historia nie przekazuje nam zbyt wielu faktów z życia św. Macieja Apostoła. Po jego wybraniu w miejsce Judasza udzielono mu święceń biskupich i władzy apostolskiej przez nałożenie rąk. Hebrajskie imię: Mattatyah oznacza „dar Jahwe” i wskazuje na żydowskie pochodzenie Macieja.
Pewne fakty z życia Apostoła przekazują nam autorzy starożytni. Według Euzebiusza z Cezarei, św. Maciej był jednym z 72 uczniów Jezusa. Tradycja podaje, że Maciej głosił Ewangelię najpierw w Judei, potem w Etiopii, wreszcie w Kolchidzie, a więc na rubieżach Słowian. Miał ponieść śmierć męczeńską w Jerozolimie – został ukamienowany jako wróg narodu żydowskiego i jego zdrajca, a następnie zabity toporem lub halabardą. Według innych źródeł, Maciej został ukrzyżowany. Klemens Aleksandryjski (+ 215) natomiast wyraża opinię, że Apostoł zmarł śmiercią naturalną ok. 50 r. (inni podają rok 80).
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Wśród pism apokryficznych zachowały się fragmenty tzw. Ewangelii św. Macieja oraz fragmenty Dziejów św. Macieja. Oba pisma powstały w III wieku i mają wyraźne zabarwienie gnostyckie. Żywoty Świętych Pańskich z 1937 r. przypominają słowa św. Klemensa Aleksandryjskiego dotyczące nauczania Macieja: „W naukach swych kładł szczególny nacisk na umartwienie ciała i panowanie nad zmysłowymi żądzami. Z rzeczy doczesnych – nauczał – można wprawdzie korzystać, ale nie trzeba do nich serca przywiązywać; trzeba walczyć z ciałem i odejmować mu wszystko, co do niepożądanych zmysłowości wiedzie; trzeba mianowicie dążyć do tego, aby dusza rosła i wzmacniała się przez wiarę i poznanie prawdy. Równie dobitne było jego napominanie, aby bliźnim dawać tylko dobry przykład i modlić się za nich”.
Benedykt XVI w jednej z katechez podkreślił, że św. Maciej „był świadkiem całej ziemskiej działalności Jezusa (por. Dz 1, 21-22), dochowując Mu wierności do końca. Do tej wielkiej wierności dołączyło się później Boże powołanie, by zajął miejsce Judasza, jakby dla zrekompensowania jego zdrady”.
