Reklama

Niedziela Rzeszowska

Dzień Świętości Małżeństw i Rodzin

Niedziela rzeszowska 25/2018, str. III

[ TEMATY ]

rodzina

Weronika Górak

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Po raz pierwszy 10 czerwca odbył się w Rzeszowie Dzień Świętości Małżeństw i Rodzin pod hasłem „Bóg niewzruszenie wierzy w rodzinę”. Organizatorzy wydarzenia w zaproszeniu skierowanym do wszystkich podkreślali: „Tym wydarzeniem dziękujemy Panu Bogu za dar małżeństwa i rodziny, czyli też za Ciebie, drogi Bracie i droga Siostro! Uśmiechnij się! Bóg Cię kocha! Dobrze, że jesteś!”.

Program Dnia Świętości Małżeństw i Rodzin składał się z kilku części. Rozpoczęła go katecheza dla rodzin ks. Sławomira Jeziorskiego, wykładowcy liturgiki w Wyższym Seminarium Duchownym w Rzeszowie, wygłoszona w kościele akademickim pw. św. Jadwigi Królowej w Rzeszowie. Prelegent przypomniał słuchaczom najistotniejsze elementy sakramentu małżeństwa oraz podkreślał uświęcający charakter związku małżeńskiego.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Następnie, o godz. 14, rozpoczęła się Msza św. pod przewodnictwem bp. Jana Wątroby. W homilii kaznodzieja mówił: „Do świętości powołani są wszyscy żyjący. Każdy według swego powołania, niezależnie od wieku, wykształcenia. Liczy się to, aby każdy rozpoznał swoją drogę do świętości i wydobył z siebie to, co ma najlepszego, to co najbardziej osobistego, co Bóg w nim umieścił (...)”. Pasterz diecezji zachęcał, aby droga powołania do życia w rodzinie i małżeństwie zawsze prowadziła do świętości. Bp Wątroba wskazał na zagrożenia życia małżeńskiego i rodzinnego: „Dzisiaj sakrament małżeństwa przeżywa niezwykle wielki kryzys. Wielu nie wierzy w sakramentalne łaski. Wielu nie widzi różnicy między sakramentalnym małżeństwem a jakąkolwiek formą bycia razem mężczyzny i kobiety. Zagubiło się to głębokie rozumienie sakramentu, w którym sam Chrystus wchodzi w intymną relację między mężczyzną a kobietą”.

Po zakończonej Eucharystii ruszył w kierunku parku Papieskiego „Marsz dla Życia i Rodziny” pod hasłem „Polska rodziną silna!”. Ponad 1500 osób z modlitwą i śpiewam na ustach przeszło al. T. Rejtana, aby wyrazić szacunek do wartości rodzinnych i poszanowania życia każdej osoby, od poczęcia, aż do naturalnej śmierci.

Reklama

W parku Papieskim dla wszystkich uczestników organizatorzy przygotowali wiele zabaw i konkursów, zajęć edukacyjnych. Na pikniku były obecne liczne wspólnoty, stowarzyszenia, przedstawiciele poradni rodzinnych i małżeńskich działające w różnych parafiach diecezji rzeszowskiej. Łącznie 32 strefy, w których można się było bawić i uczyć. Na scenie przez cały czas trwania pikniku występowały zespoły dziecięce i młodzieżowe. Wystąpił także zespół „Trzy nie 4” z Mielca grający muzykę z przesłaniem. Przez cały czas trwania pikniku w dolnym kościele rzeszowskiej katedry można było adorować Najświętszy Sakrament oraz skorzystać z sakramentu pokuty.

Organizatorami wydarzenia były: Diecezja Rzeszowska oraz Duszpasterstwo Rodzin Diecezji Rzeszowskiej.

2018-06-20 08:09

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Razem do świętości

Papież Benedykt XVI w Watykanie w 2011 r. przypomniał, że „rodzina jest Kościołem domowym i winna być pierwszą szkołą modlitwy”. Taką ikoną i wzorem Kościoła domowego - powołanego do wspólnej modlitwy - jest Święta Rodzina z Nazaretu. „W szkole” Świętej Rodziny rzeczywiście rodzina może stawać się jednym sercem i jedną duszą, po prostu prawdziwą rodziną. „W rodzinie dzieci od najmłodszych lat mogą nauczyć się dostrzegać poczucie Boga, dzięki nauczaniu i przykładowi rodziców: żyć w atmosferze naznaczonej obecnością Boga - mówił Ojciec Święty. - Wychowanie prawdziwie chrześcijańskie nie może pomijać doświadczenia modlitwy. Jeśli nie nauczymy się modlić w rodzinie, to trudno będzie później wypełnić tę lukę”.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Świętość w codzienności

2024-04-25 11:28

Ks. Wojciech Kania/Niedziela

Przy relikwiach Męczenników z Markowej modlili się wierni z dekanatów: staszowskiego, świętokrzyskiego i połanieckiego.

– Witamy Józefa, Wiktorię i ich dzieci: Stasia, Basię, Władzia, Franciszka, Antosia, Marysię i dzieciątko, które w chwili egzekucji przyszło na świat. Jako rodzice daliście życie siedmiorga dzieciom i jednocześnie chroniliście życie innych ludzi. Nikt nie musiał was przekonywać, że życie każdego człowieka jest wartościowe i zasługuje na szacunek bez względu na pochodzenie czy wyznanie. My małżeństwa chcemy się od was uczyć i stawać w obronie tego, co słuszne nawet za cenę życia i pamiętać, że miłość jest silniejsza od nienawiści – mówili małżonkowie, witając relikwie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję