Jeszcze za życia Jana Kantego narosło wokół niego wiele legend. Wyłania się z nich obraz pobożnego, pokornego i skromnego profesora, wrażliwego na ludzką krzywdę – w dziełach miłosierdzia był tak radykalny, że potrafił zdjąć z siebie płaszcz i oddać go zmarzniętemu biedakowi, a samemu wystawić się w ten sposób na niedogodną aurę. Z tych legend dowiadujemy się jeszcze jednego – Bóg obdarzył Kantego łaskami, dzięki którym mógł czynić cuda na Jego chwałę.
Święty lepi garnki
Cudowne zdarzenie z 16 czerwca 1464 r. z udziałem Jana Kantego było drobnym epizodem w jego życiu, ale wiele mówiącym o charakterze świętego profesora. Tego dnia niespodziewanie natknął się na młodą dziewczynę zalaną łzami. Okazało się, że służyła ona u srogiej pani, która wysłała ją na targ z mlekiem. Po rozbiciu garnka dziewczyna bała się wrócić do domu, spodziewając się kary, która na pewno byłaby okrutna. Ujęty dramatem dziewczyny profesor poskładał skorupy, które w cudowny sposób się zrosły. Nakazał jej też napełnić dzban wodą, która natychmiast przemieniła się w mleko.
Podobnych cudów było więcej, ale prawdziwy „worek z łaskami” za jego przyczyną rozwiązał się po śmierci Jana Kantego. Cuda spisywano już od pierwszego dnia pogrzebu; wśród nich były nie tylko uzdrowienia, ale także rozmnożenie pożywienia czy cudowne ugaszenie pożaru. Dzięki wstawiennictwu świętego niezliczona rzesza ludzi odzyskała zdrowie, a do dnia jego beatyfikacji naliczono też dwadzieścia sześć wskrzeszeń.
Pod prąd
Jeden z najbardziej niesamowitych i spektakularnych cudów za wstawiennictwem Jana Kantego został wzięty pod uwagę w jego procesie kanonizacyjnym. Pewna handlarka, wracając z targu w Kętach do swojego domu w Żywcu, prowadziła konie objuczone koszami z utargiem i niesprzedanym towarem. Idąc wąskimi górskimi ścieżkami, niespodziewanie koń niosący dobytek kobiety upadł, a kosze stoczyły się do rwącej rzeki. Nurt był na tyle silny, że nie sposób było ich wyciągnąć. Widząc, jak jej majątek ginie w rzece, padła na kolana i modliła się do Jana Kantego, z pełną ufnością, że jej błagania zostaną wysłuchane. Po chwili zobaczyła, jak wbrew prawom fizyki kosze z jej dobytkiem cofają się w górę rzeki, pokonując rwący nurt, i docierają do miejsca, w którym wpadły do rzeki. Jan Kanty raz jeszcze dowiódł, że jest skutecznym orędownikiem, a cuda za jego przyczyną dzieją się do dziś.
Od 16 października 2016 r. Kościół ma siedmioro nowych świętych. Wśród nich skromny zakonnik – lasalianin, br. Salomon Leclercq. Jest to trzecia i ostatnia kanonizacja podczas Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia
We francuskim Boulogne-sur-Mer 15 listopada 1745 r. przyszło na świat piąte dziecko Franciszka i Marii z d. Dupont. Na chrzcie nadano mu imiona Wilhelm Mikołaj Ludwik, jednak to drugie było używane na co dzień. Ojciec przyszłego świętego był znany w okolicy jako dobrze prosperujący handlowiec alkoholi, soli i drewna. Matka, która przede wszystkim zajmowała się domem i dziećmi (w sumie dziewięciorgiem), umiejętnie pomagała mężowi w prowadzeniu interesów. Stworzyli dom, w którym najważniejszymi wartościami były: wspólna modlitwa, nauka, praca, wzajemna miłość i szacunek. Surowe wychowanie i nauka w pobliskiej szkole kościelnej nie przypadły do gustu Mikołajowi, który w dziecięcym sprzeciwie wykrzyknął: „Mamo, ja nie chcę być świętym!”. Nie pociągała go, jak reszty braci, dalsza edukacja w renomowanym kolegium, ale raczej praktyczne przygotowanie do zawodu w szkole handlowej prowadzonej w rodzinnym mieście przez braci szkolnych. Choć namawiano go, aby został marynarzem, powiedział wówczas: „Mądrze jest nie narażać się na utratę nieba w zuchwałym dążeniu do bogactw”.
Alfonso Garciandía, kapelan Sanktuarium San Miguel de Aralar w archidiecezji Pampeluny i Tudeli (Hiszpania), potępił profanację trzech krzyży na drodze prowadzącej do sanktuarium. „Dlaczego krzyż przeszkadza niektórym ludziom?” – zapytał.
Do zdarzenia doszło w nocy z soboty na niedzielę, kiedy dwa z trzech krzyży zostały ścięte „metalowymi narzędziami”.
Organizatorem nabożeństwa były Koło Gospodyń wiejskich „Dworzanki” w Trzebusce, sołectwo Trzebuska i Towarzystwo Miłośników Ziemi Sokołowskiej. Zadania koordynatora podjęli sołtys Piotr Ciupak i wiceprezes TMZS Piotr Ożóg. Nabożeństwu przewodniczył proboszcz parafii w Trzebusce ks. Władysław Szwed. O bezpieczeństwo na drodze zadbali policjanci z Komisariatu Policji w Sokołowie oraz druhowie z OSP w Górnie. Wydarzenie objął swoim patronatem burmistrz sokołowski Andrzej Kraska, a patronatu medialnego udzieliło Katolickie Radio VIA.
Uczestnicy nabożeństwa aktywnie włączyli się w prowadzone modlitwy. Śpiew animowali parafianie sokołowscy: Beata Głowala, Kazimierz Partyka i Karol Chorzępa. Za poszczególne rozważania odpowiadali przedstawiciele: Służby Liturgicznej z Trzebuski, młodzieży, Parafialnego Oddziału Caritas w Trzebusce, KGW w Trzebuska, matek, ojców, Służby Zdrowia, oświaty, Róż Różańcowych, Rady Parafialnej w Trzebusce, sołtysów, mieszkańców gminy, służb mundurowych i Nienadówki. W asyście maszerowały orlęta z Sokołowa, Nienadówki i Górna należące do sokołowskiej Jednostki Strzeleckiej nr 1914 im. ppor. Jakuba Darochy oraz orlęta z Nowej Wsi koło Zaczernia. Atmosferze modlitwy i skupienia sprzyjały zapalone pochodnie i lampiony, a także niesione flagi.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
