Reklama

Niedziela Przemyska

Tu dusza ludzka kruszeje

O posłudze kapelana w czasie pandemii i duszpasterstwie osób chorych z ks. Marcinem Hunią, kapelanem Wojewódzkiego Szpitala im. św. Ojca Pio w Przemyślu, duszpasterzem osób chorych archidiecezji przemyskiej, rozmawia ks. Maciej Flader.

Ks. Marcin Hunia

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ks. Maciej Flader: Jak wygląda posługa kapelana w szpitalu?

Ks. Marcin Hunia: Istotą posługi kapelana w szpitalu jest przede wszystkim służba pacjentom, osobom chorym, cierpiącym, których tak naprawdę spotykamy każdego dnia. W normalnym trybie naszej pracy są przede wszystkim codzienne wizyty pośród chorych z posługą sakramentalną – Komunią św. i możliwością spowiedzi. Przechodzimy oddział po oddziale, spotykamy się z pacjentami w salach i poświęcamy im swój czas w zależności od potrzeby i możliwości. Wyruszamy rano, przed godz. 7.00, by nie burzyć harmonogramu szpitalnego, jeszcze przed śniadaniem i obchodem lekarskim. Na co dzień natomiast jesteśmy pod telefonem, zawsze można zadzwonić na dyżurny telefon. Nigdy nie jest wyłączany. Rodzina, pacjent czy personel mają prawo zadzwonić o każdej porze dnia i nocy. Zresztą telefon dzwoni o każdej porze. Czasami w nocy, ale nikt z nas się nie skarży. Kiedy personel prosi do osoby umierającej, to trzeba jechać, bo my od tego jesteśmy. To jest specyficzna posługa, do której włącza się także codzienna Eucharystia w kaplicy szpitalnej o godz. 16.00. W niedzielę Msza św. jest o godz. 7.15, aby również personel medyczny mógł uczestniczyć w niedzielnej Eucharystii.

Wielkim wyzwaniem duszpasterskim są rozmowy z chorymi i rodzinami chorych, jak obok posługi sakramentalnej wygląda posługa duszpasterska?

Myślę, że najbardziej istotną sprawą w posłudze kapelana jest pokazać chorym, że jestem cały dla nich. Oddaję im swój czas do dyspozycji. Nawet jeśli mam gorszy dzień, jestem zmęczony, to staram się jak najmniej to okazywać, bo pacjenci czekają na nas. Chcą, żeby zatrzymać się, porozmawiać, żeby też pocieszyć i podnieść na duchu. Szpital ma to do siebie, że czas tutaj płynie trochę innym rytmem, płynie wolniej. Jest więcej czasu na to, żeby porozmyślać. Wtedy rodzą się różne refleksje, wtedy także dusza ludzka kruszeje. Nagle okazuje się, że ktoś był daleko od Boga, a przychodzi choroba, cierpienie i to doświadczenie jest oczyszczeniem serca, zatrzymaniem się, spojrzeniem w głąb swojego serca i wtedy pojawia się taka myśl: a może coś bym zmienił w swoim życiu? Wówczas pacjent zaczepi księdza, zapyta o coś, poprosi o chwilę rozmowy. Każdego dnia trzeba się uczyć na nowo tej posługi duszpasterskiej. Jednak najważniejsze jest pokazać, że my jesteśmy dla nich, że mamy czas, żeby zatrzymać się przy łóżku chorego. Wiele ludzi chce się po prostu wygadać, wypowiedzieć komuś swoje wątpliwości. Wielu chorych nie ma odwagi wypowiedzieć tych słów swoim bliskim, bo nie chcą ich niepokoić, natomiast kapelan jest taką osobą obiektywną. Szczególnie teraz, kiedy jest ograniczony dostęp do pacjentów, widoczne jest, jak bardzo doskwiera pacjentom samotność. Dlatego naszą rolą jest po prostu być pośród ludzi, rozmawiać z nimi. Wiele jest takich sytuacji, kiedy ktoś nie widzi sensu życia, szczególnie młodzi ludzie. Wówczas nasza posługa ma formę terapii, kiedy rozmawia się z pacjentami kilka razy, tłumaczy, jest się przy nich. Obecność przy chorych jest niezwykle ważna. Zatrzymanie się przy człowieku i pokazanie, że jest on dla nas ważny.

Potrzeby chorych w czasie pandemii nie ustały, a jednak ogranicza ona posługę kapelana, jak zatem wygląda ta posługa teraz, w czasie pandemii?

Sytuacja jest dość skomplikowana. Rygorystyczne obostrzenia nie ułatwiają dostępu do pacjenta. Choć my, jako kapelani, mamy dobry dostęp do pacjentów. W tym czasie podejmujemy posługę w dwóch grupach pacjentów. Jedni to chorzy na koronawirus, a drudzy to pacjenci znajdujący się na innych oddziałach. Do tej grupy dostęp kapelana jest swobodny. Można tam wejść, udzielać sakramentów, porozmawiać, a czasami także podać przesyłkę od rodziny. Wiele było takich sytuacji, kiedy byliśmy takimi pośrednikami, przekazując potrzebne rzeczy, a przede wszystkim dobre słowo od rodziny. W tym czasie jesteśmy trochę takimi duchowymi listonoszami. Natomiast posługa wobec osób zarażonych jest bardziej skomplikowana. Musimy ubierać się w specjalistyczne kombinezony, maseczki, specjalne obuwie, przejść przez śluzy. Wchodząc na ten oddział do chorych, mam świadomość, że wokół mnie są osoby zarażone. Nawet kwestia wniesienia Komunii św., udzielenia sakramentu chorych, to są sprawy bardzo przemyślane, bo wychodząc z tego oddziału musimy zostawić ubrania i wszystko, w czym byliśmy, ponieważ idziemy do innej posługi. Na początku na pewno był strach. Teraz już to inaczej wygląda. Kiedy już przeżyłem zakażenie, to inaczej na to patrzę. Natomiast widać u tych pacjentów, jak bardzo potrzebują naszej pomocy i posługi. Potrzebują rozmowy z kapłanem, spowiedzi, sakramentu. Piękne jest to, że kiedy wchodzę w tę „strefę brudną”, w strefę koronawirusa, to moją posługą sakramentalną jako kapłan sprawiam, że ich serce staje się czyste.

Ks. Marcin Hunia. Proboszcz parafii św. Józefa Sebastiana Pelczara w Przemyślu, kapelan Wojewódzkiego Szpitala im. św. Ojca Pio w Przemyślu, duszpasterz chorych archidiecezji przemyskiej, moderator Łańcucha Apostolskiej Miłości.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2021-02-03 10:04

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Skarżyć się Bogu nie będę

Niedziela Ogólnopolska 7/2022, str. 10-12

[ TEMATY ]

kapelan

chorzy

Światosław Lenartowicz

o. Marek Donaj

o. Marek Donaj

Między chorym a kapelanem rodzi się szczególny rodzaj napięcia, z którym trzeba się nauczyć sobie radzić – mówi o. Marek Donaj, augustianin, kapelan w jednym z krakowskich szpitali. – Najtrudniej jest mi w momencie, gdy się dowiaduję, że nie ma szans na powrót do zdrowia pacjenta. Wtedy płaczę w samotności.

Maria Fortuna-Sudor: W Utraconych, książce autorstwa Ojca, znalazłam zdanie: „Każdy ksiądz ma jakąś posługę, bywają proboszczowie, duszpasterze, misjonarze i... kapelani”. Stwierdza Ojciec, że funkcja kapelana nie jest szczególnie pożądana wśród duchowieństwa. Dlaczego tak się dzieje?

Ojciec Marek Donaj: Zdaniem wielu osób, jest to posługa marginalna, chociaż już w Ewangelii często spotykamy się z chorymi, których Pan Jezus uzdrawia. Warto podkreślić, że rola kapelana w szpitalu to ogrom bardzo absorbującej pracy. Ze względu na duże obciążenie psychiczne nie da się tam być nieustannie. Jednakże ksiądz, który odkryje w swym powołaniu potrzebę służby chorym, może w tej posłudze uczynić wiele dobrego i równocześnie sam się ubogacić. Ale nie można do niej posyłać kapłanów np. na emeryturze. W takich sytuacjach niekoniecznie pomogą chorym.

CZYTAJ DALEJ

Ponad 50 tysięcy widzów w polskich kinach na pokazach 4. sezonu "The Chosen"

2024-03-28 11:39

[ TEMATY ]

„The Chosen”

Materiały promocyjne/thechosen.pl

Serial o Jezusie z kolejnym sukcesem. W polskich kinach 4. sezon zebrał ponad 50 000 widzów, a licznik wciąż rośnie. Kolejne odcinki serialu, co stało się całkowitym fenomenem w branży filmowej, wciąż wyświetlane są w kinach.

Poza repertuarowym wyświetlaniem w kinach, również społeczność ambasadorów serialu organizuje w całej Polsce pokazy grupowe, które nierzadko mają sale zajęte do ostatnich miejsc. W wielu miejscowościach można wybrać się na taki pokaz czy to do kina sieciowego, lokalnego czy domu kultury. Kina widząc ogromne zainteresowanie same wstawiają do repertuaru kolejne odcinki lub powtarzają wyświetlanie od 1 odcinka. Już pojawiają się pierwsze całodzienne maratony z 4. sezonem.

CZYTAJ DALEJ

Palmowe warsztaty

2024-03-28 16:54

Wiktoria Stanek

W warsztatach uczestniczyło ponad 30 osób!.

W warsztatach uczestniczyło ponad 30 osób!.

    W parafii pw. św. Michała Archanioła w Pawlikowicach odbyły się etno-warsztaty robienia palm wielkanocnych.

    Inicjatorem wydarzenia było Stowarzyszenie „Od Przeszłości Ku Przyszłości”, którego celem jest kultywowanie tradycji i proekologiczna działalność, integrująca lokalną społeczność. Ponad 30 osób zgromadziło się w sobotę, 23 marca, by wspólnie tworzyć palmy, poznając przy tym znaczenie zawartych w nich elementów i symbolikę kolorów. Wielkanocne ozdoby powstały przy użyciu głównie naturalnych materiałów. Jak podkreśla przedstawicielka stowarzyszenia Małgorzata Przetaczek, celem organizowanych warsztatów jest wzmocnienie więzi wśród parafian. – Budowanie wzajemnych relacji jest spoiwem dla wspólnoty parafialnej – zaznacza.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję