Przyszedł na świat 6 października 1879 r. Był synem Antoniego Szymbora i Teresy z domu Teller. W 1893 r. ukończył szkołę powszechną i rozpoczął naukę w Małym Seminarium Duchownym Księży Misjonarzy na Kleparzu w Krakowie. Po ukończeniu szkoły średniej, w 1896 r. wstąpił do Zgromadzenia Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. 1 listopada 1898 r. złożył śluby wieczyste. Święcenia kapłańskie przyjął 5 lipca 1903 r. W 1908 r. rozpoczął organizowanie rekolekcji dla różnych stanów, pełniąc równocześnie funkcję dyrektora Małego Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie Nowej Wsi Narodowej. Następnie został dyrektorem grupy misyjnej w Krakowie. W latach 1912-14 pracował wśród uchodźców w Niemczech, Danii i Szwecji, a w czasie I wojny światowej należał do Książęcego Komitetu Pomocy w Krakowie, którego celem było wspieranie osób dotkniętych klęską wojny. Po wojnie był redaktorem pisma Roczniki obydwu Zgromadzeń św. Wincentego a Paulo. W latach 1922-28 pracował we Francji w Polskiej Misji Katolickiej prowadzonej przez Zgromadzenie Księży Misjonarzy. W 1922 r. otrzymał nominację prymasa Edmunda Dalbora na rektora Misji Katolickiej we Francji.
W 1929 r. z Francji udał się do Brazylii w celu przeprowadzenia misji w parafiach prowadzonych przez polskich misjonarzy i w ośrodkach duszpasterstwa polonijnego. W 1931 r. wrócił do Polski i objął obowiązki superiora Domu Księży Misjonarzy na Stradomiu w Krakowie. Jednocześnie wykładał teologię pastoralną i homiletykę i głosił konferencje dla chorych w Polskim Radiu. Został także po raz drugi redaktorem pisma Roczniki obydwu Zgromadzeń św. Wincentego a Paulo. W latach 1935-39 pełnił funkcję rektora Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. W czasie II wojny światowej przebywał w Krakowie do 1944 r., wykładając tajnie homiletykę i teologię pastoralną u salwatorianów na Zakrzówku w Krakowie. Został aresztowany przez Niemców. Przebywał w więzieniu na Montelupich w Krakowie i obozach koncentracyjnych: Flossenburg, Mulsen k. Zwickau oraz w Dachau. Po wojnie przez rok mieszkał w Paryżu, następnie został superiorem Domu Księży Misjonarzy na Stradomiu w Krakowie. Zmarł 9 grudnia 1949 r.
