

- Interesuje mnie, czy to pomysł autorski, czy będziecie czerpać z wzorców, jakie Was zafascynowały?

- Z jednej strony można powiedzieć, że pomysł autorski, bardzo nam zależy, żeby ta szkoła wyrastała z naszego (lokalnego) środowiska i jemu też służyła. Z drugiej strony, byłoby rzeczą nierozsądną nie korzystać z doświadczenia innych. Z pewnością łatwiej jest zgromadzeniom zakonnym czy stowarzyszeniom ogólnopolskim zakładać szkoły, bo wtedy każda szkoła ma punkt odniesienia, wsparcie. Fundacja, której zadaniem jest powołanie i prowadzenie tej szkoły, zaczyna dopiero swoją działalność. Ale nie znaczy to, że jesteśmy pozostawieni sami sobie. Nawiązaliśmy już rok temu kontakt z Radą Szkół Katolickich, która wspiera rozwój szkół na terenie całego kraju, udziela rad, pomocy prawnej, koordynuje działalność szkół i wspiera formację nauczycieli. Wśród różnorodności placówek katolickich można dostrzec jednak to, co je łączy. Przekonanie, że istnieje Prawda, którą jesteśmy, jako istoty rozumne, zobowiązani odkrywać, a wiara daje nam dodatkowe narzędzie do jej poznania. Każda szkoła ma swoją specyfikę. My chcielibyśmy wykorzystać doświadczenie pedagogiczne patrona ks. Franciszka Blachnickiego, jego sprawdzone metody pracy z młodzieżą. Przyglądaliśmy się, oczywiście, różnym szkołom i pewnie z niektórymi nawiążemy ścisłą współpracę. Mamy z czego czerpać. Chcemy wykorzystać też bogactwo naszego świdnickiego Kościoła. Jestem pewna, że wiele osób świeckich i księży włączy się w życie szkoły. Zależy to również od tego, co wniosą sami uczniowie i ich rodzice. Zakładam, że będziemy tworzyć żywą wspólnotę, a każdy jej członek będzie jej podmiotem.

2014-04-11 14:14

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Setne urodziny

14 października to święto bliskie wszystkim pracownikom szkolnictwa, uczniom i ich rodzicom. Tegoroczne obchody Święta Edukacji Narodowej w Zespole Szkół w Ostrówku były wyjątkowe, gdyż szkoła podstawowa wchodząca w skład tego zespołu obchodziła przy tej okazji swój jubileusz. Placówka została powołana do istnienia w 1913 r. i kończy właśnie 100 lat

W ramach obchodów jubileuszu licznie zgromadzeni goście, uczniowie, nauczyciele i absolwenci uczestniczyli w uroczystej Eucharystii celebrowanej w kościele parafialnym w Ostrówku. Mszy św. przewodniczył delegat Biskupa Drohiczyńskiego ks. inf. Jan Sobechowicz, a w koncelebrze towarzyszyli mu dziekan łochowski ks. kan. Ryszard Nicpoń i absolwent stulatki ks. dr Zenon Czumaj. Zgromadzeni w świątyni wysłuchali homilii dotyczącej oświaty dawnej i obecnej, zanieśli modlitwy w intencji wszystkich pracowników, uczniów, absolwentów i dobroczyńców szkoły, szczególnie powierzając Bożemu Miłosierdziu dusze zmarłych, związanych z placówką.

CZYTAJ DALEJ

Ks. Piotr Pawlukiewicz: Bóg nie może się na Ciebie doczekać!

2024-03-27 07:20

[ TEMATY ]

ks. Piotr Pawlukiewicz

B.M. Sztajner/Niedziela

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

Pomyślałem sobie: „Boże, ta babcia nawet jeszcze Komunii Świętej nie przyjęła, a już się w niej wyzwalają czyny miłości. Jaka ta miłość jest niecierpliwa! Jak się nie może doczekać!”. Tak samo nie może się doczekać Bóg. Na ciebie.

Jeszcze jeden fragment Ewangelii. Pozornie też wam znany, ale czy na pewno? „Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: «Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada». Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem». Lecz ojciec rzekł do swoich sług: «Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się». I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: «Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego ». Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: «Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę». Lecz on mu odpowiedział: «Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się»”*.

CZYTAJ DALEJ

W świetle Eucharystii, w ciszy konfesjonału - paulini i Jasna Góra

2024-03-28 10:33

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Karol Porwich/Niedziela

Patriarcha Zakonu Paulinów św. Paweł z Teb przez wielu skazany na śmierć głodową na pustyni, doświadczył Bożej troski i był z Bożej Opatrzności karmiony chlebem. Dziś prawie pół tysiąca paulinów każdego dnia Chlebem Eucharystycznym karmi ludzi na 4 kontynentach. W sercu Zakonu na Jasnej Górze żyje ponad 70 kapłanów. Misję tego miejsca i posługujących tu paulinów, wciąż określają słowa św. Jana Pawła II, że „Jasna Góra to konfesjonał i ołtarz narodu”. Sprawowanie Eucharystii jako centrum życia całej wspólnoty i pracy apostolskiej paulinów wpisane jest w ich zakonne konstytucje.

Na Mszę św…po cud

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję