Adwent jest czasem oczekiwania i przygotowania się do świąt Narodzenia Pańskiego. To dobra okazja, aby spędzić ten czas na modlitwie i pogłębieniu swojej wiary. Z myślą o wiernych duszpasterze organizują liturgie, czy nabożeństwa.
Wśród nich jest parafia Opatrzności Bożej we Wrocławiu – Nowym Dworze, która zaprasza młodzież i dorosłych na czwartkowe Msze św. roratnie, a także uwielbienie przed Najświętszym Sakramentem. Inauguracja tych wieczorów modlitewnych miała miejsce w pierwszy czwartek Adwentu. – Pierwsze nasze nabożeństwo zgromadziło prawie 200 osób. To dla nas jasny sygnał, że z tego czasu adwentowego chcą korzystać także ludzie młodzi i starsi. Zazwyczaj Roraty organizowane są dla dzieci, a przecież musimy pamiętać o wszystkich – zaznaczają duszpasterze z nowodworskiej parafii.
Pierwsze Roraty oraz uwielbienie prowadzone było przez ks. Pawła Jędrzejskiego. – W trakcie naszych Mszy św. roratnich głosimy homilie, które nawiązują do słowa Bożego, ale także kładziemy nacisk, aby przybliżać wiernym piękno liturgii. Podczas wygłoszonej homilii skupiłem się na tym, aby ukazać obecność Chrystusa w Eucharystii. Dostrzec Go możemy w zgromadzonym ludzie, w osobie kapłana celebrującego, w słowie Bożym, pod eucharystycznymi postaciami Chleba i Wina, w sakramentach – mówi ks. Jędrzejski.
Omawiając kwestię obecności Chrystusa w przewodniczącym Mszy św., ks. Paweł przywołał słowa św. Ignacego Antiocheńskiego: „O ileż bardziej obecny jest Chrystus, gdy w Jego imię gormadzi się cały Kościół pod przewodnictwem biskupa”. Komentując te słowa, kapłan powiedział: – Dziś bardzo często widoczna jest tendencja do „uciekania” z Eucharystii pod przewodnictwem biskupa. Jest to przeświadczenie, że będzie dłużej niż zwykle. Kontynuując swoją wypowiedź ks. Jędrzejski wytłumaczył, powołując się na św. Ignacego, jak chrześcijanie powinni rozumieć i przeżywać liturgię pod przewodnictwem biskupa i dlaczego jest taka ważna.
Po zakończonej Eucharystii rozpoczęła się adoracja Najświętszego Sakramentu. Śpiew podczas Mszy św. oraz w trakcie nabożeństwa prowadził zespół uwielbieniowy „Bogu wyśpiewam”. – Muzyka jest bardzo ważna w doświadczeniu religijnym. Dlatego też jestem ogromnie wdzięczna osobom, które prowadziły śpiew. Ich anielskie głosy sprawiały, że przeżywanie adoracji Pana Jezusa było bardzo wzruszającym i pięknym doświadczeniem – zaznacza Agata.
Warto poszukiwać takich przestrzeni w Kościele, które będą nam pomocne w przeżywaniu naszej wiary, a sam fakt dobrze przeżytego czasu przed świętami Narodzenia Pańskiego zawsze będzie owocny w życiu rodzinnym, wspólnotowym czy społecznym.
Rzeczywistość utwierdza nas w przekonaniu, że nie wystarczy już adwentowo czuwać samemu. Trzeba też budzić innych.
Niezawodny św. Ojciec Pio mawiał, że życie jest walką, z której nie możemy się wycofać. Musimy odnieść zwycięstwo. Wszyscy lubimy zwyciężać, odnosić sukcesy, choć częściej, niestety, przegrywamy. Takie jest życie. Nawet w wymiarze duchowym pokój zazwyczaj jest owocem… walki. Jeżeli więc nie chcemy przegrać życia albo pragniemy przestać przed nim uciekać, nie możemy uniknąć walki o to, co w nas bezcenne, wartościowe, nie do oddania. Mądrzy ludzie wiedzą, jak niewiele trzeba, by utracić wymarzony spokój, zdrowie, jak szybko traci się miłość, radość, nadzieję. Życie jest ryzykiem, nikt nie może uważać, że jest bezpieczny, dlatego rozsądnie jest czuwać. Dawniej mówiło się: „trzymać straż”. Teraz, gdy na ulicach młodzi ludzie rzucają nam w twarz: „to jest wojna!”, zastanawiam się, skąd w nich tyle gniewu, złości, nienawiści, czy te okrzyki mają zmobilizować „swoich”, czy raczej są ostrzeżeniem dla przeciwnika... W sumie nieważne... Ważne jest to, byśmy my, ludzie wiary, robili swoje. Byśmy czuwali i się modlili. Tym się różnimy od tych wykrzykujących, a ta różnica, ta inność, ma w obecnej sytuacji znaczenie strategiczne.
Ostatnia niedziela roku liturgicznego, nazywana Niedzielą Chrystusa Króla, opisuje scenę ukrzyżowania Jezusa. To musi dziwić. Nie widzimy Chrystusa królującego w chwale, potężnego, wszechmogącego, Sędziego żywych i umarłych, ale ukrzyżowanego.
Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. A członkowie Sanhedrynu szydzili: «Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli jest Mesjaszem, Bożym Wybrańcem». Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: «Jeśli Ty jesteś Królem żydowskim, wybaw sam siebie». Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: «To jest Król żydowski». Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: «Czyż Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas». Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież – sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił». I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa». Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś będziesz ze Mną w raju».
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
