Kamil Krasowski: Jak odkryła Pani swoje powołanie do życia konsekrowanego?
Maria Moskaluk: To była długa droga. Podobnie jak większość dziewczyn, widziałam siebie w małżeństwie, jednak żadna z moich znajomości nie zaowocowała czymś więcej. Przez modlitwę, rekolekcje ignacjańskie i kierownictwo duchowe uczyłam się odkrywać swoje powołanie. Odwiedzałam wspólnoty zakonne i instytuty życia konsekrowanego, lecz nie odnajdywałam tam miejsca dla siebie. W pierwszą niedzielę Adwentu 2006 r. podczas Mszy św. w mojej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Zielonej Górze, po przyjęciu Komunii św., usłyszałam w sercu Słowa: „Wychowuję cię do dziewictwa konsekrowanego”.
Nie wiedziałam, co to znaczy, nie wiedziałam, że jest takie powołanie w Kościele. W związku z tym, wraz z moim kierownikiem duchowym zaczęłam szukać informacji na ten temat. Zdobywając wiedzę i modląc się, upewniłam się, że jest to moje powołanie, moja droga. To mnie niezmiernie ucieszyło i uskrzydliło! Poszukiwania zakończone, odnalazłam swoją tożsamość, swoją przynależność, poczułam się bezpieczna i szczęśliwa, w sercu Kościoła, w Sercu Boga.
Okres formacji przygotowawczej do konsekracji trwał ok. trzy lata. Wreszcie nadszedł upragniony dzień. 21 listopada 2019 r. w święto Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny przez obrzęd konsekracji zostałam włączona do stanu dziewic konsekrowanych diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.
Czym jest stan dziewictwa konsekrowanego?
Dziewice przez obrzęd konsekracji zostają mistycznie zaślubione Chrystusowi, składają zobowiązanie do życia w czystości, by bardziej kochać Boga i lepiej służyć ludziom. Bezpośrednia odpowiedzialność za dziewice konsekrowane na terenie diecezji spoczywa na biskupie diecezjalnym, który rozeznaje autentyczność powołania, dopuszcza do konsekracji i jest szafarzem obrzędu. Dziewice prowadzą indywidualny tryb życia w świecie, nie podlegając żadnym strukturom życia wspólnotowego. Wspólnotą dla nas jest Kościół diecezjalny. Jesteśmy zobowiązane do stałej formacji duchowej, teologicznej i apostolskiej. W naszej diecezji, na mocy dekretu biskupa ordynariusza, opiekę duchową nad nami, wdowami konsekrowanymi i kandydatkami do tych stanów sprawuje dwóch kapłanów.
Jak wygląda Pani posługa?
Pierwszą służbą dziewicy konsekrowanej jest dążenie do osobistej świętości w sposób odpowiadający charyzmatowi stanu. Może też ona służyć diecezji podejmując dobrowolnie działalność apostolską. Ja angażuję się w posługę we wspólnocie Oikos Berit w parafii św. Stanisława Kostki, w sekretariacie I Synodu Diecezjalnego oraz Diecezjalnego Ośrodka Katechumenalnego.
