Modlitwą przy ścianie straceń i w celi śmierci św. Maksymiliana Kolbe rozpoczęły się obchody 35. rocznicy kanonizacji męczennika i patrona diecezji bielsko żywieckiej. kulminacyjnym punktem była Msza św. celebrowana w oświęcimskiej parafii dedykowanej św. Maksymilianowi Marii Kolbemu
Uroczystościom przewodniczył bp senior Tadeusz Rakoczy. Razem z przedstawicielem franciszkańskiego klasztoru w Harmężach o. Piotrem Cuberem i proboszczem parafii pw. św. Maksymiliana ks. Józefem Niedźwiedzkim modlił się pod Ścianą Straceń oraz w celi śmierci bloku 11., gdzie w 14 sierpnia 1941 r. św. Maksymilian oddał życie za Franciszka Gajowniczka. Duchownym towarzyszyli przedstawiciele różnych środowisk Oświęcimia i poczty sztandarowe.
Po wizycie w byłym niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz odprawiono Mszę św. dziękczynną za kanonizację męczennika. W celebracji uczestniczyli kapłani dekanatu oświęcimskiego, ojcowie franciszkanie i licznie zgromadzeni wierni. Obecni byli także klerycy seminarium wraz z kapłanami wychowawcami.
W homilii bp Tadeusz Rakoczy nakreślił rysy duchowości o. Maksymiliana, środowisko wzrastania przyszłego świętego oraz jego duszpasterską aktywność. Zaznaczył, że życiową filozofią św. Maksymiliana było pragnienie pełnienia woli Bożej. – Miał przed sobą jasny cel: pragnienie świętości – mówił Ksiądz Biskup. W kontekście współczesności kaznodzieja wskazał na niebezpieczeństwo zagubienia sensu życia. – Wielu ludzi traci prawdziwy sens istnienia i szuka jego namiastek w niepohamowanym konsumpcjonizmie, narkotykach, alkoholu czy erotyzmie. Ludzie szukają szczęścia, a znajdują smutek, pustkę w sercu i nierzadko rozpacz – tłumaczył. – I oto staje przed nami św. Maksymilian i – wskazując na Jezusa – mówi, byśmy Mu zaufali, słuchali Go i szli drogą Jego przykazań. To jedyny program życia udanego i szczęśliwego. To także jedyne źródło najgłębszego sensu życia we współczesnym świecie. Tylko życie oparte na wierze i miłości nabiera sensu – podsumował pierwszy Ordynariusz naszej diecezji.
Rajmund Kolbe urodził się w Zduńskiej Woli w 1894 r. Zginął śmiercią męczeńską w głodowym bunkrze niemieckiego obozu Auschwitz 14 sierpnia 1941 r. Po utworzeniu bielsko-żywieckiej diecezji św. Maksymilian został wybrany jej patronem. W ubiegłym roku powołano specjalną diecezjalną nagrodę św. Maksymiliana wręczaną najbardziej zasłużonym na polu ewangelizacji.
W najważniejszych obozowych miejscach złożono kwiaty
– Bez miłości, która zawiera w sobie także miłość nieprzyjaciół, przebaczenie nie jest możliwe. To jest nauka, której udziela nam Maksymilian Kolbe – powiedział abp Ludwig Schick z niemieckiego Bambergu w 80. rocznicę śmieci męczennika.
Gość z Niemiec celebrował Mszę św. razem z wikariuszem generalnym ks. Markiem Studenskim i kapłanami dekanatu oświęcimskiego. W modlitwie wzięli udział przedstawiciele środowisk życia społecznego i religijnego miasta oraz regionu. Liturgiczną celebrację poprzedziła wizyta w miejscu kaźni św. Maksymiliana. Delegacja duchownych, wśród których były władze zakonu franciszkanów konwentualnych, odwiedziła obóz Auschwitz, gdzie złożono kwiaty pod ścianą śmierci, na historycznym placu apelowym oraz w celi, w której śmierć poniósł o. Kolbe.
Dokumenty, woda oraz filtry lub tabletki do jej uzdatniania, apteczka, leki, środki higieniczne, gotówka, latarka, radio na baterie lub na korbkę, żywność, scyzoryk, odzież, zapałki, kompas – to tylko część rzeczy, które powinny trafić do plecaka ewakuacyjnego. Taki plecak powinien mieć każdy domownik, także dzieci.
Jednym z kroków przygotowania się na różne zagrożenia jest skompletowanie tzw. plecaka ewakuacyjnego, który w każdej chwili byłby gotowy do zabrania.
90 lat temu, 13 i 14 sierpnia 1935 roku, Pan Jezus podczas objawienia przekazał siostrze Faustynie treść Koronki do Miłosierdzia Bożego. To najbardziej dziś znana na świecie modlitwa do Bożego Miłosierdzia, która – zgodnie z obietnicą Jezusa – wyjednuje wiele łask dla grzeszników. Do jej odmawiania zachęcał Jan Paweł II. Jej przesłanie wybrzmiało także podczas organizowanej na całym świecie Symfonii Miłosierdzia.
Objawienie Koronki wydarzyło się w dniach 13 i 14 sierpnia, kiedy zakonnica otrzymała wizję anioła, wykonawcę gniewu Bożego. Jak pisze w Dzienniczku (Dz. 474-475), widząc znak kary na grzeszną ludzkość wychodzący od anioła, natchniona zaczęła się modlić słowami koronki. „Kiedy się tak modliłam, ujrzałam bezsilność anioła i nie mógł wypełnić sprawiedliwej kary, która się słusznie należała za grzechy” – pisze s. Faustyna.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
