Reklama

Drogi do świętości

Moi Ojcowie od duszy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Taty się nie wybiera – on i mama od początku pochylają się nad naszą głową w łóżeczku i dzień po dniu nabieramy pewności, że to ludzie jedyni i najważniejsi, bliscy, ludzie od zawsze. I choć sprawdzamy słuszność ich zakazów – nie idź, wypij, nie dotykaj, gorące, uważaj – dojrzewamy w słońcu i w cieniu ich serdecznej troski.

Na ojca duchowego przychodzi czas potem, gdy dokonujemy odkrycia, że dusza potrzebuje jednak wsparcia od kogoś, kto zna się na duszach

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

O. Jan Góra OP

Dominikanin, duszpasterz akademicki w Poznaniu, rekolekcjonista, prozaik, twórca i animator ośrodków duszpasterskich na Jamnej, w Hermanicach i nad Lednicą, organizator spotkań młodych Lednica 2000. Zmarł 21 grudnia 2015 r.

Była zima. Śnieżyca i mróz odcięły Lednicę od reszty świata. Siedzieliśmy w zimnym jak lodowiec budynku, a o. Jan kazał palić w piecu czym popadnie i siedzieć w jednym pokoju, żeby grzać się nawzajem. Wlewał nam do herbaty pachnącą nalewkę, bo dawała wrażenie rozgrzania, i karmił opowieściami tak gęstymi od osobistych wspomnień, że muszą pozostać zamarznięte na zawsze. Przypiekał na blasze plastry kindziuka, które szczodry producent wędlin podarował mu jeszcze w Poznaniu. Kończyło się jedzenie, a on chciał, żebyśmy zjedli ciepły posiłek. A potem w zimnej od mrozu kaplicy odprawił Mszę św. Ręce mu drżały, zgrabiałe palce łamały Hostię, a on przesuwał się między nami jak gospodarz przy stole, karmiący, wspierający w zimnie, ojciec wśród zmarzniętych dzieci.

Wiele bym dała, aby zmarznąć jeszcze raz, do szpiku kości, za jeden wieczór Ojcowych opowieści o sukcesach i planach na najbliższe sto lat. I za Jutrznię, gdy w kaplicy taki ziąb, że widać nad brewiarzem powietrze wydychane z płuc.

Ks. Stanisław Orzechowski (Orzech)

Duszpasterz akademicki DA Wawrzyny we Wrocławiu, rekolekcjonista, główny przewodnik wrocławskiej pielgrzymki na Jasną Górę. Jeden z największych przyjaciół ks. Jerzego Popiełuszki

Reklama

Nie umiałam oskubać indyka, który w studenckim gospodarstwie był przeznaczony na rosół, a skubanie wypadło na mnie. Orzech przyniósł go rano, trzymając za nogi, duża głowa w koralach dyndała tuż przy ziemi. Ugotowałam wodę, sparzyłam potwora i zabrałam się do mozolnego wyrywania piór i piórek. Nie miałam żadnej wprawy, twarde i sztywne dutki z każdą chwilą przybliżały mnie do porażki. A chciałam, żeby nie tyle mnie pochwalił, co mógł ugotować porządny rosół. Ostatnie pióra wyskubywałam kleszczami, bo palce były poranione i zbyt słabe. W pewnej chwili zdałam sobie sprawę, że Orzech stoi przy mnie i patrzy – spodziewałam się ostrej reprymendy. A on schylił się, wyjął z moich rąk okazałego indora, odłożył kleszcze i spytał, czy kiedykolwiek skubałam zwierzę na obiad. Gdy dowiedział się, że nie, zaproponował, że w nagrodę za dobrze wykonaną robotę... wypatroszy ptaka i umyje. A potem uklepaliśmy razem ponad setkę mielonych kotletów. W ciszy.

Za milczenie z Orzechem nad miską cebuli mogę oskubać stado indorów, choćby jutro. Ilość zranień nie ma najmniejszego znaczenia.

O. Augustyn Pelanowski OSPPE

Paulin, ojciec duchowny, rekolekcjonista, kaznodzieja, spowiednik, autor książek, publicysta, artysta malarz

To spotkanie było zaszczytem. Wciąż żałuję, że nie włączyłam kamery, a na stole leżał tylko mój podręczny dyktafon. Zaplanowaliśmy rozmowę o św. Józefie, który zbudował dom dla Boga. Było zimno, czas pogromu grypy.

O. Augustyn usiadł wtulony w gruby polar założony na habit i po kilku pierwszych chwilach podążałam za każdym jego słowem. Nie patrzyłam w stosy kartek z pytaniami, milczały telefony, czas stanął. Widziałam, jak zatroskany o Żonę Józef buduje w Nazarecie pierwsze sanktuarium. Dom prosty, ale nie prymitywny, ciepły, wygodny i przestrzenny. Widziałam, jak oboje, Maryja i Józef, adorują Jezusa nieustannie. I jak pełno w ich domu Słowa Bożego. Biblia tam brzmiała, szeptano ją, wypełniano Słowem dzień. I nie było to coś szczególnego, a zwykła, codzienna treść dni. Rytm życia wybijało Słowo Boga, które jak młotek cieśli, zadając czasem ból desce, dopasowywało ją do pozostałych po to, by stół był gładki, a jego nogi równe.

Reklama

Bo cieśla wie lepiej niż deska, jakie jest jej przeznaczenie. Widziałam lęk Józefa, ludzki lęk przed zadaniem, które Bóg przeznaczył właśnie jemu, jedynemu mężczyźnie we wszechświecie. I serdeczny uśmiech Ojca, gdy mówił, że Bóg nie rozczarował się Józefem.

To wtedy w oczach o. Augustyna zobaczyłam jasne światło prawdy: Ojciec to jest ten, który wie. Widzi dalej, przewiduje konsekwencje podejmowanych decyzji. Nie jest celebrytą, który za pomocą reklamowych sztuczek nakłoni malucha do swojego pomysłu. Ojciec to jest ten, który każdego dnia ryzykuje swoją popularność sympatycznego tyko po to, by ocalić własne dziecko, również przed grzechem.

Po najkrótszą rozmowę przy stole paulińskiego klasztoru mogę wybrać się na spotkanie pieszo – natychmiast. Po dar modlitwy, krzyż na czole i błogosławieństwo rąk kapłana, który umie być ojcem.

***

Na obecność w życiu ojca duchowego przychodzi czas. Warto ojca potrzebować, wymodlić i znaleźć. Zmarznąć z nim i pozwolić, by nas karmił. Gotować z nim obiad dla tłumu domowników i spowiadać się w środku nocy w małym pokoju z kominkiem. I doświadczyć prawdziwej, ojcowskiej troski, która kocha, więc musi podjąć ryzyko wymagania.

2018-06-13 09:54

Ocena: +3 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Adwent, pomysł na...

Światło lampionów, świeży śnieg skrzypiący pod stopami, „Rorate cæli desuper” i „Marana-tha…”: Przyjdź, Panie! Co może nam pomóc w lepszym przygotowaniu się na przyjście Boga - nie tylko to świąteczne, ale i to, na które chrześcijanin powinien czekać z największym utęsknieniem, spodziewając się go w każdej chwili - przyjście ostateczne?

Krzysiek: Podjęcie chociażby małego zobowiązania będzie podkreślać, że to wyjątkowy czas. Wejście w nastrój radosnego oczekiwania Pana ułatwia adwentowa muzyka.

CZYTAJ DALEJ

Co z postem w Wielką Sobotę?

Niedziela łowicka 15/2004

[ TEMATY ]

post

Wielka Sobota

monticellllo/pl.fotolia.com

Coraz częściej spotykam się z pytaniem, co z postem w Wielką Sobotę? Obowiązuje czy też nie? O poście znajdujemy liczne wypowiedzi na kartach Pisma Świętego. Chcąc zrozumieć jego znaczenie wypada powołać się na dwie, które padają z ust Pana Jezusa i przytoczone są w Ewangeliach.

Pierwszą przytacza św. Marek (Mk 9,14-29). Po cudownym przemienieniu na Górze Tabor, Jezus zstępuje z niej wraz z Piotrem, Jakubem i Janem, i spotyka pozostałych Apostołów oraz - pośród tłumów - ojca z synem opętanym przez szatana. Apostołowie są zmartwieni, bo chcieli uwolnić chłopca od szatana, ale ten ich nie usłuchał. Gdy już zostają sami, pytają Chrystusa, dlaczego nie mogli uwolnić chłopca od szatana? Usłyszeli wówczas znamienną odpowiedź: „Ten rodzaj zwycięża się tylko przez modlitwę i post”.
Drugi tekst zawarty jest w Ewangelii św. Łukasza (5,33-35). Opisuje rozmowę Pana Jezusa z faryzeuszami oraz z uczonymi w Piśmie na uczcie u Lewiego. Owi nauczyciele dziwią się, czemu uczniowie Jezusa nie poszczą. Odpowiada im wówczas Pan Jezus „Czy możecie gości weselnych nakłonić do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, wtedy, w owe dni, będą pościć”

CZYTAJ DALEJ

Aby pomóc żołnierzom na froncie

2024-03-29 15:21

Uchodźczynie z Ukrainy, w imieniu Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowowschodnich zorganizowały stoisko podczas kiermaszu wielkanocnego przy Dworku Laszczyków, dochód z którego został przeznaczony dla żołnierzy sił zbrojnych na Ukrainie, walczących na froncie.

Dla chętnych były np. smakowite świąteczne babki ukraińskie, mające wielu amatorów tzw. „sało” (czyli słonina w ziołach i przyprawach), śledziki bez octu, sadzonki ostrej papryczki, bułeczki dyniowe i czekoladowe, pieczywo na zakwasie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję