Wielkie zmiany w IFT

Katarzyna Krawcewicz: Od października Instytut Filozoficzno-Teologiczny im. św. Edyty Stein rusza z zupełnie nową ofertą. Jak zmieni się oblicze IFT?

Ks. dr Piotr Bartoszek: Zostajemy przy studiach podyplomowych z teologii. Nie będzie już u nas możliwości studiów magisterskich – to ma w swojej ofercie Instytut Studiów Wyższych w Gorzowie. IFT natomiast jeszcze bardziej stanie się diecezjalnym miejscem formacji osób świeckich. Od października ruszamy z szeregiem studiów, szkoleń i kursów z różnych dziedzin. Będzie się to odbywać w różnym wymiarze. W ofercie znajdą się zarówno propozycje jednorazowe (weekendowe), jak i kursy trwające po kilka semestrów, w zależności od tematyki.

Reklama

Co zatem znajdzie się w ofercie?

Rozpoczną się dwa kursy związane z posługą liturgiczną, osobne dla mężczyzn i kobiet: ceremoniarz zgromadzenia liturgicznego oraz precentorka pozaprezbiteralnej służby liturgicznej kobiet. Kolejną propozycją jest studium dla kancelistów i archiwariuszy parafialnych, czyli osób, które w przestrzeni parafialnej pomagają w archiwum lub w kancelarii. Ponadto zostanie rozszerzona oferta Diecezjalnego Studium Organistowskiego i zostanie ono przekształcone w Diecezjalne Studium Muzyki Kościelnej. Kształcić się tu będą nie tylko organiści, ale i psałterzyści, i kantorzy, a także osoby, które chcą prowadzić zespoły śpiewacze w parafiach. Najprawdopodobniej w drugim semestrze, czyli na początku 2024 r., ruszy kurs dla członków parafialnych rad ekonomicznych.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Aktualnie rozpoczęliśmy promocję tych inicjatyw. Przez wakacje chcemy dostosować pomieszczenia IFT do nowego programu. Większość tych zajęć odbywać się będzie w weekendy, ponieważ chcemy umożliwić udział osobom z różnych stron diecezji i pogodzenie nauki z innymi obowiązkami. Dlatego udostępnimy kolejne sale, choć już teraz w soboty instytut prawie pęka w szwach. Możliwe też, że niektóre zajęcia będą odbywały się w tygodniu.

Są już wyznaczeni koordynatorzy poszczególnych kursów, opracowany jest program. Szczegółowe informacje pojawią się na stronie ift.zgora.pl, którą zmienimy i dostosujemy do nowej oferty.

W jaki sposób będzie można się zapisać na nowe kursy?

W zajęciach będą uczestniczyć osoby pełnoletnie, w niektórych również młodsze za zgodą rodziców lub prawnych opiekunów (tak jak to obecnie wygląda w przypadku Diecezjalnego Studium Organistowskiego). Przy szkoleniach ściśle związanych z posługą parafialną (np. dla członków parafialnych rad ekonomicznych) będzie też wymagana opinia księdza proboszcza, ponieważ bez jego zgody nie można takiej posługi podjąć.

Uczestnictwo w kursach będzie odpłatne, jednak nie będą to wygórowane kwoty. Z pewnością zajęcia te są warte pewnego zainwestowania, nie chcemy jednak, by koszt udziału kogokolwiek zniechęcił.

Niektóre z tych szkoleń w różnej formie były już prowadzone w diecezji. Na przykład diecezjalna diakonia liturgiczna od lat przygotowuje ceremoniarzy i precentorki, a diakonia muzyczna – animatorów muzycznych. Czy tworzenie takiego diecezjalnego ośrodka szkoleniowego oznacza, że od października osoby dotychczas posługujące np. jako ceremoniarze będą musiały ukończyć nowy kurs?

Absolutnie nie. Nie jesteśmy tu po to, by zamykać drzwi. Odwrotnie, chcemy je otwierać dla osób, które np. z różnych powodów nie mogą uczestniczyć w rekolekcjach i kursach prowadzonych przez diakonie czy inne podmioty. Umieszczanie różnych kierunków w jednym ośrodku formacji świeckich jest też czymś innowacyjnym i można śmiało powiedzieć, że jesteśmy jedną z pierwszych diecezji w Polsce, które się na coś takiego zdecydowały. Nie chodzi więc o to, żeby negować czy zamykać to, co do tej pory było robione, ale żeby w jednym miejscu zaproponować jeszcze szerszą ofertę formacji duchowej i ludzkiej. Nie chcemy naszym działaniem w jakikolwiek sposób ograniczać innych form kształcenia.

Ks. dr Piotr Bartoszek dyrektor Instytutu Filozoficzno-Teologicznego im. św. Edyty Stein w Zielonej Górze

W tak zwanej „starej liturgii”, przed Soborem Watykańskim II, kapłan sprawujący Eucharystię wraz z wiernymi, po zakończeniu celebracji odmawiał modlitwę do Matki Bożej i św. Michała Archanioła. Słowa tej ostatniej ułożył papież Leon XIII, a wiązało się to z pewną niezwykłą wizją, w której sam uczestniczył. Opisana ona została w krótkich słowach przez przegląd Ephemerides Liturgicae z 1955 r. (str. 58-59). O. Domenico Pechenino pisze: „Pewnego poranka (13 października 1884 r.) wielki papież Leon XIII zakończył Mszę św. i uczestniczył w innej, odprawiając dziękczynienie, jak to zawsze miał zwyczaj czynić. W pewnej chwili zauważono, że energicznie podniósł głowę, a następnie utkwił swój wzrok w czymś, co się unosiło nad głową kapłana odprawiającego Mszę św. Wpatrywał się niewzruszenie, bez mrugnięcia okiem, ale z uczuciem przerażenia i zdziwienia, mieniąc się na twarzy. Coś dziwnego, coś nadzwyczajnego działo się z nim. Wreszcie, jakby przychodząc do siebie, dał lekkim, ale energicznym uderzeniem dłoni znak, wstał i udał się do swego prywatnego gabinetu. Na pytanie zadane przyciszonym głosem: «Czy Ojciec święty nie czuje się dobrze? Może czegoś potrzebuje?» - odpowiedział: «Nic, nic». Po upływie pół godziny kazał przywołać Sekretarza Kongregacji Rytów, dał zapisany arkusz papieru, polecił wydrukować go i rozesłać do wszystkich w świecie biskupów, ordynariuszy diecezji”. (Cytat za Amorth G. Wyznania egzorcysty, Częstochowa 1997, s. 36). Tekst zawierał modlitwę do św. Michała Archanioła, która brzmi: „Święty Michale Archaniele, wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwościom Złego Ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy. A Ty, wodzu niebieskich zastępów, Szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen”. Gdy go zapytano, co się zdarzyło w czasie dziękczynienia po Mszy św., Papież odrzekł, że w chwili, gdy zamierzał zakończyć modlitwę, usłyszał dwa głosy: jeden łagodny, drugi szorstki i twardy. I usłyszał taką oto rozmowę: Szorstki głos Szatana: „Mogę zniszczyć Twój Kościół!” Łagodny głos: „Możesz? Uczyń więc to”. Szatan: „Do tego potrzeba mi więcej czasu i władzy”. Pan: „Ile czasu? Ile władzy?” Szatan: „Od 75 do 100 lat i większą władzę nad tymi, którzy mi służą”. Pan: „Masz czas, będziesz miał władzę. Rób z tym, co zechcesz”. (Cytat za Szatan w życiu Ojca Pio, Tarsicio z Cevinara, Łódź 2003, s. 8). Kościół jest świadomy, że walka duchowa dobra ze złem toczy się nieprzerwanie od chwili upadku pierwszego człowieka, choć przybiera różne formy na przestrzeni wieków. Dziś także chrześcijanin nie jest wolny od ataków Złego, który chce go oderwać od Chrystusa i zwieść ku potępieniu. Święty Ignacy z Loyoli wyróżnia dwa obozy: jeden „Pod sztandarami Chrystusa”, drugi „Pod sztandarami Szatana”. Każdy człowiek, musi opowiedzieć się po którejś ze stron. Wielu jednak poddając się wpływom agnostycyzmu czy obojętności religijnej, odsuwa od siebie ową decyzję, sądząc, że w życiu i po śmierci „jakoś to będzie”. Ewangelia nie dopuszcza postawy „rozdwojonego serca”. Można służyć albo Bogu albo Szatanowi. Czy jednak ludzie uznają fakt istnienia osobowego zła - Szatana? Kongregacja Nauki i Wiary