W każdym roku szkolnym uczniowie udają się na rekolekcyjne spotkanie z Bogiem, które pomoże im oraz nauczycielom wzrastać w mądrości i łasce u Boga i u ludzi.
Święty Augustyn mówił: „Gdzie Bóg jest na pierwszym miejscu, tam wszystko jest na swoim miejscu”. To jest też swoista droga wychowania realizowana przez szkoły katolickie. W każdym roku szkolnym uczniowie udają się na rekolekcje – spotkanie z Bogiem – które pomoże uczniom oraz nauczycielom wzrastać w mądrości i łasce u Boga i u ludzi w trakcie roku szkolnego i katechetycznego.
Szlakiem św. Ottona
W tym roku takie skupienie odbyło się dla Katolickiej Szkoły Podstawowej im. Świętej Rodziny ze Szczecina w Ośrodku Rekolekcyjnym Staś w Wisełce. W dwóch grupach wiekowych 4-5 i 6-8 wraz z dyrekcją, Dorotą Bednarek i nauczycielami odbyły się turnusy rekolekcyjne. Uczniowie nie tylko uczestniczyli w naukach rekolekcyjnych i katechezach w pobliskim kościele św. Józefa Robotnika, ale realizowali też szkolny program wychowawczo-edukacyjny. Nie zabrakło również czasu na integrację w czasie wspólnotowych gier oraz spacerów brzegiem Bałtyku. Szczególnym miejscem, które uczniowie nawiedzili ze względu na 900-lecie pomorskiej Misji ewangelizacyjnej św. Ottona z Bambergu, był Wolin – kolegiata św. Mikołaja, plac katedralny oraz Skansen Słowian i Wikingów.
W tym roku szczególnym tematem poruszanym w czasie rekolekcji byli doktorzy Kościoła, a szczególnie jeden z nich, św. Bonawentura, który 750 lat temu, w 1274 r., narodził się dla Nieba, po wyjątkowo bogatej pracy w winnicy Pana. Uczniowie poznawali jego życie i dzieła, uczestniczyli w warsztatach plastycznych, podczas których malowali wizerunek św. Bonawentury. Jedna z prac została wydana w formie pocztowej kartki bez nominału. Święty Bonawentura miał wielki wpływ na Sobór Lyoński II, który przygotowywał na prośbę papieża Grzegorza II. Podczas soboru jednym z tematów było powrócenie do jedności Kościoła wraz z braćmi prawosławnymi. Święty Bonawentura jest uznawany za patrona jedności Kościoła. W związku z tym kartka z wizerunkiem tego wyjątkowego patrona została wysłana do patriarchów katolickich Kościołów wschodnich.
Z wartościami i wiarą
Szkoły katolickie są dziś alternatywą do szkolnictwa publicznego, ponieważ w szkołach katolickich pierwsze miejsce zajmuje wychowanie oparte na wartościach wynikających z przeżywanej wiary. Uczniowie wraz z nauczycielami, oprócz rzetelnego pogłębiania wiedzy, uczestniczą w rekolekcjach, Eucharystii oraz wspólnotowej modlitwie. W naszej archidiecezji funkcjonuje Centrum Edukacyjne Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej, które prowadzi następujące szkoły katolickie w Szczecinie: Katolickie Liceum Ogólnokształcące im. św. M.M. Kolbego, Katolicką Szkołę Podstawową im. Świętej Rodziny, Publiczną Katolicką Szkołę Podstawową im. św. Stanisława Kostki, Katolickie Przedszkole ,,Wojtuś”, Katolicką Szkołę Podstawową im. św. Jana Pawła II w Szczecinie-Podjuchach, Zespół Szkół Katolickich im. św. Jana Pawła II w Pobierowie oraz Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii im. św. Brata Alberta w Szczecinie. W naszej archidiecezji funkcjonują również szkoły prowadzone przez Zgromadzenie Księży Salezjanów: Zespół Szkół Towarzystwa Salezjańskiego wraz z bursą w Szczecinie oraz placówki salezjańskie przy parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Dębnie. Bliższe informacje o katolickich placówkach edukacyjnych można znaleźć na stronach internetowych poszczególnych szkół.
Zadziwiająca, lecz z drugiej strony jakże podobna do innych jest historia odradzającej się po wojennej zawierusze, ongiś leżącej na obrzeżach, dziś ponownie będącej w granicach miasta, parafii Klęskowo. Dla wielu szczecinian jej nazwa niewiele mówi. Kiedy dookreślimy ją mianem osiedla Bukowego, jednego z największych skupisk mieszkaniowych nie tylko prawobrzeżnej, ale i pozostałych dzielnic Szczecina, większość świetnie zorientuje się, gdzie miejsca tego szukać trzeba
Parafia św. Stanisława BM powstała na fundamencie istniejącej od lat wspólnoty wiernych z samego Klęskowa, jak i rozbudowujących się okolic. Warto w tym miejscu nadmienić, iż miejscowość ta jeszcze przed II wojną światową włączona została w granice tzw. Wielkiego Szczecina. Od tamtej pory jest częścią miasta, z jedną tylko przerwą (w latach 1945-48), kiedy to przynależało do powiatu gryfińskiego. W czasie walk o Szczecin pod koniec marca 1945 r. zostało mocno zniszczone, w znacznym stopniu ucierpiał także sam kościół. Powojenni mieszkańcy początkowo korzystali ze świątyni w Dąbiu, a od 1950 r. z kościoła w Zdrojach, który przywrócono w tym czasie do sprawowania kultu. Okres do schyłku lat 70. obfituje w szereg wydarzeń o charakterze administracyjno-prawnym, regulujących także kwestie przynależności terytorialnej w ramach jurysdykcji parafialnych. Nie sposób ich wszystkich w tym krótkim artykule wymienić, warto jednak zatrzymać się na roku 1976, kiedy to szczeciński Wydział ds. Wyznań za pośrednictwem Kurii – wówczas diecezji szczecińsko-kamieńskiej – wydał zezwolenie na odbudowę zabytkowego kościoła w Klęskowie, co z entuzjazmem zostało przyjęte przez jego mieszkańców, którzy z ochotą przystąpili do gromadzenia niezbędnych materiałów. We wrześniu rozpoczęto prace przy odbudowie, by zakończyć je z końcem lata 1978 r. Rozmiar prac – choć świątynia pozornie nieduża – był ogromny. Jej ruiny miały zachowane mury obwodowe i szczyty. Należało zatem zamontować nowy strop i dach, co w pierwszej kolejności uczyniono, następnie przebudowano prezbiterium, a w północno-wschodnim narożniku dobudowano zakrystię. Tego roku odbyła się pierwsza Msza pasterska, którą 24 grudnia sprawował proboszcz z parafii w Podjuchach, ks. Władysław Szyngiera TChr, który wraz z ks. Stanisławem Rakiejem, także chrystusowcem, oraz inż. Zdzisławem Stande dźwigał ciężar odbudowy wiekowej świątyni. Od owych świąt Bożego Narodzenia aż do poświęcenia kościoła przez bp. Jana Gałeckiego 25 lutego 1979 r. w każdą niedzielę i święto odprawiana była w nim Msza św. dla mieszkańców Klęskowa. Aktu poświęcenia dokonano w asyście kanoników ks. Edwarda Cegły i ks. Andrzeja Offmańskiego, w obecności księży przybyłych z dekanatu Szczecin-Dąbie i z parafii prowadzonych przez księży chrystusowców oraz tłumnie zgromadzonych wiernych. Co ciekawe: data poświęcenia kościoła zbiegła się z datą śmierci patrona świątyni, tego roku bowiem obchodzono w kraju jubileusz 900-lecia męczeństwa tego szczególnego Patrona Polski.
Abp Adrian Galbas zwrócił się do Stolicy Apostolskiej z wnioskiem o wymierzenie najwyższej kary przewidzianej w prawie kanonicznym dla duchownego - wydalenia ze stanu kapłańskiego, a we wszystkich kościołach archidiecezji zostanie odprawione nabożeństwo ekspiacyjne - czytamy w przesłanym KAI komunikacie Archidiecezji Warszawskiej.
Przeczytaj także: Abp Adrian Galbas: Jestem zdruzgotany wiadomością, że jeden z moich księży brutalnie zamordował człowieka
To nie jest zbrodnia, jakich wiele. Kolejna odnotowana w kronikach kryminalnych, popełniona nocą w ustronnym miejscu. To jest rana, która rozrywa serce Kościoła. Bo sprawcą jest kapłan.
Pęka mi serce, gdy o tym piszę. Pęka też obraz Kościoła w oczach wielu. Pęka zaufanie. Pęka nadzieja. Bo fakt pozostaje faktem: ksiądz zamordował człowieka. Ze szczególnym okrucieństwem.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
