Liturgię tego święta rozpoczyna obrzęd błogosławienia świec i procesja z nimi. Ważne są słowa modlitwy błogosławieństwa wypowiadane przez kapłana: "Aby wszyscy, którzy zgromadzili się w tej świątyni z płonącymi świecami, mogli kiedyś oglądać blask chwały Chrystusa". Nawiązują one do słów Jezusa: "Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia" (J8,12). Zapalona świeca jest wyrazem wiary w Jego obecność i Jego moc. Jest wyrazem nadziei obecnej w sercu każdego człowieka, który nie chce być zwyciężony przez ciemności zła i grzechu, lecz pragnie żyć i kroczyć po drogach świata. Człowiek nie jest stworzony dla śmierci, lecz dla życia. Jego dusza musi więc obudzić się z ospałości, do czego zachęca Apostoł: "Zbudź się, o śpiący i powstań z martwych, a zajaśnieje Ci Chrystus" (Ef 5,14). Płomień świecy, wypełniając przestrzeń swoim światłem, wyraża ciepło, siłę życia, przezwyciężenie samotności.
Znany jest w Polsce zwyczaj, że pobłogosławione 2 lutego świece podaje się umierającym, zapalamy je podczas burz i nawałnic. Z zapaloną gromnicą wychodzimy po kapłana, gdy przyjdzie do naszego domu z Komunią św.
Zgodnie z tradycją, gromnicę poświęconą w kościele, jeśli jest to możliwe zapaloną, niesiemy do naszych domów. Czynimy znak krzyża na futrynie drzwi, by zło nie miało wstępu do rodziny. Potem umieszczamy ją w godnym miejscu i używamy tylko do celów religijnych. Zapalona świeca - znak obecności Chrystusa towarzyszy nam również w innych momentach. W liturgii chrztu św. rodzice zapalają świecę od paschału, aby dar wiary w Chrystusa nigdy nie zgasł w sercu dziecka. Przy zapalonej świecy dzieci składają przyrzeczenia pierwszokomunijne.
Zapalając świecę podczas liturgii święta Ofiarowania Pańskiego, kapłan śpiewa: "Idźmy w pokoju na spotkanie z Chrystusem". Z Chrystusem trzeba iść przez całe życie. Gromnica przypomina nam nieustannie o tej prawdzie. Chodzi o to, abyśmy we wszystkich okolicznościach życia wchodzili w krąg działania Chrystusa, który jest "światłością prawdziwą przychodzącego na ten świat". Zapalenie tej świecy oznacza dokonanie przez nas życiowego wyboru: jedynie Pan może oświecać nasze serce i określać motywacje towarzyszące naszym wyborom. W płonącym świetle zawarte jest pragnienie wzniesienia serca modlącego się ku Bogu i całkowitego zawierzenia się Temu, który jest jedynym gwarantem ży-cia.