wydała dokument opublikowany w L’Osservatore Romano (26 czerwca1975 r.) - Wiara chrześcijańska i demonologia, w którym min. stwierdza, że określenia „Szatana i Diabła” nie są „tylko personifikacjami mitycznymi i funkcyjnymi, których znaczenie ograniczałoby się jedynie do podkreślenia w dramatyczny sposób wpływu zła i grzechu na ludzkość. (…)”. Tego rodzaju poglądy, rozpowszechniane przez niektóre czasopisma i inne ośrodki propagandy mającej na celu kreowanie stylu życia tak, jakby Boga nie było i Szatan nic nie mógł zmącić i zniszczyć, muszą wywoływać zamęt w sercach i umysłach ludzkich. Jezus mówił o istnieniu upadłego anioła, nazywanego przeciwnikiem ludzi (por. 1P 5, 8), zabójcą od początku (por. Ap 12, 9. 17). Jest kłamcą i ojcem kłamstwa (por. J 8, 44); przybiera postać anioła światłości (por. 2 Kor 11, 14). Jest także nazywany „władcą tego świata”, który pozostaje we władaniu Złego (por. 1 J 5, 19). Nienawidzi on światła Prawdy Ewangelii, Chrystusowego Kościoła, wierzących, zdążających ku świętości i wszystkiego, co wiąże się z Chrystusem i Jego Kościołem. Jego działanie jest podstępne i zakryte. Metody, jakimi się posługuje, to: kłamstwo, manipulacje, pokusy do grzechu, nieposłuszeństwo nauczaniu Chrystusowego Kościoła w sprawach wiary i moralności; różnego rodzaju zniewolenia przez nałogi, złe przywiązania i grzeszne nawyki. Działa także przez uprawianie i korzystanie z okultyzmu, wróżbiarstwa, magii. Najbardziej zaś spektakularną formą jego wpływu na człowieka jest opętanie (zupełne bądź częściowe), które paraliżuje wolę człowieka, mąci umysł i sumienie, i wydaje człowieka na łup najniższych skłonności deprawujących osobę ludzką. Jak walczyć z Szatanem? Jezus spotykał na swej drodze Szatana i inne jego złe duchy; rozgramiał je, gdyż był od nich potężniejszy. On Złemu nakazywał: „Iść precz”. Należy więc przylgnąć do Chrystusa całym sobą. Nie tylko przez racjonalne uznanie Jego istnienia i Bożej mocy, ale przez życie płynące z wiary, przez „chodzenie z Chrystusem” każdego dnia. Konieczne jest więc wzywanie Jezusa w chwilach dręczących pokus do złego. Znak krzyża i modlitwa przywołują moc Bożą w sytuacji, gdy człowiek jest w potrzebie czy trudnościach. Inne środki w duchowej walce ze złem, można sklasyfikować jako praktykę aktywnego życia chrześcijańskiego. Są nimi: Eucharystia i sakramenty, codzienna modlitwa oraz medytacyjne obcowanie ze Słowem Bożym, pogłębianie swojej wiary tak, aby była rozumiana, a także poznawanie prawd chrześcijańskich. Nie można pominąć służby bliźniemu - słowem, czynem i modlitwą. Skoro w Kościele idziemy ku zbawieniu, konieczne jest także uczestnictwo we wspólnocie chrześcijańskiej, gdyż - jak przypomina nam Jezus - gdzie dwaj albo trzej zebrani są w Imię Jego, tam On jest między nimi. W obliczu współczesnych zagrożeń dla wiary, moralności i duchowości chrześcijanina, gdy neguje się głos Kościoła w tych kwestiach, gdy ludzkość przygląda się rosnącej fali przemocy, terroryzmu, niesprawiedliwości społecznej, czyż chrześcijanie nie powinni na nowo z wiarą sięgnąć do „duchowego skarbca” Kościoła i mocą Chrystusa poskramiać wysiłki Złego? Szatan nadal walczy z Chrystusowym Kościołem. W tej walce potrzeba nam Chrystusowej mocy. Ona do nas przychodzi, wystarczy otworzyć się na nią w wierze.