Jak podkreślają twórcy, film ukazuje cuda i łaski otrzymywane przez wstawiennictwo Matki Bożej oraz jest świadectwem obecności Boga w tym miejscu.
Najnowszy film jest kontynuacją dzieła Sanktuarium Sulisławice, miejsce cudowne, którego premiera miała miejsce w Niedzielę Miłosierdzia w 2023 r. Jak podkreślił kustosz sanktuarium, ks. Edward Żakowicz, nowy tytuł – Świadectwo – ma szczególną symbolikę, gdyż odnosi się do jedynego, najważniejszego świadectwa, jakim jest obecność Boga działającego w tym miejscu przez Maryję Sulisławską. – Nie chodzi o liczne świadectwa ludzi, lecz o jedno, najważniejsze świadectwo: obecność Boga w tym miejscu przez Maryję Sulisławską. Ludzkie doświadczenia łask są potwierdzeniem tego, że Bóg żyje, kocha i działa – wyjaśnił ks. Żakowicz.
Prace nad filmem trwały półtora roku i były wypełnione zarówno modlitwą, jak i wyzwaniami organizacyjnymi. Znalezienie osób gotowych podzielić się przed kamerą swoim doświadczeniem działania Boga wymagało czasu i odwagi ze strony świadków. Ostatecznie udało się zgromadzić 23 wyjątkowe historie, w tym świadectwa rodzin i małżeństw.
Grzegorz Bać, reżyser filmu, wspomina szczególnie wzruszającą historię najmłodszego świadka, Krzysia. – Chłopiec dwukrotnie zobaczył w sanktuarium Pana Jezusa i opisał Go dokładnie tak, jak przedstawiony jest na rewersie cudownego obrazu sulisławskiego. Te wypowiedzi były spontaniczne i pełne autentyczności – mówił reżyser. Jak dodał, niektóre przypadki cudów wydarzyły się w trakcie realizacji filmu, co jeszcze mocniej uwidoczniło niezwykłość tego miejsca. Zarówno ks. Żakowicz, jak i Grzegorz Bać podkreślali, że celem filmu jest umocnienie wiary w Boga, który mówi do człowieka również dziś. – To dzieło ma być przesłaniem nadziei i miłości, przypominającym, że w trudnych czasach Bóg nieustannie nas kocha i pragnie, abyśmy odnaleźli w Nim pokój i radość – mówił kustosz sanktuarium. Sulisławice, jako miejsce wybrane przez Boga, od niemal 400 lat przyciąga pielgrzymów, którzy doświadczają tutaj Jego miłosierdzia. Ksiądz Żakowicz chciałby, aby sanktuarium było znane na całym świecie nie ze względu na sławę, ale jako miejsce, w którym ludzie odnajdują Boga i Jego miłość.
Premierę filmu poprzedziła uroczysta Eucharystia odprawiona w intencji wszystkich, którzy przyczynili się do jego powstania. Po liturgii odbył się krótki koncert wprowadzający publiczność w atmosferę filmu.
Łoniów zapełnił sie motocyklami z kilku województw
Jadąc motocyklem czuje się zapachy, można podziwiać krajobraz nie zza szyby, ale w bardziej bezpośrednim kontakcie – mówiła Małgorzata Pyź.
W sanktuarium Maryjnym w Sulisławicach a następnie w Łoniowie odbył się I Zlot Motocyklowy organizowany przez kustosza sanktuarium o. Edwarda Żakowicza.
Ponad 1200 lat dzieli nas od czasów, w których żył i działał św. Hubert. Właśnie ta różnica dwunastu wieków sprawiła, że na to, co o nim wiemy, składają się: prawda, legendy
i mity.
Prawdopodobnie urodził się w 655 r. w znanej i znakomitej rodzinie, na obszarze dzisiejszych Niderlandów. W wieku około 18 lat został oddany na dwór
króla Frankonii, a tam poślubił córkę Pepina z Heristal, z którą miał przynajmniej jednego syna. Przez kilka lat pełnił życie pełne przygód jako rycerz. Później został
kapłanem i uczniem św. Laparda, a po jego śmierci, ok. 708 r. objął po nim półpogańską diecezję Maastricht. Miał ogromne zasługi w nawracaniu na wiarę chrześcijańską
swoich ziomków, którzy dotychczas czcili bożków germańskich. Zmarł w Liege około 727 r., gdzie pochowano go w tamtejszej katedrze. W 825 r. część jego relikwii
przeniesiono do Andage, które od tej chwili otrzymało nazwę Saint Hubert.
Kult św. Huberta bardzo szybko szerzył się w Europie. Jako patron myśliwych odbierał cześć od XI w., co szczególnie może dziwić, gdyż w najstarszych pismach brak informacji na
temat jego działalności na niwie łowieckiej. W XIV w. kult św. Huberta połączono z elementami kultu św. Eustachego. Św. Eustachy żył na przełomie I i II w.
Z tego okresu pochodzi słynna legenda o jeleniu. Św. Eustachy jeszcze jako Placydus był naczelnikiem wojskowym cesarza Trajana i oddawał cześć bożkom rzymskim. W czasie
jednego z polowań ujrzał jelenia z krzyżem pośrodku poroża. Jeleń nakazał Placydusowi ochrzcić się i przyjąć imię Eustachy. Kult św. Eustachego popularny był zwłaszcza
w Kościele wschodnim.
Apokryfy o św. Hubercie przeniosły motyw jelenia na grunt chrześcijaństwa zachodniego, umieszczając je w realiach VII w. Mówi się, że gdy żona Huberta wyjechała do swojej umierającej
matki, jej osamotniony mąż zaczął hulaszcze życie, a nade wszystko pokochał polowania, które zmieniły się w rzezie zwierzyny prowadzone bez umiaru. W trakcie jednego z takich
polowań Hubert ujrzał wynurzającego się z kniei wspaniałego jelenia z krzyżem, jaśniejącym niezwykłym blaskiem pomiędzy pięknymi rozłożystymi rogami. Jednocześnie usłyszał nieziemski
głos: „Hubercie! Dlaczego niepokoisz biedne zwierzęta i zapominasz o zbawieniu duszy?”.
Wydarzenie to spowodowało wewnętrzną przemianę Huberta, który od tego momentu zmienił swoje życie. Kanonizowany po śmierci, został patronem myśliwych, a dzień jego śmierci i przeniesienia
jego relikwii do klasztoru w Andagium - 3 listopada jest świętem myśliwych. Kolejne wątki kultu Świętego dodali pewnie sami myśliwi, którzy mają niezwykłą wyobraźnię.
Ze względu na swoje życie, związane z radykalnym, gwałtownym nawróceniem, jest św. Hubert dzisiaj niezwykle popularny. Dynamizm jego życia i nawrócenia może utwierdzać w przekonaniu,
że każdy z nas ma szansę zmienić swoje życie na lepsze, a dla każdego chrześcijanina głos z nieba: „Hubercie! Odmień swoje życie...” - jest wezwaniem
do stawania się lepszym, bardziej doskonałym, świętym.
Jednym z fundamentalnych zadań każdej wspólnoty parafialnej jest troska o ludzi dotkniętych różnymi formami ubóstwa. W szczególny sposób w dzieło pomocy bliźnim w potrzebie włączają się Parafialne Zespoły Caritas, funkcjonujące we wszystkich parafiach Diecezji Rzeszowskiej.
26 października 2025 r. Parafialny Zespół Caritas w Lisowie świętował 20-lecie swojej działalności. Został on powołany do istnienia wkrótce po utworzeniu parafii, wydzielonej w 2005 r. z sąsiedniej parafii w Skołyszynie. Uroczystej Mszy św., w czasie której dziękowano za dokonane i otrzymane w ciągu 20 lat dobro, przewodniczył dyrektor Caritas Diecezji Rzeszowskiej ks. Piotr Potyrała, w koncelebrze z proboszczem parafii – ks. Bogdanem Klocem. Nawiązując do Ewangelii o pokornej modlitwie celnika – dyrektor rzeszowskiej Caritas podziękował całej wspólnocie parafialnej na czele z członkami Parafialnego Zespołu Caritas za pokorną pomoc ubogim, świadczoną nie tylko od święta, ale na co dzień. „Czasem wystarczy odwiedzić samotną staruszkę, biednemu sąsiadowi zanieść paczkę ze świątecznym prezentem, kupić lekarstwo temu, kto nie ma pieniędzy. A zawsze – możemy pomodlić się za tych ludzi. Wtedy na ich twarzy pojawi się uśmiech, a sercu radość. Bo dzięki wam poczują, że Jezus o nich nie zapomniał; że Jezus ich miłuje” – mówił kaznodzieja. Na zakończenie Mszy św. przewodnicząca Caritas w parafii Lisów otrzymała pamiątkowy dyplom wdzięczności, podpisany przez Biskupa Rzeszowskiego Jana Wątrobę.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
