Ten wyjątkowy prezent Caritas Diecezji Świdnickiej otrzymała dzięki zaangażowaniu włoskiej grupy modlitewnej Monte Paulo, która od lat współpracuje z Caritas na Dolnym Śląsku.
– Zaistniała sytuacja pandemii jest kolejną okazją wspólnego pomagania sobie. Caritas pomaga chorym na koronawirusa we Włoszech, a Włosi odwdzięczają się Caritas w Polsce. Pomagamy według naszych możliwości. Dostaliśmy informację, że są potrzebne karetki, więc swoimi drogami komunikacji udało się nam pozyskać dwa wozy z Modeny. Jeden trafił do was, a drugi do legnickiej Caritas. Cieszymy się, że możemy pomóc potrzebującym, bo taki jest cel naszego stowarzyszenia. Samochód, który przekazujemy, to Fiat Ducato. Otrzymaliśmy go od Giorgio Lunatiego, dyrektora sanitarnego Modeny. Jest w bardzo dobrym stanie. Ponieważ nie był dużo używany, z pewnością posłuży wam jeszcze długo – mówi Romano Paglia, prezes stowarzyszenia.
Wspólnota Monte Paulo zajmuje się transportem pozyskanych przez stowarzyszenie Zielonego Krzyża (wł. Croce Verde Bidente). – Przez cały rok zbieramy fundusze, organizując akcje charytatywne, różnego rodzaju kolacje, ma których kwestujemy, aby mogły dojść do skutku nasze zagraniczne wyjazdy z darami. Pomagamy nie tylko w Polsce, ale też w Bośni i Hercegowinie – wyjaśnia Pier Luigi Consorti, organizator pomocy humanitarnej dla ludności, działacz polonijny, który aktywnie promuje wizerunek Polski, polską historię i kulturę.Pan Consorti zwraca uwagę, że grupa Monte Paulo, pomaga, ale równocześnie modli się, za chorych i potrzebujących, a w ostatnim czasie o powołania do kapłaństwa. – Bardzo odczuwamy we Włoszech brak kapłanów – dodaje.
Współpraca Włochów z Caritas trwa już od ponad 30 lat. W tym czasie do Polski trafiło wiele niezbędnych sprzętów dla najuboższych i cierpiących, takich jak wózki inwalidzkie, lekarstwa, łóżka specjalistyczne.
Metropolita lwowski abp Mieczysław Mokrzycki poświęcił dziś samochód ofiarowany przez archidiecezję na potrzeby służb medycznych Sił Zbrojnych Ukrainy.
Opel Vivaro został zakupiony przez archidiecezję lwowską, a abp Mokrzycki przekazał go na potrzeby wojskowej służb medycznych Sił Zbrojnych Ukrainy, w szczególności żołnierzowi Stanisławowi Hawliukowi z Czerniowiec.
Sądzę, że każda kobieta ma w sobie coś, co sprawia, że jest tajemnicza. Być może w moim przypadku owa tajemniczość bardziej rzuca się w oczy. Pewnie jest tak dlatego, że przez długi czas żyłam niejako w cieniu odwiecznej Tajemnicy, czyli Jezusa z Nazaretu.
Według tradycji kościelnej, sięgającej II wieku, mój mąż Kleofas był bratem św. Józefa. Dlatego też od samego początku byłam bardzo blisko Świętej Rodziny, z którą się przyjaźniłam. Urodziłam trzech synów (Jakuba, Józefa i Judę Tadeusza - por. Mt 27,56; Mk 15,40; 16,1; Jud 1).
Jestem jedną z licznych uczennic Jezusa. Wraz z innymi kobietami zajmowałam się różnymi sprawami mojego Mistrza (np. przygotowywaniem posiłków czy też praniem). Osobiście nie znoszę bylejakości i tzw. prowizorki. Zawsze potrafiłam się wznieść ponad to, co zwykłe i pospolite. Stąd też lubię, kiedy znaczenie mojego imienia wywodzą z języka hebrajskiego. W przenośni oznacza ono „być pięknym”, „doskonałym”, „umiłowanym przez Boga”. Nie chciałabym się przechwalać, ale cechuje mnie spokój, rozsądek, prostolinijność, subtelność i sprawiedliwość. Zawsze dotrzymuję danego słowa. Bardzo serio traktuję rodzinę i wszystkie sprawy, które są z nią związane.
Wytrwałam przy Panu aż do Jego zgonu na drzewie krzyża (por. J 19, 25).
Wiedziałam jednak, że Jego życie nie może się tak zakończyć! Byłam tego wręcz pewna! I nie myliłam się, gdyż za parę dni m.in. właśnie mnie ukazał się Zmartwychwstały - Władca życia i śmierci! Wpatrywałam się w Jego oblicze i wsłuchiwałam w Jego słowa (por. Mt 28,1-10; Mk 16,1-8). Poczułam wtedy radość nie do opisania. Chciałam całemu światu wykrzyczeć, że Jezus żyje!
Czyż nadal jestem tajemnicza? Jestem raczej świadkiem tajemniczych wydarzeń związanych z życiem, śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa Chrystusa. One całkowicie zmieniły moje życie. Głęboko wierzę, że mogą one również zmienić i Twoje życie. Wystarczy tylko - tak jak ja - otworzyć się na dar łaski Pana i z Nim być.
Ks. Henryk Okołotowicz, duchowny Kościoła katolickiego na Białorusi, skazany na 11 lat więzienia pod zarzutem „zdrady stanu”, wysłał wiadomość do wiernych „zza krat”. Stało się to w przeddzień jego 65. urodzin, które ksiądz obchodził 8 kwietnia w areszcie śledczym w Mińsku, donosi portal katolik.life. Jak poinformowano, proces odbywał się przy drzwiach zamkniętych i nie ma żadnych informacji na temat sprawy księdza z Wołczyna.
Podziel się cytatem
Odnosząc się do słów kard. Kazimierza Świątka, który również był przetrzymywany w areszcie śledczym sowieckich służb KGB, duchowny zauważył, że „księża są prześladowani, aby nas uciszyć, aby uniemożliwić Kościołowi katolickiemu mówienie prawdy”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
