– Upamiętniona historia zapisze się na kartach historii jeszcze mocniej, a pomnik będzie przypominał o szlachetnych sercach naszych przodków – powiedzieli Hanna i Antoni Kotowscy.
Tak podsumowali uroczystość odsłonięcia pomnika krewni zamordowanych Polaków z Paulinowa i Starego Ratyńca za pomoc Żydom w czasie okupacji niemieckiej.
Mszy św. w intencji ofiar 4 czerwca w Sterdyni przewodniczył bp Piotr Sawczuk. Słowa powitania skierował przedstawiciel Instytutu Pileckiego oraz proboszcz parafii ks. Zbigniew Rycak. W homilii bp Piotr Sawczuk powiedział: – Przychodzi nam dziękować za świadectwo chrześcijańskiego miłosierdzia okazywanego Żydom przez mieszkańców tych stron, po likwidacji getta w Sterdyni. Jedenastu Polaków z Paulinowa i Starego Ratyńca zostało za to zabitych przez hitlerowców. Wszyscy oni – jak podkreślił ksiądz biskup – zasługują na naszą modlitwę, pamięć i wdzięczność.
Po Mszy św. Żołnierze Wojsk Obrony Terytorialnej w przemarszu poprowadzili zebranych na skwer, gdzie odbyło się uroczyste odsłonięcie tablicy. Przedstawiciele rodzin zamordowanych Polaków wyrazili wdzięczność za pamięć i zaangażowanie w upamiętnienie ich bliskich.
Wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego Magdalena Gawin odczytała list premiera Mateusza Morawieckiego, który objął wydarzenie honorowym patronatem. Głos zabrał także m.in. Waldemar Kraska, wiceminister zdrowia, Wojciech Kozłowski, dyrektor Instytutu Pileckiego, Grażyna Sikorska, wójt gminy Sterdyń, oraz ks. Paweł Rytel-Andrianik, autor książki Dam im imię na wieki poświęconej Polakom ratującym Żydów. Po przemówieniach złożono wieńce oraz odsłonięto tablicę.
W uroczystości wzięły udział rodziny zamordowanych Polaków, przedstawiciele rządu, samorządu, instytucji kultury, kapłani, służby mundurowe oraz mieszkańcy. W Sterdyni w ramach projektu „Zawołani po imieniu” upamiętnieni zostali: Franciszek Augustyniak, Zygmunt Drgas, Franciszek Kierylak, Ewa Kotowska, Józef Kotowski, Stanisław Kotowski, Marian Nowicki, Stanisław Piwko, Jan Siwiński, Zygmunt Uziębło i Aleksandra Wiktorzak.
Lekcja historii, która wciąż, w każdym pokoleniu, przypomina nam o ogromie krzywd, nieszczęść i śmierci zadanej bestialsko milionom ludzi, jest nadal wołaniem o nasze nawrócenie i pokorę - powiedział w 80. rocznicę wybuchu II wojny światowej prymas Polski abp Wojciech Polak. We wszystkich katedrach odczytano dziś tekst przesłania biskupów polskich i niemieckich z tej okazji, a metropolici, przypominając dzieje narodu, wskazywali na Boga jako źródło pokoju, zachęcając do dostrzeżenia w dramacie II wojny światowej wezwanie do osobistego nawrócenia i wyciągnięcia wniosków na dziś.
Kto jest patronem leśników? Pewien niemal jestem, że mało kto zna właściwą odpowiedź na to pytanie. Zapewne wymieniano by postaci św. Franciszka, św. Huberta. A tymczasem już od ponad pół wieku patronem tym jest św. Jan Gwalbert, o czym - przekonany jestem, nawet wielu leśników nie wie. Bo czy widział ktoś kiedyś w lesie, czy gdziekolwiek indziej jego figurkę, obraz itd.? Szczerze wątpię.
Urodził się w 995 r. (wg innej wersji w 1000 r.) w arystokratycznej rodzinie we Florencji. Podczas wojny między miastami został zabity jego brat Ugo. Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Jan winien pomścić śmierć brata. I rzeczywiście chwycił za miecz i tropił mordercę. Dopadł go przy gospodzie w Wielki Piątek. Ten jednak błagał go o przebaczenie, żałując swego czynu i zaklinając Jana, by go oszczędził. Rozłożył ręce jak Chrystus na krzyżu. Jan opuścił miecz i powiedział: „Idź w pokoju, gdzie chcesz; niech ci Bóg przebaczy i ja ci przebaczam” (według innej wersji wziął go nawet do swego domu w miejsce zabitego brata). Kiedy modlił się w pobliskim kościółku przemówił do niego Chrystus słowami: „Ponieważ przebaczyłeś swojemu wrogowi, pójdź za Mną”. Mimo protestów rodziny, zwłaszcza swojego ojca, wstąpił do klasztoru benedyktynów. Nie zagrzał tu jednak długo miejsca. Podjął walkę z symonią, co nie spodobało się jego przełożonym. Wystąpił z klasztoru i usunął się na ubocze. Osiadł w lasach w Vallombrosa (Vallis Umbrosae - Cienista Dolina) zbudował tam klasztor i założył zakon, którego członkowie są nazywani wallombrozjanami. Mnisi ci, wierni przesłaniu „ora et labora”, żyli bardzo skromnie, modląc się i sadząc las. Poznawali prawa rządzące życiem lasu, troszczyli się o drzewa, ptaki i zwierzęta leśne. Las dla św. Jana Gwalberta był przebogatą księgą, rozczytywał się w niej, w każdym drzewie, zwierzęciu, ptaku, roślinie widział ukrytą mądrość Boga Stwórcy i Jego dobroć. Jan Gwalbert zmarł 12 lipca 1073 r. w Passigniano pod Florencją. Kanonizowany został w 1193 r. przez papieża Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu. Historia nadała mu także tytuł „bohater przebaczenia” ze względu na wielkie miłosierdzie, jakim się wykazał. Założony przez niego zakon istnieje do dzisiaj. Według jego zasad żyje około 100 zakonników w ośmiu klasztorach we Włoszech, Brazylii oraz Indiach.
Jana Paweł II przypominał postać Jana Gwalberta. W 1987 r. w Dolomitach odprawił Mszę św. dla leśników przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw”. Papież Polak wspominał św. Jana także w 1999 r. przy okazji obchodów 1000-lecia urodzin świętego. Mimo to jego postać zdaje się nie być powszechnie znana. Warto to zmienić.
Emerytowany profesor Uniwersytetu Przyrodniczego im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, leśnik i autor wspaniałych książek na temat kulturotwórczej roli lasu, Jerzy Wiśniewski, od wielu już lat apeluje i do leśników i do Episkopatu o godne uczczenie tego właściwego patrona ludzi lasu. Solidaryzując się z apelem zacnego profesora przytoczę jego słowa: „Warto by na rozstajach dróg, w rodzimych borach i lasach stawiano nie tylko kapliczki poświęcone patronowi myśliwych, ale także nieznanemu patronowi leśników. Będą to miejsca należnego kultu, a także podziękowania za pracę w lesie, który jest boskim dziełem stworzenia. A kiedy nadejdą ciemne chmury związane z pracą codzienną, reorganizacjami, bezrobociem, będzie można zawsze prosić o pomoc i wsparcie św. Jana Gwalberta, któremu losy leśników nie są obce”.
Na największy lipcowy odpust maryjny na Jasnej Górze podążają już pierwsze w tym roku duże diecezjalne pielgrzymki piesze - pątnicy z archidiecezji przemyskiej i poznańskiej. To na obchodzone 16 lipca święto Matki Bożej z Góry Karmel, zwanej Szkaplerzną. Przypomina ono, że ufność pokładana w Maryi nigdy nie zawodzi.
- To pielgrzymowanie cieszy. Idąc w duchu Roku Jubileuszowego, niosąc orędzie nadziei, sami są znakiem nadziei i dają świadectwo, że Bóg jest, że troszczy się o człowieka. Niosą także nadzieję wszystkim tym, którzy tę nadzieję w różnych okolicznościach tracą - mówi kustosz Jasnej Góry o. Waldemar Pastusiak i zaprasza na jasnogórskie świętowanie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
