Reklama

Diecezja Włocławska ma nowego Ordynariusza

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Bp Wiesław Alojzy Mering urodził się 10 grudnia 1945 r. w Żukowie k. Gdańska. Po maturze, w latach 1962-64 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, a następnie na Wydziale Filozoficznym KUL, gdzie w 1969 r. uzyskał magisterium z filozofii. Następnie kontynuował studia teologiczne w Pelplinie (1969-72), ukończone przyjęciem święceń kapłańskich 21 maja 1972 r. z rąk biskupa pomocniczego diecezji chełmińskiej Zygfryda Kowalskiego w kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni.
W latach 1972-74 pracował jako wikariusz w parafii św. Marcina w Sierakowicach, po czym rozpoczął studia doktoranckie w ATK w Warszawie. Doktorem nauk humanistycznych został w 1976 r., a w następnym roku, jako stypendysta rządu francuskiego, studiował teologię na Uniwersytecie Nauk Humanistycznych w Strasburgu, gdzie uzyskał stopień licencjata.
Po powrocie do Polski w 1977 r. pracował jako wikariusz, najpierw w parafii pw. Chrystusa Króla w Toruniu (1978), a następnie w parafii pw. Matki Bożej Różańcowej w Gdyni (1978-81), a w latach 1981-83 pełnił obowiązki proboszcza parafii pw. św. Marcina w Lignowach Szlacheckich. Był też duszpasterzem rodzin diecezji chełmińskiej (do 1989 r.) i diecezjalnym wizytatorem nauki religii (do 1990 r.).
W 1992 r. został mianowany rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie, w którym od roku akademickiego 1980/81 wykładał wstęp do filozofii, metafizykę, historię filozofii i ogólną metodologię nauk oraz antropologię filozoficzną i teorię poznania. Był też lektorem języka francuskiego. W latach 1984-86 był wykładowcą w WSD w Koszalinie, a od 1994 r. w WSD w Elblągu.
W 1989 r. odznaczony został godnością kapelana honorowego i w 1994 r. godnością prałata domowego Jego Świątobliwości. W 1992 r. włączony został do Kapituły Katedralnej Pelplińskiej jako kanonik honorowy, a od 1994 r. jako kanonik gremialny.
Należał także do Kolegium Konsultorów Diecezji Pelplińskiej, do Rady Kapłańskiej, Rady Programowej Radia Głos oraz Rady Programowej Kwartalnika Pastores.
W 1996 r. ks. dr W. Mering opublikował książkę Wstęp do filozofii. Jest też autorem skryptu z metafizyki oraz ponad 200 artykułów naukowych, publicystycznych, o tematyce religijnej i światopoglądowej.
Jako dewizę posługi pasterskiej bp Wiesław Mering przyjął słowa: Iustitia, pax et gaudium zaczerpnięte z Listu św. Pawła do Rzymian (14, 17): "Królestwo Boże (...) to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym".
Uroczystość przyjęcia sakry biskupiej przez nowego Ordynariusza odbędzie się w sobotę 26 kwietnia br. Tego samego dnia będzie miał miejsce ingres do katedry włocławskiej. Celebracja rozpocznie się o godz. 11.00. Już dziś zapowiadamy, że na łamach Ładu Bożego z 27 kwietnia br. zostanie opublikowany wywiad z bp. Wiesławem Meringiem, którego Biskup Nominat udzielił ks. red. Waldemarowi Karasińskiemu 27 marca podczas pobytu we Włocławku.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Święty Jan Nepomucen

Niedziela podlaska 20/2001

[ TEMATY ]

święty

Arkadiusz Bednarczyk

Św. Jan Nepomucen z kościoła w Lutczy

Św. Jan Nepomucen z kościoła w Lutczy

Św. Jan Nepomucen urodził się w Pomuku (Nepomuku) koło Pragi. Jako młody człowiek odznaczał się wielką pobożnością i religijnością. Pierwsze zapiski o drodze powołania kapłańskiego Jana pochodzą z roku 1370, w których figuruje jako kleryk, zatrudniony na stanowisku notariusza w kurii biskupiej w Pradze. W 1380 r. z rąk abp. Jana Jenzensteina otrzymał święcenia kapłańskie i probostwo przy kościele św. Galla w Pradze. Z biegiem lat św. Jan wspinał się po stopniach i godnościach kościelnych, aż w 1390 r. został mianowany wikariuszem generalnym przy arcybiskupie Janie. Lata życia kapłańskiego św. Jana przypadły na burzliwy okres panowania w Czechach Wacława IV Luksemburczyka. Król Wacław słynął z hulaszczego stylu życia i jawnej niechęci do Rzymu. Pragnieniem króla było zawładnąć dobrami kościelnymi i mianować nowego biskupa. Na drodze jednak stanęła mu lojalność i posłuszeństwo św. Jana Nepomucena.

Pod koniec swego życia pełnił funkcję spowiednika królowej Zofii na dworze czeskim. Zazdrosny król bezskutecznie usiłował wydobyć od Świętego szczegóły jej spowiedzi. Zachowującego milczenie kapłana ukarał śmiercią. Zginął on śmiercią męczeńską z rąk króla Wacława IV Luksemburczyka w 1393 r. Po bestialskich torturach, w których król osobiście brał udział, na pół żywego męczennika zrzucono z mostu Karola IV do rzeki Wełtawy. Ciało znaleziono dopiero po kilku dniach i pochowano w kościele w pobliżu rzeki. Spoczywa ono w katedrze św. Wita w bardzo bogatym grobowcu po prawej stronie ołtarza głównego. Kulisy i motyw śmierci Świętego przez wiele lat nie był znany, jednak historyk Tomasz Ebendorfer około 1450 r. pisze, że bezpośrednią przyczyną śmierci było dochowanie przez Jana tajemnicy spowiedzi. Dzień jego święta obchodzono zawsze 16 maja. Tylko w Polsce, w diecezji katowickiej i opolskiej obowiązuje wspomnienie 21 maja, gdyż 16 maja przypada św. Andrzeja Boboli. Jest bardzo ciekawą kwestią to, że kult św. Jana Nepomucena bardzo szybko rozprzestrzenił się na całą praktycznie Europę.

W wieku XVII kult jego rozpowszechnił się daleko poza granice Pragi i Czech. Oficjalny jednak proces rozpoczęto dopiero z polecenia cesarza Józefa II w roku 1710. Papież Innocenty XII potwierdził oddawany mu powszechnie tytuł błogosławionego. Zatwierdził także teksty liturgiczne do Mszału i Brewiarza: na Czechy, Austrię, Niemcy, Polskę i Litwę. W kilka lat potem w roku 1729 papież Benedykt XIII zaliczył go uroczyście w poczet świętych.

Postać św. Jana Nepomucena jest w Polsce dobrze znana. Kult tego Świętego należy do najpospolitszych. Znajduje się w naszej Ojczyźnie ponad kilkaset jego figur, które można spotkać na polnych drogach, we wsiach i miastach. Często jest ukazywany w sutannie, komży, czasem w pelerynie z gronostajowego futra i birecie na głowie. Najczęściej spotykanym atrybutem św. Jana Nepomucena jest krzyż odpustowy na godzinę śmierci, przyciskany do piersi jedną ręką, podczas gdy druga trzyma gałązkę palmową lub książkę, niekiedy zamkniętą na kłódkę. Ikonografia przedstawia go zawsze w stroju kapłańskim, z palmą męczeńską w ręku i z palcem na ustach na znak milczenia. Również w licznych kościołach znajdują się obrazy św. Jana przedstawiające go w podobnych ujęciach. Jest on patronem spowiedników i powodzian, opiekunem ludzi biednych, strażnikiem tajemnicy pocztowej.

W Polsce kult św. Jana Nepomucena należy do najpospolitszych. Ponad kilkaset jego figur można spotkać na drogach polnych. Są one pamiątkami po dziś dzień, dawniej bardzo żywego, dziś już jednak zanikającego kultu św. Jana Nepomucena.

Nie ma kościoła ani dawnej kaplicy, by Święty nie miał swojego ołtarza, figury, obrazu, feretronu, sztandaru. Był czczony też jako patron mostów i orędownik chroniący od powodzi. W Polsce jest on popularny jako męczennik sakramentu pokuty, jako patron dobrej sławy i szczerej spowiedzi.

CZYTAJ DALEJ

Siostry duchaczki: Gwidon z Montpellier – nowy błogosławiony w duchu Franciszka

2024-05-21 17:37

[ TEMATY ]

błogosławiony

Przemysław Radzyński

Bł. Gwidon z Montpellier

Bł. Gwidon z Montpellier

Na ogłoszenie Gwidona błogosławionym trzeba było czekać 800 lat, ale to wydarzenie opatrznościowe, bo to człowiek na nasze czasy - mówią siostry kanoniczki Ducha Świętego de Saxia z Krakowa, duchowe córki nowego błogosławionego - Gwidona z Montpellier, założyciela Zakonu Ducha Świętego.

Gwidon urodził się w drugiej połowie XII wieku we francuskim mieście Montpellier w zamożnej rodzinie. Przed rokiem 1190 zaczął służyć ubogim i potrzebującym, zakładając dla nich dom, szpital na obrzeżach Montpellier. Od samego początku to dzieło powierzył Duchowi Świętemu. W krótkim czasie znalazł wielu naśladowców, którzy zainspirowali się jego przykładem i zapragnęli służyć ubogim i potrzebującym. I w ten sposób narodziła się wspólnota, której członkami byli mężczyźni i kobiety, ludzie świeccy i duchowni.

CZYTAJ DALEJ

#PodcastUmajony (odcinek 22.): Wierny pies

2024-05-21 20:50

[ TEMATY ]

Ks. Tomasz Podlewski

#PodcastUmajony

Mat. prasowy

Która modlitwa zmiękcza nawet najtrudniejsze charaktery? Czy istnieją zmarnowane adoracje? Po co w ogóle patrzeć na Jezusa? I co to wszystko ma wspólnego z narkozą? Zapraszamy na dwudziesty drugi odcinek „Podcastu umajonego”, w którym ks. Tomasz Podlewski opowiada o adoracji, której uczy Maryja.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję