Każdego roku 22 lutego obchodzony jest Dzień Myśli Braterskiej. Jest to wspólne święto: harcerek, skautek, harcerzy i skautów na całym świecie, które upamiętnia urodziny założycieli skautingu Roberta i Olave Baden-Powell. W Dniu Myśli Braterskiej skauci przesyłają sobie kartki pocztowe i wiadomości z życzeniami, spotykają się przy ogniskach, przygotowują różne gry terenowe i uroczyste zbiórki. Wiele środowisk organizuje tego dnia np. charytatywne zbiórki pieniędzy. Siedleccy harcerze natomiast od 10 lat prowadzą w tym dniu akcję pn. „Kropla krwi na Dzień Myśli Braterskiej”. Dawców krwi przybywa z każdym rokiem, w ubiegłym roku było ich sześćdziesięcioro czworo.
Dzień ten uświadamia skautom na całym świecie, jak wielu ich jest i że wszyscy są dla siebie braćmi – niezależnie od koloru skóry, narodowości czy wieku.
Święto ma dosyć długą tradycję. Idea jego ustanowienia pojawiła się w 1926 r. w USA wśród żeńskiej części ruchu skautowego. To właśnie skautki i przewodniczki podczas swojej czwartej konferencji postanowiły, że w jednym dniu w roku w sposób szczególny będą myślały o innych skautkach i świętowały rozprzestrzenianie się ruchu skautowego na świecie. Idea została wymyślona przez dziewczęta, z czasem jednak do obchodów święta dołączyli również skauci.
Odebranie Betlejemskiego Światełka Pokoju przez komendanta Hufca Ziemi Wałbrzyskiej
Spotkanie wigilijne we wspólnym gronie harcerzy ma charakter rodzinny. Spotykają się przy jednym wielkim stole wychowawcy, podopieczni i starszyzna.
Adwent w Kościele jest nam powierzony głównie w tym celu, abyśmy dobrze przygotowali się do godnego przeżycia świąt Narodzenia Pańskiego. Okres ten trwa niespełna cztery tygodnie. W tym czasie przygotowywaliśmy się do świąt poprzez udział w Roratach, rekolekcjach adwentowych, ale też zabiegaliśmy o aspekt materialny świąt. Kupowaliśmy prezenty pod choinkę dla najbliższych, robiliśmy spore zakupy w marketach, aby nam niczego na ten świąteczny czas w domu nie zabrakło. Dla wielu z nas świąteczny klimat rozpoczął się przystrajaniem domu, pachnącym piernikiem w piekarniku, oczekiwaniem na pierwszą gwiazdkę, aż w końcu łamaniem się opłatkiem w gronie najbliższej rodziny. Radosny aspekt przeżywania świąt dostrzegamy na co dzień w serialach, przeróżnych filmach, które telewizja nam serwuje tradycyjnie co roku. Nasze radosne, rodzinne świętowanie jest czymś dobrym i wskazanym, bo przecież świętujemy narodzenie naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Coraz częściej ten piękny świąteczny zwyczaj okazywania sobie wzajemnej miłości i pokoju płynącego z narodzin Jezusa Chrystusa rozszerzamy podczas wigilijnych spotkań organizowanych we wspólnotach, do których na co dzień przynależymy.
Święty Paweł VI uważał go za wzór do naśladowania dla wszystkich współczesnych księży cierpiących na kryzys tożsamości.
Święty Jan z Ávili urodził się w rodzinie szlacheckiej o korzeniach żydowskich. Już jako 14-latek studiował prawo na uniwersytecie w Salamance, a potem filozofię i teologię w seminarium w Alcalá. Od samego początku jednak chciał służyć biednym. Po śmierci swoich rodziców rozdał majątek ubogim, a na przyjęcie po święceniach kapłańskich zaprosił dwunastu żebraków i osobiście im usługiwał. Jego wielkim pragnieniem były misje w Ameryce, jednak na polecenie arcybiskupa Sewilli został misjonarzem ludowym. Głosząc misje w Andaluzji, katechizował dzieci, uczył dorosłych modlitwy, był gorliwym spowiednikiem. W 1531 r. trafił do więzienia inkwizycji, gdyż oskarżono go o herezję iluminizmu (przeświadczenie, że prawdę można poznać wyłącznie intuicyjnie, dzięki oświeceniu umysłu przez Boga). Po licznych interwencjach oczyszczono go jednak z zarzutów i został uwolniony. Założył m.in. uniwersytet w Baeza, na południu Hiszpanii. Powołał także do istnienia stowarzyszenie życia wewnętrznego. Prowadził korespondencję duchową m.in. z Ludwikiem z Granady, Ignacym Loyolą i Teresą z Ávili.
Lektura słowa Bożego jest nauką patrzenia na świat
2025-05-10 22:43
Marzena Cyfert
Marzena Cyfert
Ks. prof. Mariusz Rosik poprowadził modlitwę i wygłosił konferencję
– Mam takie pragnienie, żeby w naszych sercach zawsze był głód słuchania słowa Bożego – mówił na zakończenie Tygodnia Biblijnego ks. prof. Mariusz Rosik.
W Auli Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu ksiądz profesor wygłosił konferencję „Dlaczego warto czytać Biblię”. Podkreślał, jak skuteczne jest słowo Boże, wskazując na przykład starotestamentalnych proroków. Przypomniał Jeremiasza, Amosa, Izajasza.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
