W czasach, kiedy trudno było kupić cokolwiek, zwierzył mi się: wiesz, ja nie kupuję pomarańczy. Pomarańcze są dla dzieci. W tym zdaniu streszcza się cały piękny człowiek, który umiał iść ze swoją prawością przez całe życie. Dla wielu był i pozostanie przyjacielem, człowiekiem wielkiego zaufania. Podziwiany za miłość do ojczyzny, umiłowanie rzeczy najważniejszych, prostotę życia, osobowość, jakich mało. Nam ciągle na polskiej ziemi brakuje takich księży Kazimierzów, wśród świeckich, ale i wśród kapłanów” – mówił w kazaniu podczas Mszy św. pogrzebowej, 5 stycznia 2006 r., redaktor naczelny „Niedzieli” ks. inf. Ireneusz Skubiś.

– Warto dodać, że był jedynym kapłanem, który kiedy reaktywowany został Tygodnik, wspomógł materialnie to przedsięwzięcie, przy każdej okazji wskazywał innym księżom na „Niedzielę” jako na drugiego wikarego w parafii – mówił ks. Skubiś.

– Księdza Kazimierza znałam doskonale. Był niezwykłym człowiekiem. Kapłanem wielkiej wiary i miłości do ludzi. Robił dużo dobrego dla ludzi, zwłaszcza za rządów komunistów, gdy dla przeciętnego człowieka dostępny był na półkach sklepowych tylko ocet. To on kupił mi pierwszy w życiu aparat fotograficzny, gdy nie było mnie na niego stać. Jestem mu za to bardzo wdzięczna, i za wszystko dobro, którego doświadczyłam od niego – wspomina współpracująca z „Niedzielą” Katarzyna Maciejewska. – Ks. Szwarlik dawał mi pieniądze, żebym za nie kupiła żywność dla biedniejszych rodzin. I to nie tylko przed świętami. Zakupione produkty razem z ministrantami zanosiliśmy do mieszkań biednym osobom, rodzinom – dodaje Jadwiga Maciejewska.

„Odkąd pamiętam w kościele były uroczyste Msze św. 2 maja i 11 listopada. Dla mieszkańców Będzina nie było to niczym dziwnym. To były ważne, uroczyste Msze ze wspaniałymi kazaniami, i choć to nie były dni wolne od pracy, to wieczorne Msze o 18 godzinie przyciągały bardzo dużo wiernych. Kościół w te szczególne dni przystrojony był w biało-czerwone akcenty, a proboszcz występował w mundurze podharcmistrza z przedwojenną lilijką harcerską. To nie było dobrze widziane przez władze komunistyczne, ale dla nas było jak powietrze. Odwaga ks. Kazimierza Szwarlika powodowała, że wierni nie bali się. To był jeden z nielicznych kościołów, w którym w stanie wojennym śpiewało się: «Ojczyznę wolną, racz nam wrócić Panie…»” – opisuje w pracy „Dwie Anny” Dominika Tabor.

Ks. Kazimierz Szwarlik urodził się 28 września 1925 r. w Wilnie. W 1929 r. razem z rodzicami przybył do Gnaszyna, a następnie do Częstochowy. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Częstochowie wstąpił do Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Romualda Traugutta. Podczas okupacji hitlerowskiej, dzięki pracy udało mu się uchronić przed wywózką do Niemiec. Działał w ruchu konspiracyjnym, należał do Armii Krajowej. Po wojnie kontynuował naukę. W 1947 r. zdał egzamin dojrzałości, a w roku następnym rozpoczął studia w Szkole Głównej Handlowej. Tam dojrzewała w nim myśl o kapłaństwie. W 1948 r. rozpoczął studia teologiczne w seminarium. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1953 r. Był wychowawcą w Niższym Seminarium Duchownym w Częstochowie. Po dwóch latach Biskup Ordynariusz skierował go na Wydział Teologii Moralnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Ks. Kazimierz pragnął być jednak przede wszystkim duszpasterzem, dlatego zrezygnował z kariery naukowej. Został mianowany wikariuszem parafii św. Zygmunta w Częstochowie, a następnie wrócił jako prefekt do Niższego Seminarium Duchownego w Częstochowie. Pracował na wikariatach w parafiach miejskich i wiejskich. Jego pierwszą placówką proboszczowską była parafia w Pińczycach, w dekanacie siewierskim. W 1970 r. podjął obowiązki administratora w parafii św. Jana Chrzciciela w Będzinie. Ordynariusz częstochowski bp Stefan Bareła w październiku 1978 r. mianował go proboszczem parafii Świętej Trójcy w Będzinie. Posługę tę pełnił 22 lata. Był księdzem o szerokich horyzontach, wierny do końca ideałom: „Bóg, Honor, Ojczyzna”. W swojej parafii wspierał działalność biblioteki parafialnej, reaktywował Akcję Katolicką. Dzięki jego poparciu w Będzinie zorganizowany został festiwal kolęd, który z czasem otrzymał nazwę: Międzynarodowy Festiwal Kolęd i Pastorałek. Po śmierci ks. Kazimierza festiwal otrzymał jego imię. Ks. Szwarlik założył też 44. drużynę harcerską, uczestniczył w spotkaniach instruktorskich, zainicjował wspólne kościelno-miejskie uroczystości patriotyczne. Zmarł 1 stycznia 2006 r. i zgodnie ze swoją wolą spoczął na cmentarzu parafialnym.