Drzeworyt Albrechta Dürera Zmartwychwstanie należy do cyklu Wielka Pasja, liczącego 12 wielkoformatowych rycin graficznych obrazujących Mękę Pańską. Artysta pracował nad nimi w latach 1497-1511.
W XV-wiecznej niemieckiej sztuce sakralnej obrazy pasyjne odgrywały szczególną rolę. Tworzono rzeźbione i malowane poliptyki ze scenami Męki Pańskiej, obrazy tablicowe z Ukrzyżowaniem, powstawały ryciny graficzne, powielane dzięki rozwojowi techniki druku. W grafice Dürera, najwybitniejszego artysty niemieckiego tego czasu, temat Cierpienia Chrystusa należał do najważniejszych. Poza Wielką Pasją artysta wykonał Małą Pasję, Pasję miedziorytniczą, Zieloną Pasję (cykl rysunków).
Wielka Pasja była pierwszym cyklem pasyjnym Dürera. Artysta nawiązał do XV-wiecznych pasyjnych rycin Martina Schongauera, zmienił jednak technikę. Dawniej Pasję ukazywano w odbitkach miedziorytniczych. Dürer swoich 12 obrazów wykonał w technice drzeworytu. Przedstawienia Wielkiej Pasji funkcjonują dziś jako autonomiczne dzieła sztuki, jednak zostały zaprojektowane wraz z należącymi do nich łacińskimi tekstami i wydane w formie książek.
Reklama
W Wielkiej Pasji głęboka religijność Dürera znalazła najpełniejszy wyraz artystyczny. Przejmujące, dynamiczne sceny o dużym ładunku ekspresji oddziaływały silnie na psychikę ludzką. W Zmartwychwstaniu monumentalne postacie są ułożone swobodnie i naturalnie, ze znawstwem anatomii i proporcji. Twarze mają indywidualne rysy. Godne uwagi są nowatorskie skróty perspektywiczne. Jest to już sztuka renesansu.
Sceny pasyjne Dürera weszły do kanonu przedstawień w sztuce.