Reklama

Przyjaciele Paradyża

Razem na drodze powołania

Grupa Przyjaciół Paradyża z parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Zielonej Górze od swojego powstania w 1996 r. otoczyła modlitwą już 73 kapłanów. W tym czasie 4 diakonów wywodzących się z parafii przyjęło święcenia kapłańskie, 5 chłopców podjęło naukę w Seminarium Duchownym w Paradyżu, a jeden wstąpił do klasztoru Misjonarzy św. Rodziny. Nie chodzi tu o statystyki, ale o dowód na to, że gorliwe modlitwy są wysłuchiwane.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W listopadzie 1991 r. bp Józef Michalik zainicjował w naszej diecezji działalność grup Przyjaciół Paradyża. Pierwsze powstały zwłaszcza w tych parafiach, z których wywodzili się wyświęceni już kapłani lub klerycy. W sposób naturalny należą do nich rodziny powołanych oraz członkowie innych parafialnych grup modlitewnych. Osoby te chcą otoczyć pomocą duchową i materialną kleryków, diakonów i kapłanów. Szczególny swój udział w tych grupach mają także chorzy. - W naszej grupie jest 30 osób, w tym 9 osób chorych, które leżą w domu. Te osoby szczególnie ofiarowują swoje cierpienie w intencji powołanych - mówi Barbara Skalska, liderka grupy z parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej.
Przyjaciele Paradyża zobowiązują się do codziennej modlitwy w intencji duchownych już wyświęconych, kleryków przygotowujących się do święceń i posługi kapłańskiej, licznych powołań do stanu kapłańskiego i życia zakonnego, uczestnictwa w comiesięcznej Mszy św. (pierwszy czwartek miesiąca) w intencji duchowieństwa i powołań, adoracji Najświętszego Sakramentu i modlitwy za zmarłych kapłanów. Poza tym członkowie grup zobowiązani są do składania ofiar materialnych na utrzymanie seminarium duchownego i fundowania stypendiów dla kleryków będących w trudnej sytuacji materialnej. - Nasza grupa postanowiła - mówi B. Skalska - modlić się za V i VI rok seminarium indywidualnie. Znaczy to, że każdy otrzymuje pod swoją opiekę modlitewną kleryka z V roku i diakona z VI, za którego modli się cały rok. W zielonogórskiej parafii grupa Przyjaciół zaprasza na swoje comiesięczne spotkania albo księży, za których się modliła, albo kleryków lub diakonów będących na parafii na praktyce, czy po prostu studentów Seminarium odwiedzających parafię. Spotkania takie, jak stwierdza Barbara Skalska, dają poczucie bliskości z omadlanymi, jak i możliwość dowiedzenia się o aktualnej ich sytuacji.
Dwa razy do roku Przyjaciele Paradyża spotykają się na formacji w seminarium. Co roku w maju, w niedzielę Dobrego Pasterza, odbywa się diecezjalna pielgrzymka Przyjaciół
Paradyża, a we wrześniu członkowie grup przyjeżdżają do seminarium na swoje rekolekcje. - Wyjazdy do Paradyża - mówi B. Skalska - dają możliwość osobistego kontaktu i zapoznania się z klerykami, za których się modlimy. Wtedy też często słyszymy w czasie homilii czy spotkań indywidualnych, że to właśnie nasza modlitwa jest im potrzebna do życia jak tlen.
Do każdej z grup Przyjaciół Paradyża dociera też specjalnie dla nich napisany list z seminarium. Oprócz przesłania teologicznego, charakterystycznego dla danego okresu liturgicznego, zawiera on dane dotyczące uczących się w seminarium kleryków, a także przedstawia on aktualne wydarzenia z życia seminaryjnego. Oprócz tego stały kontakt listowny utrzymują poszczególni członkowie grupy z konkretnymi klerykami czy diakonami, za których się modlą. - W listach klerycy często dziękują za to, że oprócz ich najbliższych jest jeszcze ktoś, kto wyprasza im łaski u Boga - mówi Liderka. O tej żywej więzi między Przyjaciółmi a omadlanymi alumnami świadczy także to, że dzień przed święceniami grupa zamawia Mszę św. w intencji wyświęcanych, a po niej w ich intencji trwa w adoracji przed Najświętszym Sakramentem.
Grupa z parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej szuka dla siebie nowych form rozwoju i ubogacania się, dlatego też dwa razy do roku spotykają się na wspólnej modlitwie i wymianie doświadczeń z grupą Przyjaciół Paradyża z parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy z Zielonej Góry. W tym roku po raz pierwszy grupa odwiedziła w Wielki Czwartek mieszkańców Domu Księży Emerytów, aby złożyć im życzenia i zaprosić na swoje spotkania. Chcieliby, aby doświadczenia kapłani podzielili się z nimi bogactwem swego powołania.
Obecnie w diecezji, jak podaje ks. Paweł Bryk - diecezjalny duszpasterz powołań, jest ponad dwa tysiące zdeklarowanych członków Przyjaciół Paradyża, działających w co trzeciej parafii diecezji.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Szkocja: padł kolejny aborcyjny rekord

2025-05-29 18:36

[ TEMATY ]

aborcja

Szkocja

Adobe Stock

W ubiegłym roku w Szkocji dokonano prawie 19 tysięcy aborcji. To o niemal pół tysiąca więcej niż w 2023 roku. Statystyki szkockiej agencji zdrowia (Public Health Scotland) pokazują też, że 15-procentowy wzrost przypadków pozbawienia życia dziecka nienarodzonego dotyczy podejrzenia Zespołu Downa. Od 2021 roku to wzrost o ponad 80 procent.

Szkockie dane wskazują też na wzrost liczby aborcji w przeliczeniu na 1000 kobiet w wieku 15-44 lat - z 17,5 do 17,9. Ponadto aż 41 proc. stanowiły aborcje powtórne. „Każda z tych aborcji to porażka naszego społeczeństwa w ochronie życia dzieci w łonie matki i w zapewnieniu wsparcia kobietom z nieplanowaną ciążą” - powiedziała Catherine Robinson, rzeczniczka organizacji Right to Life UK.
CZYTAJ DALEJ

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry, Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią. Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989). Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących. Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki. Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę. 22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica. Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy. Podziel się cytatem
CZYTAJ DALEJ

Braniewo: beatyfikacja Sióstr Katarzynek, pierwsza beatyfikacja na Warmii

2025-05-30 22:39

[ TEMATY ]

beatyfikacja

siostry katarzynki

Zgromadzenie św. Katarzyny

W sobotę 31 maja w Braniewie odbędzie się beatyfikacja Siostry Krzysztofy Klomfass i 14 Towarzyszek - Męczennic II Wojny Światowej ze Zgromadzenia Sióstr Świętej Katarzyny. Liturgii będzie przewodniczył kard. Marcello Semeraro, prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych. W wydarzeniu uczestniczyć będzie kilka tysięcy wiernych.

Już w piątek 30 maja, w ramach Duchowego Przygotowania do Beatyfikacji, w kościele pw. św. Antoniego w Braniewie o godz. 17 odbędzie się nabożeństwo majowe a następnie Msza św. z kazaniem. O godz. 18.15 rozpocznie się czuwanie modlitewne z Maryją i Siostrami Męczenniczkami zakończone Apelem Maryjnym o godz. 19.30.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję