Reklama

Felietony

Człowiek wielki jak niebo

Tylko człowiek jest na tym świecie kimś. Tylko on jest cudowny w swym byciu stworzonym przez Boga i dla Boga.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

To śmieszne – brakuje mi w tych dniach moich codziennych, przecież uciążliwych, podróży do Warszawy. Z jednego powodu: brak mi tego zachwytu, który mnie ogarnia, gdy stoję na czerwonych światłach przy placu Wilsona. Samochód zatrzymuje się tam na długo, a ja wtedy patrzę na ludzi wokół.

Po lewej stronie znajduje się przystanek autobusowy, przy którym zawsze widzę garstkę osób. Każdy stoi oddzielnie, nawet ci, którzy usiedli na ławce, odgradzają się od siebie niewidzialną barierą. Są niestyczni, jakby otaczała ich niewidzialna aura ich wielkiego wewnętrznego świata. Ależ oni są bogaci i piękni!

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Piesi są podobni – to zazwyczaj samotne dusze. Zatrzymują się po obu stronach jezdni i czekają. Potem ruszają – każdy inaczej, każdy w swoją stronę. Każdy niesie ze sobą swój wielki, tajemniczy świat.

Na tym wymuszonym postoju obserwuję niezwykłych ludzi. Widzę młodziaków spieszących do szkoły, wyprostowane, modne panie z kubkiem kawy, niechlujnie ubranych nastolatków, szczęśliwą mamę z maluchem. O, tu jest inaczej! Dziecko trzyma mamę za rękę, a ich świat jest zupełnie jeden...

Raz widziałem grupkę imigrantów; ci trzymali się razem, blisko. Ale to nie ciśnienie obcego kraju sprawia, że lgną do siebie. Oni tacy są – żyć bez wspólnoty to być jak jabłko, które spadło na wybetonowany placyk. Czeka, aż zbrzydnie i zgnije.

Reklama

Patrzę na tych wszystkich ludzi jak urzeczony. Każdy jest inny, jak nie ma dwóch takich samych płatków śniegu. Wystarczy się bliżej przyjrzeć: każdy nosi w sobie własny, wielki, piękny i bujny świat. Pełno w nim marzeń, tęsknot, planów, miłości, ale także lęków, łez, pytań bez odpowiedzi.

Każdy niesie swoją nieśmiertelność. Idzie przez świat, nieświadomy swej wielkości, godności, wyjątkowości. Tylko człowiek jest na tym świecie kimś. Nie jest jak stado gołębi siedzących nad moją głową na wysięgniku sygnalizacji – one są bezduszne. Podobnie jak raz po raz pojawiający się pies, nawet jeśli przypięty do niego właściciel ubiera go w wyszukane kaftaniki i traktuje jak część swego „ja”.

Tylko człowiek nosi w sobie wieczność i głębię wielką jak otchłań. Tylko on jest cudowny w swym byciu stworzonym przez Boga i dla Boga. Tylko w nim jest nadprzyrodzoność i obietnica Boskiego królestwa.

Jak oni są różni! Patrzę z zachwytem i próbuję się modlić za tych ludzi. Bez słów, po prostu umieszczając ich w Bogu. W ich Bogu, w ich prawdziwym Życiu. Każdy z nich jest ważniejszy niż słońce na niebie, niż cokolwiek sobie wyobrazisz. Tylko drugi człowiek jest ważny, tak samo pierwszy, jak i ostatni... Nic innego się nie liczy.

Reklama

Patrzę na nich i przez fakt, że widzę ich cudowność, sam spostrzegam siebie gdzieś niżej niż oni. Jestem jakby mniej nieskończony. Skoro dostrzegłem wielkość tych ludzi, to... zostałem stworzony, by im służyć. To dziwne doświadczenie... Mierzę się z nim, nie do końca go rozumiejąc. By służyć? O właśnie! Gdzieś w tej okolicy mieszka taka właśnie „służąca”... Jeszcze zanim dojadę do skrzyżowania, obserwuję ludzi idących po chodniku i się zastanawiam, czy może nie mijam pewnej starszej pani, która przeprowadziła się tu z Nicei, i choć nosi się po świecku, jest osobą poświęconą Bogu. Nikt nie wie, że mieszka tu ktoś z niezwykłą misją, ktoś, kto wprowadza w tę strefę miasta ciepło nadprzyrodzoności; że jest tu po to, by w tym niewielkim miejskim kręgu służyć ludzkiej nieśmiertelności.

Teraz nigdzie nie jeżdżę, „rozsiadła się” wokół mnie bożonarodzeniowa oktawa. Spoglądam na moich najbliższych i co widzę? Wcale mi niczego nie brakuje. By zobaczyć, jacy ludzie są piękni, nie potrzebuję placu Wilsona. Wystarczy mi mój dom.

Z głośnika dobywają się kolędy, a ja... chyba zaczynam rozumieć, co to znaczy służyć człowiekowi, w którym mieszka nieskończoność.

2023-12-21 12:39

Oceń: +2 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Figę bez pestek, proszę

Chrześcijaństwo nie jest wielkim zbiorem „jajów”, w którym każdy powtarza „ja”, „ja”, „ja”. To wspólnota, w której każdy jest dla drugich.

Tak to jest wysłać mężczyznę na targ i do tego z listą uzupełnioną ustnymi wyjaśnieniami. Kiedy kupowałem garść daktyli, zapomniałem o poleceniu: „poproś bez pestek”, i kupiłem te z pestkami. Ale gdy sprzedawca zapytał: „co jeszcze?”, zerknąłem na kartkę i powiedziałem, że chcę trochę suszonych fig... I w tym momencie wróciła mi pamięć! Dodałem szybko: „bez pestek”. Sprzedający wybuchnął śmiechem. „Nie ma takich. Figi – widzi pan – to same pestki”.
CZYTAJ DALEJ

Jego ołtarzyki są w każdym domu

Niedziela łódzka 30/2021, str. VI

[ TEMATY ]

św. Charbel

św. Szarbel

Tomasz Kopytowski

Annaya – trumna z ciałem św. Szarbela

Annaya – trumna z ciałem św. Szarbela

Chodzi o św. Szarbela Makhloufa, który szczególnie czczony jest w Libanie.

W poniedziałkowy poranek zatrzymaliśmy się na parkingu przed maronickim monastyrem w niewielkiej miejscowości Annaya położonej 55 km na północ od Bejrutu, stolicy Libanu. To tu znajdują się relikwie św. Szarbela Makhloufa – mnicha i pustelnika, pierwszego świętego ze Wschodu, który czczony jest w Kościele katolickim. Grób św. Szarbela to miejsce obowiązkowe na pielgrzymim szlaku przybywających do Libanu.
CZYTAJ DALEJ

U św. Anny w Wartkowicach

2025-07-28 16:00

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

Julia Saganiak

27 lipca wierni z parafii Świętej Anny i Najświętszej Maryi Panny Matki Miłosierdzia w Wartkowicach obchodzili odpust ku czci św. Anny, babci Jezusa, patronki rodzin, matek i kobiet oczekujących dziecka.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję