Reklama

Płyta z miłości czasu choroby

Bywa, że piszę Państwu o albumach, które nie grzeszą nowością, ale z jakiegoś powodu są ważne, wręcz ikoniczne z perspektywy fonografii. Tym razem padło na krążek bardzo inny. Można powiedzieć – terapeutyczny.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Reklama

Sprawcą albumu The Melody at Night, with You jest gigant jazzu, wirtuoz fortepianu Keith Jarrett. Dla większości melomanów to artysta znany z legendarnego krążka The Köln Concert (1975), który, wynikając wprost z idiomu jazzu, swobodnie podąża po rejonach, które chętnie określamy jako współczesna pianistyka improwizowana. Płyta ta (a w zasadzie podwójny album) wydana przez słynną monachijską wytwórnię ECM (tę samą, która wydawała liczne płyty Tomasza Stańki) zaliczana jest do grona najlepiej sprzedających się albumów instrumentalnych, co więcej – trafiła na listy płyt, które należy znać, a nawet do zestawienia-książki 1001 albumów, których musisz posłuchać przed śmiercią Roberta Dimery. Z łącznym nakładem 4 mln kopii uznawana jest za najlepiej sprzedający się krążek jazzowy dedykowany fortepianowi solo, jak i w ogóle album solowy, instrumentalny, bez wskazywania gatunku. Nic dziwnego, Jarrett (rocznik 1945) to postać ikoniczna, wieloletni członek zespołów Milesa Davisa, ktoś, kto genialnie połączył świat instrumentów elektrycznych z jazzem, stając się współkreatorem nurtu jazz rock. Ale wróćmy do albumu, który jest powodem tego pisania. The Melody at Night, with You został nagrany w 1998 r. w domowym studiu artysty. Był to dlań szczególny czas. Muzyk powoli wychodził z syndromu chronicznego zmęczenia. Choroba wyłączyła go na wiele lat z koncertowania i nagrywania płyt, w zasadzie spadła jak grom z jasnego nieba w chwili, kiedy sale koncertowe i festiwale biły się o niego, należał bowiem do ścisłej elity jazzowej i okołojazzowej sceny. Tak wspominał ten czas sam artysta: „Zacząłem nagrywać go [krążek] w grudniu 1997 r., jako prezent świąteczny dla mojej żony. Właśnie wyremontowałem mojego hamburskiego steinwaya i chciałem go wypróbować, a studio mam tuż obok domu, więc jeśli się obudziłem i miałem w miarę przyzwoity dzień, włączałem magnetofon i grałem przez kilka minut. Byłem zbyt zmęczony, by zrobić coś więcej. Potem coś zaczęło współgrać z umieszczeniem mikrofonu, nowym brzmieniem instrumentu. Mogłem grać tak miękko, ograniczając dynamikę, skupiając się na śpiewności tematów, które w oryginale były piosenkami. To był jeden z tych małych cudów, na które trzeba być gotowym” (Terry Teachout – magazyn Time).

Album ostatecznie ukazał się w 1999 r. Opatrzony jest dedykacją dla ówczesnej żony: „Dla Rose Anne, która usłyszała muzykę, a potem mi ją oddała”. Jak należało przypuszczać, krążek podzielił przed laty krytyków, choć osiągnął zarówno komercyjny sukces (najlepiej sprzedająca się płyta solowa jazzowa lat 2000 r.), jak i zyskał świetne notowania w rozmaitych rankingach. Celnie opisał go przewodnik płytowy Penguina, nazywając „płytą o kruchej wspaniałości, sekwencją filigranowych piosenek ze wspólnej muzycznej przeszłości... Jest to po prostu wspaniała płyta, kołysząca się w sposób, w jaki Jarrett rzadko wcześniej potrafił swingować, słodkomelodyjna”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

I tak w istocie jest. Muzyka nigdy nie wyrywa się na gromkie forte, to raczej skupienie w opisanym w tytule klimacie nocy, ot, rozimprowizowany nokturn utkany z fraz i emocji. John Ephland z wpływowego DownBeatu stwierdził: „Muzyka jest wyśmienita, niepokojąca i rozbrajająca, gdy wirtuoz omija rozmach, zamiast tego decydując się mówić wprost”. Dla mnie magnesem albumu jest kameralność, skupienie, powściągliwość, ten rodzaj artyzmu, który określam jako mówienie ważnych rzeczy szeptem. Czemu jednak się dziwić, skoro Jarrett mówi dźwiękami do ukochanej kobiety, a przecież miłości nie wyznaje się wrzaskiem.

