Niewielki, ale piękny kościół, usytuowany w samym środku parafii, rzeczywiście stanowi centrum życia wspólnoty, tworzonej przez ponad 7 tys. wiernych. Od samego początku opiekę duszpasterską w maryjnej parafii na Czechowie sprawuje ks. Adam Wełna. Pierwszy proboszcz i budowniczy kościoła związany jest ze wspólnotą od ponad 20 lat. Jak dobry pasterz doskonale zna swoje owce i troszczy się o nie; jest wymagającym ojcem i wypróbowanym przyjacielem. Na zaangażowanie swojego proboszcza w duchowe i materialne sprawy parafii świeccy odpowiadają serdeczną życzliwością i wspólnie z nim budują trwałą wspólnotę, opartą na fundamencie wiary i miłości.

Dom Boży

Pierwszym i najważniejszym dziełem w parafii jest kościół. Budowa według projektu architekta Stanisława Machnika rozpoczęła się w 1997 r. Zaledwie 2 lata później w murach rosnącej świątyni sprawowano pierwszą Mszę św., a w 2005 r. kościół został konsekrowany. Wystrój wnętrza, przygotowany przez lubelskiego artystę Andrzeja Widelskiego, skłania do modlitwy i refleksji. Uwagę przykuwa rzeźba Zbawiciela z rozpostartymi ramionami, umieszczona na tle Drzewa Życia. Pięknie prezentują się przybliżające kształtem bochen chleba tabernakulum i umieszczona na frontonie ołtarza płaskorzeźba Chrystusa – Baranka. Chociaż kościół jest jednonawowy, ma aż cztery ołtarze boczne. Poświęcone są Matce Bożej Nieustającej Pomocy, Jezusowi Miłosiernemu, św. Józefowi i św. Janowi Pawłowi II. W kościele przechowywane są relikwie Papieża Polaka i bł. Marii od Jezusa Ukrzyżowanego. Świątynię chętnie nawiedzają mieszkańcy dzielnicy z sąsiednich parafii, którzy doceniają jej piękno, jak i dbałość o Liturgię.

Wspólnota wspólnot

Owocem dynamizmu proboszcza jest tętniąca życiem parafia. Dom Boży jest miejscem spotykania się licznych grup formacyjnych i modlitewnych. Przy parafii działa aż 13 kół Żywego Różańca, Legion Maryi, Domowy Kościół, grupa modlitewna Ojca Pio, ruch Focolare, Liturgiczna Służba Ołtarza, Dzieło Biblijne im. Jana Pawła II, Towarzystwo Przyjaciół Metropolitalnego Seminarium Duchownego, Rada Duszpasterska, a także seminarium odnowy wiary i duszpasterstwo małżeństw niesakramentalnych. Chociaż na terenie parafii nie ma żadnej szkoły podstawowej (jedyna szkoła średnia gromadzi młodzież z miasta i regionu), z wielką dbałością prowadzona jest katecheza sakramentalna. W systematycznych spotkaniach uczestniczą dzieci przygotowujące się do I Komunii św. i kandydaci do bierzmowania, a także ich rodzice. W planach przewidziane jest reaktywowanie działającego niegdyś oddziału Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Świeccy chętnie gromadzą się na codziennym Różańcu i Koronce do Bożego Miłosierdzia; włączają się w modlitwę Kościoła za kapłanów i o dobre powołania kapłańskie i zakonne. Darem Bożej łaski i owocem modlitewnego szturmu do nieba są powołania z parafii; do tej pory święcenia kapłańskie przyjął jeden kapłan diecezjalny i dwóch zakonnych, a w seminarium kształci się dwóch kandydatów. Zainteresowaniem wiernych, także spoza parafii, cieszą się nabożeństwa fatimskie, nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy i piątkowa adoracja Najświętszego Sakramentu, rozpoczynająca się w Godzinie Miłosierdzia. Radością Księdza Proboszcza i współpracujących z nim duszpasterzy jest życie sakramentalne parafian. Mimo spadku liczby mieszkańców (w ciągu 5 lat parafia zmniejszyła się o 500 osób), wzrasta liczba wiernych przystępujących do Komunii św.

Ku pełni życia

Jak podkreślają świeccy, w ciągu dwóch dekad istnienia wspólnoty, troska kapłanów i trud samych parafian zaowocowały nie tylko pięknem świątyni, ale przede wszystkim wzrostem dojrzałości duchowej i odpowiedzialności za Kościół. – Nie zadowalamy się minimum. Chcemy wzrastać w wierze przez stałą formację i modlitwę; u stóp Matki Bożej chcemy pośród nas budować miłość. Realizując ewangeliczne idee, chcemy jeszcze bardziej przylgnąć do Jezusa i Jego nauki, aby osiągnąć pełnię życia – mówili parafianie.