W dniach 26-27 maja br. z udziałem kilku tysięcy osób trwała 94. Ogólnopolska Pielgrzymka Służby Zdrowia. Obecny był minister zdrowia Łukasz Szumowski. Pielgrzymka była przeżywana w duchu dziękczynienia za niedawną beatyfikację polskiej pielęgniarki Hanny Chrzanowskiej. Centralnej Mszy św. 27 maja przewodniczył abp Adam Szal – metropolita przemyski, a koncelebrowali m.in.: bp Romuald Kamiński – przewodniczący Zespołu KEP ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, ordynariusz diecezji warszawsko-praskiej, oraz ks. Arkadiusz Zawistowski – krajowy duszpasterz służby zdrowia. W homilii abp Szal, wskazując na nową błogosławioną, zaznaczył: – Fenomen Hanny Chrzanowskiej polegał na tym, że rozumiała, iż chory potrzebuje pomocy nie tylko fizycznej, ale także duchowej, moralnej. (...) W napisanym przez siebie „Rachunku sumienia pielęgniarki” postawiła bardzo wyraźne i trudne pytanie: Czy rozumiem godność swojego zawodu? Jaki jest mój stosunek do chorego? (...) W homilii wygłoszonej podczas Mszy św. beatyfikacyjnej kard. Angelo Amato mówił, że w atmosferę bólu i cierpienia Hanna potrafiła wnieść promień światła i radości. Świadkowie zeznają, że przyjmowała postawę matki w stosunku do chorych oraz swoich współpracowników. (...) A zawód pielęgniarki był dla niej prawdziwym powołaniem, wezwaniem z góry dla dobra potrzebujących. Przed Mszą św. słowa do zgromadzonych wypowiedział min. Szumowski: – To jest szczególna chwila, dlatego że pielgrzymka służby zdrowia na Jasną Górę ma nam dać siłę i duchową opiekę, po to, abyśmy mogli opiekować się chorymi, wspomagać cierpiących, chorych, którzy zależą w dużym stopniu od nas. Musimy nie tylko służyć im fachową wiedzą, ale również dawać im poczucie bezpieczeństwa, pomagać im przeżyć tę chorobę w sposób godny, w taki sposób, aby najmniej cierpieli i czuli, że jesteśmy z nimi nie tylko jako fachowcy, jako osoby, które mają ich leczyć i wyleczyć, ale również jako bliźni. Pielęgniarki z Krakowa przekazały Krajowemu Duszpasterstwu Służby Zdrowia relikwie bł. Hanny Chrzanowskiej, które rozpoczną peregrynację po Polsce. Organizatorami pielgrzymki były duszpasterstwa archidiecezji przemyskiej, diecezji rzeszowskiej oraz diecezji zamojsko-lubaczowskiej.
Pielgrzymka Honorowych Dawców Krwi
Cenny dar z krwi
Członkowie klubów Honorowych Dawców Krwi z rodzinami, przedstawiciele Polskiego Czerwonego Krzyża, a także duszpasterze klubów, na czele z ks. płk. Zenonem Surmą – krajowym duszpasterzem HDK przybyli 26 maja br. na 21. Ogólnopolską Pielgrzymkę Honorowych Dawców Krwi. Do sanktuarium przybyły również osoby, które dzięki krwi ofiarowanej przez honorowych krwiodawców mogły wrócić do zdrowia. Tradycyjnie pod Jasną Górą stanął ambulans Regionalnego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa z Katowic, w którym można było oddawać krew. Podczas tegorocznej pielgrzymki oddano ok. 14 l krwi. Mszy św. w intencji honorowych dawców krwi przewodniczył o. Piotr Bęza CMF – prowincjał Misjonarzy Klaretynów z Warszawy, a koncelebrował ks. Surma. Obecni byli dyrektorzy Regionalnych Centrów Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa z całego kraju, wśród nich dr Stanisław Dyląg – dyrektor Centrum z Katowic. Organizatorami pielgrzymki honorowych dawców krwi są: Ordynariat Polowy Wojska Polskiego i Krajowe Duszpasterstwo Honorowych Dawców Krwi.
26 maja br. odbyła się 19. Pielgrzymka Młodych z Radiem Maryja pod hasłem: „Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym!”. W programie znalazły się świadectwa, koncerty oraz wspólna modlitwa. Wieczornej Mszy św. przewodniczył bp Andrzej Przybylski z Częstochowy.
Reklama
W dniach 25-26 maja br. trwała 38. Ogólnopolska Pielgrzymka Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana”. Spotkanie było modlitwą o beatyfikację kard. Stefana Wyszyńskiego, który jest patronem stowarzyszenia. Mszy św. przewodniczył biskup diecezji włocławskiej Wiesław Mering.
26 maja w Bazylice Jasnogórskiej paulińscy diakoni przyjęli sakrament święceń kapłańskich z rąk abp. Wacława Depo, metropolity częstochowskiego. Byli to: br. Adam Kacała, br. Tomasz Mordziałek i br. Brunon Makar.
26 maja, z okazji jubileuszu 100-lecia Polskiego Towarzystwa Geograficznego, przybyła Pierwsza Pielgrzymka Polskich Geografów na Jasną Górę. Mszy św. przewodniczył bp Krzysztof Zadarko z Rady KEP ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek. Jako wotum pielgrzymi złożyli monumentalne wydawnictwo „Geografowie polscy. Słownik biograficzny”, w którym znajduje się m.in. biogram wybitnego geografa i paulina śp. o. doc. dr. hab. Ludwika Kaszowskiego.
26 maja trwała 29. Pielgrzymka Pracowników Telekomunikacji, z udziałem ok. 1,1 tys. osób. Głównym organizatorem pielgrzymki jest od lat NSZZ „Solidarność”. Mszy św. przewodniczył bp Andrzej Przybylski z Częstochowy, a koncelebrowali: ks. prał. Jarosław Sroka – duszpasterz pracowników telekomunikacji oraz o. Izydor Matuszewski – generał senior Zakonu Paulinów.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
Pokój buduje się wspólnotowo, poprzez troskę o sprawiedliwe relacje między wszystkimi – powiedział Leon XIV na audiencji dla ruchów i stowarzyszeń, które przed rokiem zorganizowały w Weronie Arenę Pokoju. Odwołując się do nauczania Jana Pawła II, Papież podkreślił, że pokój jest dobrem niepodzielnym: albo jest on udziałem wszystkich, albo nikogo.
Jak przypomniał Leon XIV, w Arenie Pokoju wziął udział papież Franciszek. „Przy tej okazji ponownie podkreślił, że budowanie pokoju zaczyna się od opowiedzenia się po stronie ofiar, dzieląc ich punkt widzenia. Ta perspektywa jest nieodzowna, aby rozbroić serca, spojrzenia, umysły i potępić niesprawiedliwości systemu, który zabija i opiera się na kulturze odrzucenia” – powiedział Ojciec Święty.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