Dzisiaj album ma jeszcze przysłowiowe drugie dno. Jarrett kilka lat temu (2018) przeszedł kolejne dwa udary, ten drugi okazał się ciężki (artysta został sparaliżowany, 2 lata trwała rehabilitacja), aktualnie porusza się z pomocą kul, ledwo porusza prawą ręką i zapewne już nic nigdy nie zagra. Jak zdradził w jednym z wywiadów, czasami udaje mu się zagrać jakiś kontrapunkt z Jana Sebastiana Bacha. „Nie wiem, jaka ma być moja przyszłość. Nie czuję się teraz pianistą” – zdradził Nacie Chinenowi z The New York Timesa w wywiadzie pod znamiennym tytułem Keith Jarrett – Confronts a Future Without the Piano. Cóż, piękny balladowy album The Melody at Night, with You okazał się wspaniałą drogą do pełni sprawności, a może raczej ważnym etapem powracania z muzycznego niebytu. Może więc i tym razem muzyka zdziała cuda? Polecam to muzykowanie nawet tym, którzy dotąd od jazzu stronili. Bo to piękne frazy są, dźwięki pełne nadziei i miłości.

2024-08-20 14:26

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Andrzej Dung-Lac

[ TEMATY ]

święci

pl.wikipedia.org

Pierwsi misjonarze przybyli do Wietnamu w XVI wieku. Przez kolejne trzy stulecia chrześcijanie byli prześladowani za swoją wiarę. Wielu z nich poniosło śmierć męczeńską, zwłaszcza podczas panowania cesarza Minh Manga w latach 1820-40. Andrzej Dung-Lac, który reprezentuje wietnamskich męczenników, urodził się jako Dung An Tran około 1795 r. w biednej pogańskiej rodzinie na północy Wietnamu. W wieku 12 lat wraz z rodzicami, którzy poszukiwali pracy, przeniósł się do Hanoi. Tam spotkał katechetę, który zapewnił mu jedzenie i schronienie. Przez trzy lata uczył się od niego chrześcijańskiej wiary. Wkrótce przyjął chrzest i imię Andrzej. Nauczywszy się chińskiego i łaciny, sam został katechetą. Został wysłany także na studia teologiczne. 15 marca 1823 r. przyjął święcenia kapłańskie. Jako kapłan w parafii Ke-Dam nieustannie głosił słowo Boże. W 1835 r. został aresztowany po raz pierwszy. Dzięki pieniądzom zebranym przez jego parafian został uwolniony. Żeby uniknąć prześladowań, zmienił swoje imię na Andrzej Lac i przeniósł się do innej prefektury, by tam kontynuować swą pracę misyjną. 10 listopada 1839 r. ponownie go aresztowano, tym razem wspólnie z innym kapłanem Piotrem Thi. Obaj zostali zwolnieni z aresztu po wpłaceniu odpowiedniej kwoty. Po raz trzeci aresztowano ich po zaledwie kilkunastu dniach; trafili do Hanoi.Tam przeszli okrutne tortury. Obaj zostali ścięci mieczem 21 grudnia 1839 r. Oprac. na podstawie: www.brewiarz.pl
CZYTAJ DALEJ

Czy Bóg mówi przez sny?

Czy sen pozostaje jedynie metaforą śmierci, czy może być też jedną z metod kontaktu z Bogiem, pomocą w odczytaniu tego, co Bóg do nas mówi?

Teoretycznie powinniśmy przespać 1/3 naszego życia. I nie jest to czas zmarnowany. Dla naszego organizmu, a zwłaszcza mózgu, jest to czas konkretnych zadań, które jeśli nie są zrealizowane podczas snu (np. przez jego zbyt krótki czas albo z powodu bezsenności), zakłócają rytm normalnego funkcjonowania w ciągu dnia.
CZYTAJ DALEJ

Kard. Ryś: Królestwo Boga jest tu i teraz!

2024-11-24 20:45

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

Julia Saganiak

- Nam się wydaje, że królestwo niebieskie jest w niebie, gdzieś w zaświatach, a królestwo Boga jest tu i teraz, tylko nie jest stąd! - mówił
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję