Reklama

I Europejski Dzień Świata Uniwersyteckiego

Caritas Intellectualis (II)

Niedziela włocławska 15/2003

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Patroni Europy

Reklama

Oto św. Benedykt w okresie wędrówki ludów i parcia na imperium rzymskie, poświęcając się soli Deo (samemu Bogu), razem z grupą mnichów, poprzez modlitwę i pracę (ora et labora) kładą podwaliny pod kulturę europejską, ratując z pożogi i od zniszczenia cenne zabytki piśmiennictwa greckiego i rzymskiego, całymi godzinami przepisując w skryptoriach nie tylko Biblię, ale i Platona, Cycerona, Wergilego...
A święci Cyryl i Metody, Grecy z Salonik, ewangelizując Słowian, na ich język tłumaczą księgi liturgiczne, tworzą alfabet cerkiewnosłowiański i kładą fundamenty chrześcijaństwa wschodniego.
Trzy zaś niewiasty: św. Katarzyna ze Sieny, św. Brygida Szwedzka i św. Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein) - to przedstawicielki duchowej kobiecej głębi, wykształconej w szkole naśladowania Chrystusa i Maryi.
Św. Katarzyna ze Sieny niesie pokój miastom italskim, wpływa na powrót papieża z Awinionu do Rzymu i przez swoje listy do papieży, biskupów i innych osobistości kształtuje ich ważne decyzje wobec Europy. Podobnie św. Brygida Szwedzka - działa na rzecz powrotu papieża z Awinionu do Rzymu i kształtuje duchowość ludzi XIV w. i następnych pokoleń w oparciu o zjednoczenie swej duszy z Chrystusem.
A jaką siłę woli w dążeniu do poznania prawdy przejawiała wrocławska Żydówka, ateistka, Edyta Stein, filozof, w zakonie karmelitańskim - św. Teresa Benedykta od Krzyża, męczenniczka Auschwitz, gdyż pod taką nazwą istniał w czasie II wojny światowej w okupowanej Polsce Oświęcim!
Święci to znaki obecności Boga w naszym codziennym życiu.
Ale największym znakiem jest znak nowego Jonasza... Jezusa. Już nie trzy dni we wnętrzu ryby, ale trzy dni w łonie ziemi... I wstał własną mocą, choć były straże i pieczęcie, i kamień przywalony do grobu... Bo dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Jezus - jedyny Zbawiciel świata.
To imię dodaje Kościół do pozdrowień Anioła i Elżbiety... Imię Jezus, bo "przed Nim klęka każde kolano: i niebieskie, i ziemskie, i podziemne" (por. Flp 2, 10).
Kościół wielbi Maryję Dziewicę jako Matkę Boga (Theotokos) i prosi ją o ciągłe wstawiennictwo: "teraz i w godzinę śmierci" każdego z nas...
I tak powstała modlitwa zwana Pozdrowieniem Anielskim, powtarzana w Różańcu jako "wyraz nigdy nieznużonej miłości, która ciągle powraca do ukochanej osoby z gorącymi uczuciami, które, choć podobne w przejawach, są zawsze nowe ze względu na przenikającą je czułość" (RVM, n. 26). Te Zdrowaś Maryjo to duchowe róże, których wiązanki splecione są Modlitwą Pańską (Ojcze nasz) i doksologią na cześć Trójcy Świętej (Chwała Ojcu...). Składamy je w ręce naszej Matki, która przewodzi nam w wierze.

U Maryi uczymy się zachwytu Bogiem

U Jej kolan uczymy się też zachwytu Bogiem. Ona wszystkie te słowa przechowywała w swoim sercu. Niektóre z nich wydobył dociekliwy badacz, ewangelista - św. Łukasz, który jako lekarz był wyczulony na kontakt z drugim człowiekiem, a jako malarz i znakomity stylista niezwykle plastycznie oddał sceny zachwytu Maryi Jezusem.
Jan Paweł II wylicza w Liście apostolskim (RVM, n. 10) kontemplacyjne spojrzenia Maryi, "zawsze pełne adorującego zadziwienia": spojrzenie pytające, uno sguardo interrogante - po zaginięciu Jezusa w świątyni (por. Łk 2, 48); spojrzenie przenikliwe, penetrante - na godach w Kanie (por. J 2, 5); spojrzenie pełne bólu, addolorato - pod krzyżem (por. J 19, 26-27) jako spojrzenie "rodzącej", partoriente; spojrzenie rozpromienione radością paschalną, radioso i spojrzenie rozpalone wylaniem Ducha, ardente (por. Dz 1, 14). Patrząc oczyma Maryi na Jezusa, uczymy się kontemplować tajemnice Chrystusa, "by dzięki temu mogły wydać z siebie całą zbawczą moc" (RVM, n. 11).
Maryja uczy nas zachwytu Chrystusem. Idąc z Nią poprzez tajemnice życia publicznego Jezusa, doznajemy radości ze spotkania z Chrystusem, który jest "światłością świata" (J 8, 12). To tajemnice światła (mysteria lucis). Każda z nich jest objawieniem prawdy o królestwie, które już jest w Osobie Jezusa. Widać to w tajemnicy chrztu w Jordanie, kiedy to głos Ojca ogłasza Jezusa Synem umiłowanym; w tajemnicy przemienienia wody w wino, kiedy to, dzięki interwencji Maryi, otwierają się serca uczniów na wiarę; w tajemnicy nauczania o Królestwie Bożym i wzywania do nawrócenia, gdy zło pokonywane jest przebaczeniem i miłosierdziem; zachwyt Jezusem szczególnie mocno ujawnił się na Górze Tabor i ciągle trwa w tajemnicy Eucharystii.
Zachwyt Jezusem. Fascynacja Ewangelią. To właśnie urzekająca treść Europejskiego Dnia Świata Uniwersyteckiego, organizowanego z okazji Roku Różańca i 25. rocznicy pontyfikatu Jana Pawła II. To pociągający temat: Caritas intellectualis - Miłość intelektualna duszą nowej Europy. Jesteśmy w duchowej łączności z Ojcem Świętym, który przewodniczy tej modlitwie w Watykanie, oraz z Upsalą, Krakowem, Lowanium, Kolonią, Fatimą, złączonymi poprzez łącza satelitarne i z sobą, i z innymi ośrodkami akademickimi Europy.

Europo, nie zostawimy ciebie na żer demonów

Europo, oplatamy cię naszą miłością i nie zostawimy na żer demonów!
Miłość intelektualna - to miłosierdzie w wymiarze dzielenia się prawdą. Bo przecież jest nie tylko głód chleba, jeszcze większy jest głód wiedzy, zwłaszcza wiedzy o człowieku i o Bogu, wiedzy objawionej z Wysoka.
Przyzwyczailiśmy się do tego, że dajemy jakieś mniejsze czy większe datki na Caritas, by poprzez tę instytucję zaufania społecznego karmić głodnych, przyjąć pod dach bezdomnych, wesprzeć matki samotne... I dobrze, że tak czynimy. Caritas służy dyskretnie, bez trąb na rogach ulic, bez orkiestry...
Są ludzie głodni innego chleba, głodni prawdy... Błogosławieni ci, którzy karmią dusze prawdą, jaką odkrywają na ścieżce naukowej swoich badań... Błogosławieni profesorowie, którzy z odwagą dochowują wierności prawdzie, mimo że codzienne wydania kłamstwa sprzedawane są lepiej niż edycje prawdy.
Chwała wam, nauczyciele prawdy! Siłą prawdy jest apostolstwo prawdą.
"Mądrzy świecić będą niby blask sklepienia, a ci, którzy przywiedli wielu do sprawiedliwości, jak gwiazdy na wieki, na zawsze" (por. Dn 12, 3).
Chwała wam, entuzjaści prawdy! Wam, co podejmujecie trud poznania dróg myśli ludzkiej, zwłaszcza wam, co macie odwagę wchodzić na tereny niezbadane, nietknięte, wręcz dziewicze, leżące za horyzontem wirtualnego świata internautów... Odwagi! Jest Prawda, której służyć mamy.
Entuzjaści prawdy potrzebni są światu, Europie, Polsce, naszemu miastu.
Idźmy pod przewodem Maryi. Wesprzeć trzeba wielkiego obrońcę Europy i nie zostawiać go samego w walce o godność naszego starego kontynentu, promotora pokoju i godności każdego narodu - Jana Pawła II.

Europo, nie zostawimy ciebie!
Polsko, Ojczyzno nasza, nie wyrzekniemy się twego rodowodu!
Biskupi Grodzie nad Wisłą, kochamy ciebie!

Janie Pawle II, stajemy przy Tobie, by walczyć o godność człowieka!

Niech każdy z nas usłyszy w głębi serca wewnętrzny głos:
"Aż do śmierci idź w zapasy o prawdę, a sam Bóg będzie walczył o ciebie" (por. Syr 4, 28).
Amen.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Papież mianował wielkiego kanclerza Instytutu Jana Pawła II dla Nauk o Małżeństwie i Rodzinie

2025-05-19 13:51

[ TEMATY ]

Rzym

Papież Leon XIV

kard. Baldassare Reina

Instytut Teologiczny Jana Pawła II

Vatican Media

Kard. Baldassare Reina

Kard. Baldassare Reina

Papież Leon XIV mianował wielkiego kanclerza Papieskiego Instytutu Teologicznego Jana Pawła II dla Nauk o Małżeństwie i Rodzinie w Rzymie. Został nim kard. Baldassare Reina, wikariusz generalny diecezji rzymskiej, a zarazem wielki kanclerz Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego.

Instytut założony przez św. Jana Pawła II w 1981 r. i zreformowany w 2017 r. przez papieża Franciszka, jest częścią Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego. Jego rektorem jest od 2021 r. francuski teolog moralista, prał. Philippe Bordeyne, były rektor Instytutu Katolickiego w Paryżu.
CZYTAJ DALEJ

Św. Iwo - mniej znany święty

Iwo Hélory żył w latach 1253 -1303 we Francji, w Bretanii. Urodził się w Kermartin, w pobliżu Tréguier. Po ukończeniu 14. roku życia studiował w Paryżu na Wydziale Sztuk Wyzwolonych, później na Wydziale Prawa Kanonicznego i Teologii, a w Orleanie na Wydziale Prawa Cywilnego.

Po trwających 10 lat studiach powrócił do rodzinnej Bretanii. Do 30. roku życia pozostawał - jako człowiek świecki - na stanowisku oficjała diecezjalnego w Rennes, sprawując w imieniu biskupa funkcje sędziowskie. Zasłynął jako człowiek sprawiedliwy i nieprzekupny, obrońca interesów biedaków, za których nieraz sam opłacał koszty postępowania, a także - jako doskonały mediator w sporach. Później poszedł za głosem powołania i po przyjęciu święceń kapłańskich skupił się na pracy w przydzielonej mu parafii. Biskup powierzył mu niewielką parafię Trédrez, a po roku 1293 nieco większą - Louannec. Iwo od razu zjednał sobie parafian, dając przykład ubóstwa i modlitwy. W czasach, kiedy kapłani obowiązani byli odprawiać Mszę św. tylko w niedziele i święta, Iwo czynił to codziennie, niezależnie od tego, gdzie się znajdował. Często, chcąc pogodzić zwaśnionych, zanim zajął się sprawą jako sędzia, odprawiał w ich intencji Mszę św. - po niej serca skłóconych w jakiś cudowny sposób ulegały przemianie i jednali się bez rozprawy. Nadal chętnie służył wiedzą prawniczą wszystkim potrzebującym, sam żyjąc bardzo skromnie. Był doskonałym kaznodzieją. Iwo Hélory zmarł 19 maja 1303 r. W 1347 r. papież Klemens VI ogłosił go świętym. Jego kult rozpoczął się zaraz po jego śmierci i bardzo szybko rozprzestrzenił się poza granice Bretanii. Kościoły i kaplice jemu dedykowane zbudowano m.in. w Paryżu i w Rzymie. Wiele wydziałów prawa i uniwersytetów obrało go za patrona, m.in. w Nantes, Bazylei, Fryburgu, Wittenberdze, Salamance i Louvain. Został pochowany w Treguier we Francji, które jest odtąd miejscem corocznych pielgrzymek adwokatów w dniu 19 maja. Warto też dodać, że do Polski kult św. Iwona dotarł stosunkowo wcześnie. Już 25 lat po jego kanonizacji, w 1372 r. jeden z kanoników wrocławskiej kolegiaty św. Idziego, Bertold, ze swej pielgrzymki do Tréguier przywiózł relikwie świętego. Umieszczono je w jednym z bocznych ołtarzy kościoła św. Idziego. Również po relikwie św. Iwona pojechał opat Kanoników Regularnych Henricus Gallici. Na jego koszt do budującego się wówczas kościoła Najświętszej Maryi Panny na Piasku dobudowano kaplicę św. Iwona, w której umieszczono ołtarzyk szafkowy z relikwiami. Niestety, nie dotrwały one do naszych czasów, w przeciwieństwie do kultu, który, przerwany na początku XIX wieku, ożył w 1981 r. Od tego czasu w każdą pierwszą sobotę miesiąca w kaplicy św. Iwona zbierają się prawnicy wrocławscy na Mszy św. specjalnie dla nich sprawowanej. Drugim ważnym miejscem kultu św. Iwona w Polsce jest Iwonicz Zdrój, gdzie znajduje się jedyny w Polsce, jak się wydaje, kościół pw. św. Iwona, z przepiękną rzeźbioną w drewnie lipowym statuą Świętego. Warto też wspomnieć o zakładanych w XVII i XVIII wieku bractwach św. Iwona, gromadzących w swych szeregach środowiska prawnicze, a mających przyczynić się do ich odnowy moralnej. Bractwa te istniały przede wszystkim w miastach, gdzie zbierał się Trybunał Koronny: w Piotrkowie Trybunalskim (zał. w 1726 r.) i w Lublinie (1743 r.). W obydwu do dziś zachowały się obrazy przedstawiające Świętego: w Piotrkowie - w kościele Ojców Jezuitów, w Lublinie - w kościele parafialnym pw. Nawrócenia św. Pawła. Istniały też bractwa w Przemyślu (XVII w.), prawdopodobnie w Krakowie (zachował się XVIII-wieczny obraz św. Iwona w zakrystii kościoła Ojców Pijarów), w Warszawie i we Lwowie. W diecezji krakowskiej czczono św. Iwona w Nowym Korczynie (w 1715 r. w kościele Ojców Franciszkanów konsekrowano ołtarz św. Iwona) oraz w Nowym Sączu, w kręgach związanych z Bractwem Przemienienia Pańskiego. Natomiast we Wrocławiu, w kaplicy kościoła pw. Najświętszej Marii Panny na Piasku, znajduje się witraż wyobrażający św. Iwo. Został on ufundowany w 1996 r. przez adwokatów dolnośląskich z okazji 50-lecia tamtejszej adwokatury.
CZYTAJ DALEJ

Kard. Parolin w ONZ: Papież Leon wzywa do dyplomacji spotkania

Wybór nowego Papieża to okazja do odnowy — nie tylko dla katolików, lecz dla wszystkich, którzy pragną świata opartego na większej sprawiedliwości, solidarności i pokoju – mówił sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kard. Pietro Parolin podczas przyjęcia w siedzibie ONZ w Nowym Jorku, wydanego z okazji wyboru Papieża Leona XIV.

W krótkiej przemowie kard. Parolin przypomniał, że Papież Leon XIV w swoich pierwszych dniach jako następca Piotra wyraził głębokie zaangażowanie na rzecz budowania mostów między ludźmi i wspólnotami, podkreślając potrzebę spotkań, dialogu i negocjacji.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję