Wielki Czwartek
Z bogatej liturgii Wielkiego Czwartku wybierzmy dwa wątki, które określone są przez słowa Jezusa z Ewangelii. Pierwszy przywodzą na myśl słowa Mistrza: "umiłowawszy swoich, którzy byli na świecie, do
końca ich umiłował" (por. J 17, 23-26). Słowa te przywodzą na pamięć nie tylko Apostołów, ale także kapłanów. Oni, następcy Apostołów, są równie umiłowani przez Wcielone Słowo, umiłowani, trudzący się
w świecie.
Wielki Czwartek to dzień ustanowienia Eucharystii, ale też kapłaństwa. W niektórych parafiach wierni po Liturgii składają życzenia swym kapłanom, uważając słusznie, że to jest dzień początków tego
sakramentu. Piękny zwyczaj godny szerszego upowszechnienia.
Drugi wątek godny uwagi określają także słowa Ewangelii mówiące o umywaniu nóg Apostołom. Jezus kieruje do uczniów słowa: "skoro Ja, Pan i Nauczyciel umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem
umywać nogi" (J 13,14). Kapłan jest postawiony przez Mistrza, aby pomagał wiernym, przewodził im w drodze do niebieskiej ojczyzny. Czyni to na różny sposób, ale jednym z głównych jest modlitwa. Kapłan
zanosi modlitwy za wiernych powierzonych jego pieczy, sprawuje w ich intencji Msze św., często cierpi za nich wraz z Mistrzem. Może spodziewać się, że wierni odpłacą mu tym samym w duchu wzajemnej miłości.
To także jest wzajemne umywanie sobie nóg w Kościele Chrystusowym.
W tym dniu postarajmy się serdeczniej popatrzeć na kapłana, którego wśród nas postawił Jezus. Wspomnijmy, ile dobra spłynęło na nas przez niego. Pochylona sylwetka, utracone zdrowie to często trudy
pracy i ciężkie przeżycia, może od nas samych.
Niech w Wielki Czwartek, Dzień Kapłański, towarzyszy im wszystkim nasza modlitwa.
Pomóż w rozwoju naszego portalu