Reklama

Niedziela Świdnicka

Ocalają od zapomnienia

Niedziela świdnicka 47/2019, str. 1-2

[ TEMATY ]

kwestowanie

cmentarze

Ryszard Wyszyński

Wałbrzyszanie ze szczodrością i sercem wspierają od lat akcję „Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia” – mówi Adam Piotrowski

Wałbrzyszanie ze szczodrością i sercem wspierają od lat akcję „Mogiłę  pradziada ocal od zapomnienia” – mówi Adam Piotrowski

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

„Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia” – to hasło przyświecające znanej akcji, której celem jest troska o stan polskich nekropolii znajdujących się na dawnych Kresach Wschodnich i przywracanie pamięci o nich - stwierdza Adam Piotrowski z Wałbrzycha, który w uroczystość Wszystkich Świętych kwestował na rzecz tego przedsięwzięcia na terenie wałbrzyskiego cmentarza przy ul. Przemysłowej.

Pan Adam urodził się w kresowym Borysławiu przed II wojną światową, a gdy się ona skończyła, wraz z rodzicami i całą polską społecznością tam zamieszkałą, po zmianie polskich granic i odebraniu Polsce Kresów Wschodnich, przy zgodzie wszystkich państw alianckich został ekspatriowany z rodzinnych stron na ziemie zachodnie Polski. Dziś ma 87 lat i swoją aktywnością i zaangażowaniem służy przykładem w kultywowaniu pamięci o ziemi rodzinnej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Mogę powiedzieć – dodaje – że z główną organizatorką akcji redaktor Grażyną Orłowską-Sondej z Wrocławia objeździłem przed 10 laty, gdy przygotowywaliśmy się do rozpoczęcia akcji, wszystkie polskie cmentarze na Ukrainie i wiem, jak każdy z nich wygląda – to są najczęściej miejsca porośnięte gęstymi chaszczami i lasem, które można liczyć na setki.

Reklama

Wałbrzyski wolontariusz w kweście na rzecz ratowania kresowych cmentarzy uczestniczy już po raz siódmy. Wraz z nim kwestowali również młodzi wolontariusze z placówek oświatowych, harcerze oraz wychowankowie Ośrodka Wychowawczego w Wałbrzychu, którzy w tym roku uczestniczyli w wakacyjnym wyjeździe za wschodnią granicę, gdzie w już 10. akcji sprzątali zapomniane kresowe cmentarze.

– Pana Adama można było zobaczyć zbierającego datki do puszki na rzecz tej szczytnej akcji 1 listopada w godz. 9-18 mimo trwającego chłodu.

– Wałbrzyszanie bardzo chętnie wrzucali pieniądze do naszych puszek, a ich hojność, z roku na rok jest coraz większa – podkreśla wolontariusz. – Wszystkie zebrane w ramach akcji przeze mnie i młodzież datki będą niezwłocznie przekazane na rzecz fundacji prowadzącej akcję „Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia” na przygotowanie kolejnych wspólnych wyjazdów dolnośląskich uczniów na Ukrainę, gdzie rokrocznie z opiekunami porządkują oni stare polskie cmentarze w licznych miejscowościach rozrzuconych po całych Kresach. Usuwają porosłe na grobach chaszcze, podnoszą powalone krzyże, odnawiają farbą nagrobne tabliczki z nazwiskami naszych rodaków, oczyszczają z mchów i brudu płyty i pomniki – wielu dziesiątków polskich grobów na tych starych polskich nekropoliach, których nikt inny, gdy zabrakło tam polskiej ludności, już nie odwiedza.

Dość powiedzieć, że w lipcu br. w trwającej ok. tygodnia akcji „Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia” wzięło udział ok. 1000 uczniów, a porządkowano na całej Ukrainie 150 polskich cmentarzy. Pan Adam Piotrowski uczestniczył w tym roku z młodzieżą szkolną przy porządkowaniu polskiego cmentarza katolickiego na Hukowej Górze w Borysławiu oraz na niewielkim polskim cmentarzu w Podłużu – malowniczym miasteczku w dawnym powiecie drohobyckim. Odpowiadając na pytanie, co skłania go do udziału w akacji, regularnie od 10 lat, która wiąże się z dużym wysiłkiem, p. Adam Piotrowski stwierdził: – Pamięć o cmentarzach kresowych, na których zostały pochowane na przestrzeni wielu wieków miliony naszych rodaków, którzy tak kiedyś żyli i pracowali dla dobra naszej Ojczyzny oraz wspólnoty narodowej, jest naszym patriotycznym obowiązkiem. Bez tej akcji, w której zaangażowana jest dolnośląska młodzież, która wyjeżdża porządkować polskie nekropolie i zapala na nich świece, wiele tych starych polskich cmentarzy już dawno by popadło w całkowite zapomnienie. Moim zdaniem, jest to bardzo ważne teraz, gdy z każdym rokiem, gdy nas ubywa – ludzi, którzy się urodzili na Kresach, a narodowa pamięć o tych ziemiach blednie. Dlatego sobie tak cenię tych wszystkich młodych ludzi, którzy angażują się w akcję „Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia” i chcą przez to poznawać szerzej historię Kresów, skąd bardzo często się wywodzą ich pradziadkowie i dziadkowie. Niestety, dzisiaj o ziemiach, z których się wywodzą ich przodkowie, prawie nic się nie dowiedzą z kart swoich podręczników szkolnych, co nas starszych ludzi – tam urodzonych – bardzo martwi i na co zwracamy uwagę. Dziękuję wszystkim mieszkańcom Wałbrzycha i wielu innych mieszkańcom regionu za datki, jakie wrzucili do naszych puszek, gdy kwestowaliśmy na cmentarzach – dodał.

2019-11-19 12:18

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kielce: przez trzy dni kwesta na pomoc dla Kresów i Lwowa

[ TEMATY ]

kresy

Kielce

kwestowanie

Paweł Wysoki

Na ratowanie zabytkowych nekropolii na Kresach oraz na rzecz wsparcia mieszkających na Kresach rodaków kwestują w Kielcach członkowie Stowarzyszenia Miłośników Lwowa i Kresów Południowo – Wschodnich. Kwesta odbywa się głównie na cmentarzu komunalnym na Cedzynie k. Kielc, ale i na kieleckich cmentarzach Starym i Nowym.

Kwesta trwa od 1 do 3 listopada. Wrzucający do puszek datki otrzymują naklejki z herbem Lwowa.

CZYTAJ DALEJ

Św. Wojciech

Niedziela Ogólnopolska 17/2019, str. 30

[ TEMATY ]

św. Wojciech

T.D.

Św. Wojciech, patron w ołtarzu bocznym

Św. Wojciech, patron w ołtarzu bocznym

29 kwietnia 2019 r. – uroczystość św. Wojciecha, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski

W tym tygodniu oddajemy cześć św. Wojciechowi (956-997), biskupowi i męczennikowi. Pochodził z książęcego rodu Sławnikowiców, panującego w Czechach. Od 16. roku życia przebywał na dworze metropolity magdeburskiego Adalberta. Przez 10 lat (972-981) kształcił się w tamtejszej szkole katedralnej. Po śmierci arcybiskupa powrócił do Pragi, by przyjąć święcenia kapłańskie. W 983 r. objął biskupstwo w Pradze. Pod koniec X wieku był misjonarzem na Węgrzech i w Polsce. Swoim przepowiadaniem Ewangelii przyczynił się do wzrostu wiary w narodzie polskim. Na początku 997 r. w towarzystwie swego brata Radzima Gaudentego udał się Wisłą do Gdańska, skąd drogą morską skierował się do Prus, w okolice Elbląga. Tu właśnie, na prośbę Bolesława Chrobrego, prowadził misję chrystianizacyjną. 23 kwietnia 997 r. poniósł śmierć męczeńską. Jego kult szybko ogarnął Polskę, a także Węgry, Czechy oraz inne kraje Europy.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję