W tajemnicy Wcielenia przez Boże Narodzenie spełniły się zapowiedzi proroków wieszczących przyjście Mesjasza, który jako nowy Mojżesz miał prowadzić nowy Naród Wybrany do Nowej Ziemi Obiecanej.
Od samego początku przyciągał On do siebie: aniołów, pasterzy, mędrców, ludzi dobrej woli. W efekcie Boży zamysł doprowadził do powstania żywej wspólnoty, którą można nazwać „świętym zwołaniem”. Nasze radosne, bożonarodzeniowe wspólnoty w świątyniach i przy świątecznym stole są ważnym elementem tworzenia zapowiedzianej wspólnoty Kościoła. Ludzie, którzy zgromadzili się przy betlejemskim żłóbku, nie byli wolni od słabości. Jednak świadomość obecności Mesjasza oraz Jego późniejsza działalność zbawcza pomagały im dorastać do ideałów nakreślonych przez Zbawiciela. Niezwykłą radością dla pasterzy i mędrców było spotkanie z Jezusem, zapowiadanym Mesjaszem. Zapewne spotkanie to, które odbywało się we wspólnocie, utwierdziło ich w przekonaniu o wielkiej miłości, którą Pan Bóg otacza ludzi. Polska kolęda wkłada w ich serca słowa: Witaj Dziecineczko w żłobie, / wyznajemy Boga w Tobie, / coś się narodził tej nocy, / byś nas wyrwał z czarta mocy. To wiara skłoniła ich do uznania w małym Dziecku Zbawiciela świata, Króla nad królami.
Dziś, po wielu wiekach, wiara uczy nas o stałej obecności tego samego Jezusa w o wiele większej wspólnocie niż ta, która pojawiła się przy żłóbku betlejemskim. To wspólnota Kościoła. Podobnie jak w Betlejem, gdzie pojawił się Bóg – Człowiek, wspólnota Kościoła ma podwójny charakter: święty, przez obecność w niej pierwiastka Bożego – samego Zbawiciela, Maryi i świętych, oraz ludzki, podlegający słabościom i grzechom. Prawda ta nie jest usprawiedliwianiem grzechów i błędów ludzi Kościoła. Jest okazją do pracy nad sobą i podejmowania ciągle na nowo wezwania, aby zbliżyć się do Jezusa Zbawiciela. Wigilia, Pasterka, nasze tradycyjne spotkania przy ołtarzu i przy świątecznym stole mogą nas uczynić wspólnotą Kościoła, która okazuje wdzięczność i radość wypływającą z prawdy, że Bóg stał się człowiekiem podobnym do nas we wszystkim, oprócz grzechu (Hbr 4,15). Oby nasze świąteczne spotkania uświadamiały nam powszechne wezwanie do korzystania z owoców odkupienia i troski o nasze więzi rodzinne i wspólnotowe. Z całego serca życzę, by umacniała się nasza wiara w Kościół Chrystusowy. Uznając świętość przychodzącego Zbawiciela, potraktujmy ją jako wezwanie do tego, by przez nasze dobre życie budować świętość Kościoła. W dzisiejszym, trudnym czasie, tak bardzo trzeba nam przede wszystkim świętości. Bardzo dziękuję Reakcji Przemyskiej Niedzieli, Kolporterom i Czytelnikom za trud związany z ukazywaniem i poznawaniem dróg Kościoła przemyskiego dążącego do umocnienia wiary, nadziei i miłości, a więc do zbawienia. Z całego serca życzę, by przychodzący Zbawiciel umocnił nas na drodze prowadzącej do naszej świętości. Oby wraz z naszą osobistą świętością w Nowym Roku Pańskim 2023 pojawiły się dary, które przynosi ze sobą Nowonarodzony Zbawiciel, a więc radość, pokój, życzliwość.
W przekazie biblijnym tajemnica Bożego narodzenia wyrażona jest w dwóch formach: w formie narracyjnego opisu i w formie refleksji filozoficzno-teologicznej. Pierwsza forma przekazu znajduje się w Ewangelii wg św. Mateusza i w Ewangelii wg św. Łukasza. Jest to tzw. Ewangelia dzieciństwa, inaczej Dobra Nowina o Bożym Narodzeniu. Znajdujemy w niej relację o spisie ludności, o poszukiwaniu noclegu przez Maryję i Józefa, relację o narodzinach Jezusa, o pokłonie pasterzy, Trzech Mędrców, obrzezaniu i ofiarowaniu Jezusa w świątyni, o ucieczce do Egiptu. Druga forma ewangelicznej informacji o Bożym Narodzeniu pochodzi od św. Jana Apostoła. Jest to forma bardziej teologiczna, wyrażona w stwierdzeniu „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1,14). Apostoł Jan ukazuje nam wcześniejsze losy tego Słowa. W pierwszym zdaniu swojej Ewangelii oznajmia: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo” (J 1,1-2). To Słowo ma udział w stworzeniu: „Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało” (J 1,3). Następnie stwierdza, że to Słowo zostało na ziemi przez niektórych odrzucone: „Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli” (J 1,10-11). Jest prawdą, że Jezus przez wielu został odrzucony. Odrzucił Go już król Herod, a potem odrzucili Go faryzeusze i uczeni w Piśmie, którzy doprowadzili do wydania i wykonania na Nim wyroku śmierci. Na szczęście nie wszyscy to Słowo odrzucili. Byli tacy, którzy Je przyjęli i otrzymali za to szczególną godność, godność dzieci Bożych: „Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili” (J 1,12-13). Do tych, którzy Je przyjęli, należymy dzisiaj i my. O tę przynależność zadbali nasi rodzice, gdy nas przynieśli do chrztu świętego. To był właśnie dzień naszych narodzin dla Boga, dzień zostania dzieckiem Bożym. Dzisiaj nosimy w sobie tę godność już z wolnego wyboru. Przyznajemy się świadomie do Chrystusa. Uznajemy Go za naszą światłość, za naszego Odkupiciela. Dzięki temu jesteśmy dziećmi Bożymi.
Pismo Święte podkreśla potrzebę uczciwości. Jezus uczy, że kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie.
Jezus powiedział do uczniów: «Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. Przywołał więc go do siebie i rzekł mu: „Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządzania, bo już nie będziesz mógł zarządzać”. Na to rządca rzekł sam do siebie: „Co ja pocznę, skoro mój pan odbiera mi zarządzanie? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem już, co uczynię, żeby mnie ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę odsunięty od zarządzania”. Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: „Ile jesteś winien mojemu panu?” Ten odpowiedział: „Sto beczek oliwy”. On mu rzekł: „Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt”. Następnie pytał drugiego: „A ty ile jesteś winien?” Ten odrzekł: „Sto korców pszenicy”. Mówi mu: „Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt”. Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z podobnymi sobie ludźmi niż synowie światłości. Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. Kto w bardzo małej sprawie jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, to kto wam prawdziwe dobro powierzy? Jeśli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze? Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!»
Pod niewinnie brzmiącą nazwą przedmiotu „Edukacja Zdrowotna” próbuje się przemycać do polskich szkół ideologię i politykę – napisał w sobotę na platformie X prezydent Karol Nawrocki. Podkreślił, że szkoła to miejsce nauki oraz przestrzeń do budowania szacunku dla kultury, tradycji i wartości chrześcijańskich.
Podziel się cytatem
W swoim wpisie podkreślił, że „szkoła to przede wszystkim miejsce nauki, ale także przestrzeń budowania szacunku dla kultury, tradycji i wartości chrześcijańskich, z których wyrasta nasza cywilizacja”. – W pierwszej kolejności to my, rodzice, mamy prawo do decyzji w sprawie edukacji naszych dzieci i to jest ten moment, kiedy z tego prawa warto skorzystać – zaznaczył Nawrocki.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
