Około tysiąca pielgrzymów z Tomaszowa Mazowieckiego przyszło na Jasną Górę w 199. Tomaszowskiej Pieszej Pielgrzymce. Pątnicy mieli do pokonania około 120 km
Tegoroczna pielgrzymka odbywała się pod hasłem „Wierzcie w Ewangelię”. „Jest to zachęta do tego, żeby poznawać Pismo Święte, aby wpatrywać się w nie i czerpać potrzebne siły” – mówił ks. Włodzimierz Moraczewski, kierownik pielgrzymki.
Dla wielu tomaszowian, uczestników pielgrzymki, sierpień to miesiąc wyjątkowy, oddany Maryi. Dlatego nie wyobrażają sobie tego czasu bez pieszej pielgrzymki. Chcieli ofiarować Bogu wszystkie troski życia i prosić o błogosławieństwo na cały rok. Szli również z podziękowaniami oraz prosili o łaski dla całego miasta. To dla nich czas rekolekcji w drodze, czas wyciszenia.
Na Jasną Górę pielgrzymi szli w dwóch grupach: Maryjnej (niebieskiej) i Papieskiej (żółtej). Przed oblicze Jasnogórskiej Matki pątnicy dotarli 14 sierpnia. – Nikt nie dawał się upalnej pogodzie, odciskom na stopach, bo każdy szedł z jakimiś intencjami, dlatego wszyscy doszli do celu. Mieliśmy wsparcie rodziny, przyjaciół, to nam pomogło przetrwać trudne momenty na trasie i dojść do końca – mówi Daria z Tomaszowa Mazowieckiego.
Piesza Pielgrzymka Tomaszowska na Jasną Górę po raz pierwszy wyruszyła w 1816 r. i odtąd zawsze udaje się na uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
- Dziękuję wam za to, że byliście dla wielu ludzi świadectwem, przypomnieniem, że Pan Bóg jest dla nas ważny i jest blisko nas - mówił bp Damian Bryl do pielgrzymów. Biskup kaliski przewodniczył w Narodowym Sanktuarium św. Józefa Mszy św. na zakończenie 384. Pieszej Pielgrzymki Kaliskiej i 30. Diecezji Kaliskiej.
Mieszkańcy Kalisza wyszli 19 sierpnia na ulice miasta, aby powitać powracających z Jasnej Góry pątników 384. Pieszej Pielgrzymki Kaliskiej i 30. Diecezji Kaliskiej.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
Wrażenie podczas spotkania robił kościół pełen kobiet
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
