Reklama

Wiara

Ożywiony podczas spotkania z Papieżem chciałbym więcej

„Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala” (Hbr 12, 2).
Andrzej: – Słyszałem, że pewna rodzina pojechała na tydzień na urlop, żeby się modlić, ale nie na pielgrzymkę. Co to może oznaczać?

Niedziela Ogólnopolska 32/2016, str. 34

[ TEMATY ]

wiara

duszpasterstwo

itakdalee/Fotolia.com

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wspaniale, że o to pytasz. Tego typu wydarzenia nazywa się dziś rekolekcjami. Ta nazwa pewnie kojarzy ci się z przychodzeniem do kościoła przez kilka dni. Jednak może też ona oznaczać coś innego. Nie martw się, oni się tam nie modlili cały czas na kolanach, choć rzeczywiście byli wtedy bliżsi tego, co zaleca nam Jezus, mówiąc: „Módlcie się w każdym czasie” (Łk 21, 36).

Od kilkudziesięciu lat w Polsce – najpierw dzięki Ruchowi Światło-Życie, który najdłużej na wielką skalę organizuje wyjazdowe oazy rekolekcyjne – dynamicznie rośnie liczba świeckich, którzy na kilka lub kilkanaście dni wyjeżdżają z domu, by uczestniczyć w specyficznych ćwiczeniach duchowych.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Coś słyszałem, ale myślałem, że to tylko dla dzieci...

Ponad 40 lat w takich rekolekcjach uczestniczyła moja babcia. Oczywiście, nie jest to rekord.

W dzisiejszych czasach liczba i różnorodność form rekolekcji zamkniętych jest ogromna. Dzięki temu każdy i w każdym wieku może znaleźć coś dla siebie.

Co je łączy?

„Poznacie ich po ich owocach” (Mt 7, 16). Tak, uczestników rekolekcji, którzy wracają do domu, łączą wielki pokój i radość od Ducha Świętego oraz piękne „światło w oczach”. To, co niedawno ich absorbowało i denerwowało, teraz jest na dalekim planie. Ich życie stało się „nowym śpiewem”, który Pan wkłada w ich usta i ręce (por. Ps 40, 4). Najwyraźniej widać to u tych, którzy do tej pory nie żyli dla Boga, nawet jeśli w Niego wierzyli.

Reklama

Piękne jest to, że niektórzy z nich nie zdają sobie sprawy z wielkości przemiany. Dzieje się tak dlatego, że odrobina świętości, którą otrzymali, zbliża ich do normalności, bo normą dla człowieka jest bycie obrazem Boga (por. Kol 1, 15).

Niewidoczne dobro przynosi widoczne owoce. Niektórzy z czasem tracą je, dlatego że nie wprowadzają w swoje codzienne wybory zasady posłuszeństwa Panu, którą z powodzeniem podejmowali wspólnie z pozostałymi uczestnikami rekolekcji. Wówczas byli wzajemnie dla siebie świadkami (por. Hbr 12, 1).

Kiedy ja mógłbym pojechać?

Kiedy tylko możesz – jedź. Nie musi to być bardzo daleko, na miejscu też są takie możliwości, choć nie przez cały rok. Dużym atutem części rekolekcji zamkniętych jest to, że można podczas nich praktykować poznawane Boże zachęty. Może się dokonać pierwsze doświadczenie życia Ewangelią.

Nie da się ukryć, że takie ćwiczenia kosztują. Potrzeba trochę czasu, pieniędzy, trudu – ale nie bardzo dużo. Owoce natomiast będą na lata i oby na wieczność. Intensywność naszego wzrostu podczas nich jest tak wielka, że nagle dostrzegamy, jak dobra to jest inwestycja. Najmądrzejsi robią, co tylko potrafią, by „biec” dalej, nie zatrzymywać się, bo metą jest dopiero pełne zjednoczenie w miłości miłosiernej z Bogiem Ojcem (por. Hbr 12, 1).

Przed zgłoszeniem się na rekolekcje warto porozmawiać jeszcze z kimś, kto zna ich różne formy i stopnie trudności, by znaleźć odpowiednie dla siebie.

Trudno mi to sobie wyobrazić...

Nie sądzę, żeby św. Mateusz czy którykolwiek z Apostołów mógł się spodziewać, co tak naprawdę go czeka, gdy dołączy do Jezusa i Jego uczniów. Przecież powtarzasz często: Jezu, ufam Tobie! Niedawno dowiedziałem się, że w Indiach każda para narzeczonych uczestniczy przez tydzień w wyjazdowej szkole miłości małżeńskiej i rodzinnej. Może i w Polsce przyjdzie czas, że każdy katolik choć raz w życiu skosztuje, jak smakują rekolekcje zamknięte. I będzie potem głosić całemu światu: „Ja zaś jestem ubogi i nędzny, ale Pan troszczy się o mnie” (Ps 40, 18), bo pozna głębiej swoją grzeszność, ale też potencjał działania w nim mocy Ducha Świętego, którego daje mu Ojciec. On zawsze chce nam dawać więcej, niż pragniemy.

2016-08-03 09:26

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bóg moim Ojcem

Uczeń Chrystusa swoje wyznanie wiary rozpoczyna od słów: „Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi”. Powiedzieliśmy już sobie, że wierzący to ten, kto „przylgnął” do Boga. Dziś chcemy spojrzeć na Boga, którego Jezus - nasz Nauczyciel - nazywał Ojcem. Trzeba nam uzmysłowić sobie, jak układają się relacje pomiędzy ojcem a dzieckiem, dzieckiem a ojcem, aby łatwiej uświadomić sobie relacje Bóg - Ojciec a wierzący jako Jego dziecko. Każdemu ojcu z samego faktu, że jest ojcem, przysługuje jakaś wyjątkowa godność i pozycja w rodzinie. Już autor Księgi Mądrości daje tyle pięknych i życiowych wskazówek dotyczących relacji dziecko - ojciec: „Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów, … Kto szanuje ojca, długo żyć będzie... (Syr 3, 3-6). Życie codzienne i doświadczenie duszpasterskie pokazują, jak często dziecko nie umie uszanować swego ojca. Spotkałem już niemal wszystko, również przechwalanie się niesławą ojca. Jak trudno młodym wytłumaczyć i wyprostować ich myślenie o ojcu, gdy mają jakieś zastrzeżenia do swojego taty. Mały chłopiec, wracając ze szkoły, zobaczył kolegę po drugiej stronie ulicy. Nie zwracając uwagi na samochody, chciał przebiec ulicę. Usłyszał pisk opon hamującego auta i poczuł, jak czyjaś dłoń wciąga go za kołnierz na chodnik. Starszy pan powiedział: Masz szczęście, chłopcze - byłby z ciebie „naleśnik” na jezdni. W domu, po tym zdarzeniu, wywiązała się dyskusja na temat wiary i modlitwy. Dziecko zarzuca ojcu, że się nie modli. Tata zaś daje taką odpowiedź: Właśnie o tej godzinie, gdy wracałeś ze szkoły, ja wracałem z pracy i całą drogę modliłem się i prosiłem Anioła Stróża, aby cię pilnował, abyś bezpiecznie wrócił do domu. I Bóg mnie wysłuchał, a Anioł wykonał swoje zadanie rękoma tego człowieka, który złapał cię w porę za kołnierz. Tak czy siak, każde dziecko potrzebuje ojca, nie tylko po to, aby dał mu życie, ale aby był z nim dla niego. „Znane jest zjawisko tzw. choroby sierocej, wynikającej z braku ojca lub matki (a dziś to zjawisko dość często spotykane z racji wyjazdu rodziców na «saksy»), niezaspokojonej potrzeby odczuwania miłości rodzicielskiej, a powodującej rodzaj duchowego kalectwa. Podobnie ateizm sprawia, że człowiek bez odniesienia do Boga pozostaje często zagubiony w problemach życia” (Gorzand, „Wiara...” s. 30). Katechizm poucza nas: „Wzywanie Boga jako «Ojca» jest znane w wielu religiach. (…) W Izraelu Bóg jest nazwany Ojcem, dlatego że jest Stwórcą świata” (KKK 238). „Bóg jest bytem najbardziej uniwersalnym, jaki sobie można wyobrazić, Jezus zaś jako człowiek czyni Go najbardziej konkretnym, widzialnym, historycznym… wobec świata: «Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca» (J 14, 9). Boga, który by nas nie kochał, ludzkość by nie przyjęła. Nie jest to miłość pożądania, lecz pełnego daru bytu, daru swojej Osoby i uwielbienia dla drugiej osoby. Jest to Miłość zstępująca z nieba i wynosząca człowieka, po oczyszczeniu z grzechów, na łono Ojca Wiecznego. Co nie jest miłością, jest nicością, złem, nonsensem. Miłość Boża jest stwarzająca z nicości i zbawiająca w wieczności (…) a przy tym rozgrzeszająca, bezgranicznie wyrozumiała, darmowa, prosząca o najmniejszy odzew” (Bartnik, „Gromy...” s. 113, 115). „Kto więc weźmie nas za serce? - pytał Prymas Polski Stefan Wyszyński - Tylko Ojciec - Najlepszy Ojciec! Nam jest potrzebny Ojciec, my pragniemy Ojca! A więc jest Ojciec! Z tego ojcostwa wzięli wszyscy na ziemi. Wziął Ojciec Święty i ojciec duchowny, wziął ojciec ołtarza i ambony, wziął także ojciec kołyski - ojciec rodziny i ogniska domowego. Nie zaszkodzi, gdy z padołu łez pójdzie do Ojca Niebieskiego i Najlepszego zapewnienie, że my wierzymy w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi” („Głosy” s. 52, 51).
CZYTAJ DALEJ

USA: bliźniaczki mogły się nie urodzić. Dziś bronią życia

2025-06-16 09:33

[ TEMATY ]

prolife

Adobe Stock

Od dwóch lat Clare i Catherine Kracht, identyczne 21-letnie bliźniaczki amerykańskie, które jako nienarodzone dzieci były zagrożone przez tzw. zespół przetoczenia krwi, prowadzą środowe poranne rozmowy w obronie życia przed kliniką aborcyjną w St. Paul w stanie Minnesota. Pragną w ten sposób spokojnie przekazać wszystkim napotkanym osobom, że ich życie jest wyjątkowym darem od Boga. O cudzie urodzenia i działalności tych obrończyń życia napisała katolicka autorka Susan Klemond 6 czerwca na stronie „National Catholic Register”.

Urodzone w 2003 roku w Weiden w Niemczech, w rodzinie amerykańskiego wojskowego, Clare i Catherine cierpiały na tzw. zespół przetoczenia krwi między płodami (TTTS), który dotyka 10 proc. identycznych bliźniąt. Według Johns Hopkins Medicine, TTTS to schorzenie, w którym jedno z bliźniąt otrzymuje więcej krwi niż drugie. Może to prowadzić do poważnych powikłań, a bez diagnozy do 20. tygodnia ciąży - do śmierci obu dzieci.
CZYTAJ DALEJ

Argentyna: Kościół apeluje o walkę z narkomanią

2025-06-16 13:24

[ TEMATY ]

episkopat

walka

narkotyki

Argentyna

narkomania

Adobe Stock

W związku z obchodzonym 26 czerwca Międzynarodowym Dniem Walki z Narkomanią i Nielegalnym Handlem Narkotykami, Krajowa Komisja ds. Duszpasterstwa Uzależnień i Narkomanii Argentyńskiej Konferencji Biskupów wyraziła zaniepokojenie silnym wzrostem handlu narkotykami oraz „faktyczną dekryminalizacją” sprzedaży i zażywania narkotyków w całym kraju.

„W miastach i na wsi, zwłaszcza na przedmieściach i w ubogich dzielnicach, widzimy, że handel narkotykami w sposób cichy i niepowstrzymany zajmuje coraz więcej przestrzeni. Daje on ludziom «pracę» ludziom i chociaż dzielnice wydają się spokojne, to rodziny się rozpadają, a handel narkotykami rozszerza swoje nikczemne pole działania. To nasi nastolatkowie i młodzi wchodzą zarówno w konsumpcję narkotyków, jak i w łańcuch zakupu i sprzedaży substancji” - czytamy w przesłaniu.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję