Skład bukietu zależy od regionu Polski i tego, co rośnie w naszej okolicy, ale zawsze powinien on zawierać podstawowe elementy:

Zioła, takie jak len, bylica pospolita, piołun, bylica „boże drzewko”, mięta, wrotycz, macierzanka, dziurawiec, rumianek, cykoria podróżnik, szałwia, lebiodka, dziewanna. Zboża: kłosy pszenicy, żyta, jęczmienia i owsa, oraz owoce: gałązka z gruszką lub jabłkiem, kwitnący słonecznik, makówki, leszczyna z orzechem, a także warzywa: groch, bób, marchew z natką, liście kapusty. Powinny się w nim znaleźć również kwiaty, najlepiej z ogrodu, które kwitną w tym czasie: róże, hortensje, floksy, dalie, cynie, mieczyki, rudbekie, jeżówki.

Istnieje też grupa roślin, których nie należy dodawać do bukietów: ziemniaki (z uwagi na ich właściwości trujące w stanie surowym), oraz niejadane przez ludzi rośliny pastewne, tj.: wyka, łubin, koniczyna, lucerna.

Przed wykonaniem bukietu rośliny należy odpowiednio przygotować, żeby dłużej się trzymały. Należy obrać je z nadmiaru liści, szczególnie tych, które będą zanurzone w wodzie, i zaparzyć końce łodyg (2 cm) we wrzątku (przez 3 sek.), a następnie włożyć do zimnej wody. Dopiero po 30 min można przystąpić do układania bukietu.

Bukiet można wykonać z zastosowaniem dwóch technik: równoległego lub skrętoległego układu łodyg.

Pierwsza polega na łączeniu łodyg przylegających do siebie na całej długości – należy zastosować dwa punkty wiązania: pierwszy – w miejscu układania kwiatów, drugi poniżej. Technika skrętoległego układania bukietu jest bardziej zaawansowana, wymaga więcej pracy i umiejętności. Do głównego kwiatu, który stanowi oś pionową bukietu, dokłada się kolejne rośliny. Łodygi krzyżują się z pędem głównym w tym samym punkcie i układane są w tę samą stronę, tak aby tworzyły spiralę skręcającą w tę samą stronę.

Aby wiązanka prezentowała się właściwie z każdej strony, należy obracać ją i dokładać ukośnie kolejne rośliny. Im kąt, pod którym układamy rośliny, jest większy, tym obszerniejszy staje się bukiet; przestrzenie między kwiatami wypełniamy bazą (zielenią, ziołami). Bukiet należy związać nad ręką w tzw. miejscu wiązania – związanie poniżej spowoduje zniekształcenie naszej pracy. Prawidłowo wykonana skrętoległość ma wiele zalet: każda roślina ma swoje miejsce w bukiecie i nie dochodzi do miażdżenia łodyg, miejsce trzymania w dużych bukietach z dużą liczbą roślin jest wąskie, a materiał jest równomierne rozłożony. Do związania bukietu można zastosować sznurek jutowy albo koronkową kokardę, które podkreślą sielski styl bukietu, lub ozdobną, bardziej elegancką wstążkę z atłasu, szyfonu, organzy czy tiulu.