Od lewej: proboszcz ks. kan. Andrzej Walerowski, dziekan dekanatu Świebodzice ks. kan. Józef Siemasz, ks. prał. Wenancjusz Róg, bp Ignacy Dec,
wicewojewoda dolnośląski Kamil Krzysztof Zieliński oraz wójt Dobromierza Jerzy Ulbin
Jeden z najbardziej znanych i cenionych kapłanów nie tylko naszej diecezji, ale również i całej metropolii wrocławskiej ks. prał. Wenancjusz Róg otrzymał Złoty Krzyż Zasługi przyznany mu przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę za wybitne zasługi zarówno w posłudze duszpasterskiej, jak i w działalności patriotycznej i społecznej.
W uroczystości wręczenia tego odznaczenia uczestniczył bp Ignacy Dec. Nie mogło go na niej zabraknąć, bowiem Ksiądz Prałat był w latach 1962/63 wychowawcą seminaryjnym kleryka Ignacego Deca, pełniąc wtedy funkcję ojca duchownego. Od tamtego czasu obaj obdarzają siebie serdeczną przyjaźnią. Przybył także wicewojewoda dolnośląski Kamil Krzysztof Zieliński, który przed laty był ministrantem i organistą w parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Wałbrzychu, którą kierował ks. prał. Wenancjusz Róg.
W kościele pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła należącym do parafii pw. św. Michała Archanioła w Dobromierzu, w której o kilku lat ks. Wenancjusz jest rezydentem, licznie zgromadzili się wierni z tej wspólnoty, przedstawiciele miejscowych władz samorządowych, Ochotniczej Straży Pożarnej i wielu innych tamtejszych organizacji i stowarzyszeń. Mszy św. koncelebrowanej w intencji Księdza Prałata przez niego oraz dziekana dekanatu Świebodzice ks. kan. Józefa Siemasza i proboszcza ks. kan. Andrzeja Walerowskiego przewodniczył Pasterz Kościoła świdnickiego.
Po Eucharystii odczytano stosowne postanowienie Prezydenta RP Andrzeja Dudy, a w jego imieniu aktu dekoracji ks. prał. Wenancjusza Roga Złotym Krzyżem Zasługi dokonał wicewojewoda dolnośląski Kamil Krzysztof Zieliński. W swoim wystąpieniu podkreślił, że ks. Wenancjusz, kierując parafią pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Wałbrzychu, cały czas pięknie budował zarówno Kościół jako obiekt, jak i Kościół duchowy. – Pracował osobiście na budowie, ale często go można było spotkać w konfesjonale, na naszych zbiórkach ministranckich i wśród innych grup parafialnych – przypomniał wicewojewoda. Z kolei Biskup Ordynariusz, wyrażając radość z przyznania Księdzu Prałatowi tak wysokiego odznaczenia państwowego, stwierdził, że cieszy się ogromnie, że władza cywilna dostrzega i wyróżnia odznaczeniami państwowymi tak zasłużonych kapłanów, jakim jest niewątpliwie ks. prał. Wenancjusz Róg. Podkreślił w tym kontekście, że był on nie tylko wychowawcą kleryków, nie tylko wspaniale prowadził wałbrzyską parafię, ale odznaczał się ogromną aktywnością na polu społecznym i patriotycznym. A od kilku lat czyni to pięknie, posługując niestrudzenie mimo swojego sędziwego wieku 87 lat, z czego dotąd 62 w stanie kapłańskim, w parafii pw. św. Michała Archanioła w Dobromierzu oraz w żeńskich zgromadzeniach zakonnych.
Reklama
Zabierając głos po ceremonii wręczenia odznaczenia, Ksiądz Prałat drżącym ze wzruszenia głosem podziękował Prezydentowi RP Andrzejowi Dudzie za przyznanie Złotego Krzyża Zasługi, wicewojewodzie za podjęcie starań w tym kierunku. Słowa wielkiej wdzięczności skierował także pod adresem Księdza Biskupa za wieloletnią przyjaźń oraz ks. prob. Andrzeja Walerowskiego, który – co szczególnie podkreślił – od ponad 11 lat, najpierw jeszcze w Wałbrzychu, a potem w Dobromierzu, otacza go cały czas serdeczną opieką i życzliwością.
– Nam wszystkim, tutejszym parafianom z Dobromierza, życzę, aby miłość między nami i Matką Najświętszą trwała jak najdłużej – zakończył swoje podziękowanie ks. prał. Wenancjusz Róg.
Po Eucharystii podczas spotkania w siedzibie Urzędu Gminy okolicznościowe życzenia i gratulacje składali Księdzu Prałatowi proboszcz ks. kan. Andrzej Walerowski oraz wójt Jerzy Ulbin.
Znany działacz katolicki, felietonista Tygodnika Katolickiego "Niedziela", Przemysław Fenrych został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Odznaczenie zostało przyznane przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego za „wybitne zasługi dla rozwoju demokracji lokalnej w Polsce i na świecie, za osiągnięcia w propagowaniu idei społeczeństwa obywatelskiego i samorządności”.
Przemysław Fenrych ur. w 1951 r. jest nauczycielem, dziennikarzem i działaczem społecznym. W latach 1970 – 1980 był współpracownikiem duszpasterstw akademickich w Poznaniu i Szczecinie. Związany z opozycją – współpracował m. in. z Ruchem Praw Człowieka i Obywatela oraz Ruchem Młodej Polski.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
Kuria Diecezjalna w Drohiczynie została poinformowana o zajściu, do jakiego doszło w Zespole Oświatowym im. Sybiraków w Rozbitym Kamieniu podczas lekcji religii prowadzonej przez księdza katechetę. Ksiądz dopuścił się naruszenia nietykalności cielesnej jednego z uczniów - brzmi początek oświadczenia kurii w Drohiczynie.
Kuria Diecezjalna w Drohiczynie została poinformowana o zajściu, do jakiego doszło w Zespole Oświatowym im. Sybiraków w Rozbitym Kamieniu podczas lekcji religii prowadzonej przez księdza katechetę. Ksiądz dopuścił się naruszenia nietykalności cielesnej jednego z uczniów.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
