Reklama

Niedziela Wrocławska

Każde dziecko potrzebuje miłości

23 września 2009 r. ówczesny metropolita wrocławski abp Marian Gołębiewski poświęcił we Wrocławiu pierwsze na Dolnym Śląsku Okno Życia. Jest ono alternatywą dla matek, które nie mogą wychować swego dziecka i urodziły je w tajemnicy przed rodziną i bliskimi. O adopcji z Okna Życia, swoich obawach, i szczęściu, jakie niesie ze sobą wychowywanie dziecka i macierzyństwo Annie Buchar opowiada Katarzyna, mama adoptowanej dziewczynki, pierwszej, jaka pojawiła się we wrocławskim Oknie Życia.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

ANNA BUCHAR: – Jakie obawy miała Pani przed adopcją?

KATARZYNA: – Jak wszyscy rodzice adopcyjni, mieliśmy z mężem obawy, że może nie uda nam się pokochać tego dziecka. Był to przecież zupełnie nowy, nieznany nam dotąd człowiek.

– Ale pokochała je Pani?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Oczywiście. Myślę, że nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Chciałam zostać mamą, mój mąż pragnął być ojcem. Obydwoje czekaliśmy na ten moment. Po pewnym czasie doszło do nas, że skoro nie możemy być rodzicami biologicznymi, to możemy te maleństwa adoptować. Każde dziecko potrzebuje miłości mamy i taty.

– Czyli miłość przyszła naturalnie?

– Właściwie, jak się jedzie do szpitala po dziecko, to już się jedzie po swoje. To nie jest tak, że potrzeba na to czasu. Szczególnie przy takich maluszkach. Córeczkę widzieliśmy po raz pierwszy jak miała zaledwie kilka dni, synka zaś jak miał ok. 2 tygodnie. To były maleństwa.

– Czy podczas adopcji spotkały Panią jakieś trudności?

– Tego, co wiązało się z procesem adopcyjnym, nie rozpatrywałabym w kategoriach trudności. Najgorsze było wyczekiwanie. Mimo wszystko, uważam iż miało to swoją dobrą stronę. Pozwoliło nam jeszcze raz zweryfikować, dlaczego i po co to robimy.

Reklama

– Matki, oddając dziecko do Okno Życia, robią to anonimowo. Czy istnieje możliwość, by oddane dziecko mogło w przyszłości odnaleźć biologicznych rodziców?

– W każdym procesie adopcyjnym jest tak, że rodzice, którzy oddają swoje dzieci do adopcji, nie mają dostępu do żadnych danych dotyczących ich potomstwa. Dziecko, natomiast, gdy ukończy 18 rok życia, może sprawdzić wszystkie dokumenty dotyczące jego adopcji. Dziecko z Okna Życia ma niewielkie szanse na poznanie swoich rodziców, a właściwie tych szans nie ma.

– Uważa Pani Okno Życia za dobre rozwiązanie?

– Sądzę, że dla kobiet decydujących się na oddanie dziecka do Okna Życia jest to ostatnia deska ratunku. Z jakiś społecznych powodów matki te chcą ukryć prawdę o swoim potomstwie. Może z jakiś powodów nie mogły zatrzymać tych dzieci. Z pewnością wiele z nich nie było w stanie zapewnić im bytu, a Okno Życia wydawało się jedynym rozwiązaniem. Uważam, że Okno Życia jest nie tylko ostatnią deską ratunku dla matek, ale również dla porzuconych dzieci. Kto wie, jakby skończyły, gdyby nie ta możliwość?

– Zastanawiała się Pani nad tym, czy istnieje jakaś realna szansa na to, by zapobiegać sytuacjom, w których matki oddają swoje dzieci?

Reklama

– Na ogół jest tak, że kobiety oddają swoje dzieci wtedy, gdy nie mają żadnego wsparcia dookoła. Kiedy czują się samotne, albo gdy bycie w ciąży jest bardzo negatywnie oceniane przez najbliższe otoczenie. Uważam, iż każda praca nad rodziną (zwłaszcza tą mającą dzieci) na pewno sprzyja temu, że takich sytuacji jest mniej. Myślę, że nie jesteśmy w stanie społecznie sprawić, żeby się to w ogóle nie wydarzało. Oczywiście wszyscy chcielibyśmy, aby tych dzieci w Oknie Życia było mniej.

– Wybierała Pani płeć dziecka?

– Na etapie przygotowania do adopcji wypełniamy szereg dokumentów, i jednym z pytań w tych właśnie dokumentach jest to, jakie dziecko chcemy. My z małżonkiem się nie określiliśmy. Pomyśleliśmy, że o płci dziecka zadecyduje ośrodek. Zostawiliśmy to Panu Bogu.

– Czy w przyszłości planuje Pani wraz z mężem kolejną adopcję?

– Rzeczywiście w naszych planach rodzinnych jest większa gromadka dzieci, natomiast czas spędzony z dwójką maluchów jest dla mnie bardzo piękny, ważny, ale również bardzo wyczerpujący. Na ten moment nie planujemy adopcji, ale nie wykluczone, że za parę lat się to zmieni.

2014-05-22 10:35

Ocena: +2 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Mazowieckie: W Płońsku otwarto Okno Życia – trzecie w diecezji płockiej

[ TEMATY ]

Okno Życia

Zofia Białas

W parafii św. Maksymiliana Kolbego w Płońsku otwarto trzecie w diecezji płockiej Okno Życia. Powstało ono w Domu Parafialnym im. św. Siostry Faustyny, gdzie jest Zakład Opiekuńczo-Leczniczy. Wsparcie i niezbędną pomoc zadeklarował płoński szpital.

Informując o Oknie Życia w Płońsku, kuria diecezjalna zaznaczyła, że z inicjatywą jego utworzenia wystąpiła radna miejska, prezes płońskiego Koła Towarzystwa Przyjaciół Dzieci Monika Zimnawoda i lokalny przedsiębiorca Jakub Rogowski. Parafia św. Maksymiliana Kolbego udostępniła miejsce.
CZYTAJ DALEJ

Biskup Maciej Małyga: Czas szkoły średniej to dobry okres, aby chcieć od siebie więcej, mieć różne, dobre pragnienia, szlachetne ambicje

2025-03-14 18:13

screen YT

bp Maciej Małyga

bp Maciej Małyga

Słowo biskupa Macieja Małygi, skierowane do ludzi młodych przepełnione było nadzieją: - Jest nadzieja, to znaczy, że jutro będzie dobre, niezależnie od tego, jaki będzie wynik matury. Jutro jest i będzie dobre, bo Bóg jest obecny pośród nas. Nawet jeśli będzie pod górkę, to w ostateczności, życie jest dobre, bo uratował je Bóg, który nam je podarował i czeka na nas na końcu tej drogi.

Bycie chrześcijaninem, to także patrzenie w przyszłość. - Jesteśmy zaproszeni, aby odważnie popatrzeć na swoje jutro. Niezależnie od tego, co się wydarzy, Bóg będzie razem z nami, ale wiemy też, że nadziei można dopomóc, co podkreśla św. Paweł w Liście do Rzymian, że tam gdzie ucisk, tam rodzi się wytrwałość, a tam, gdzie wytrwałość, tam jest nadzieja. Jest to dar Boga dla nas, a każdy z nas może jej pomóc. Możemy sprawić, że będziemy mieli jeszcze więcej odwagi i ufności, że będzie jeszcze mniej strachu wobec tego co będzie i nadejdzie - powiedział biskup.
CZYTAJ DALEJ

Czy Kościół może się mylić w kwestiach wiary?

2025-03-14 20:55

[ TEMATY ]

Kościół

wiara

Katechizm Wielkopostny

nieomylność

Karol Porwich/Niedziela

Wielki Post to czas modlitwy, postu i jałmużny. To wiemy, prawda? Jednak te 40 dni to również czas duchowej przemiany, pogłębienia swojej wiary, a może nawet… powrotu do jej podstaw? Dziś odpowiedź na pytanie - czy Kościół może się mylić w kwestiach wiary?

Czy wiesz, co wyznajesz? Czy wiesz, w co wierzysz? Zastanawiałeś się kiedyś nad tym? Jeśli nie, zostań z nami. Jeśli tak, tym bardziej zachęcamy do tego duchowego powrotu do podstaw z portalem niedziela.pl. Przewodnikiem będzie nam Youcat – katechizm Kościoła katolickiego.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję