Wciąż prowadzi na Kalwarię. Wciąż opowiada o Miłości, która nie cofnęła się przed cierpieniem. Droga Krzyżowa naszych czasów przybiera dziś wiele twarzy.
Obok tradycyjnego nabożeństwa w kościele parafialnym coraz częściej wychodzi na ulice miast i wiosek, stając się publicznym świadectwem wiary. Tak było w Świdnicy, gdzie wieczorem, 4 kwietnia, z kościoła św. Andrzeja Boboli do katedry przeszła Miejska Droga Krzyżowa. Krzyż niesiony kolejno przez biskupów, księży i świeckich – przedstawicieli różnych wspólnot – stał się znakiem jedności i odpowiedzią na duchowe potrzeby mieszkańców. W modlitwie, której towarzyszyły słowa bp. Marka Mendyka, wybrzmiała prośba: „Ratuj Polskę, obudź serca, ucz nas kochać”.
Tego samego wieczoru parafianie wyszli z kościoła Świętych Aniołów Stróżów na śródmiejskie ulice. Rozważania, odczytywane przez parafialne wspólnoty, dotykały trudnej historii miasta i współczesnych problemów. W prostym geście niesienia krzyża przez kolejne osoby odnaleźć można było zarówno cierpienie, jak i nadzieję.
Nie brakuje również innych form przeżywania Męki Pańskiej. W Strudze, 6 kwietnia, odbyło się Misterium Męki Pańskiej, w którym stacje Drogi Krzyżowej odegrali członkowie grup rekonstrukcyjnych, takich jak Legion XXII Maurycego oraz Stowarzyszenie „Mój Szczepanów”. W organizację wydarzenia zaangażowały się także lokalne Koła Gospodyń Wiejskich oraz sołtyski z Lubomina i Strugi, przygotowując poczęstunek.
Z kolei w Strzegomiu, 16 kwietnia, mieszkańcy gminy po raz siódmy wcielili się w biblijne postaci podczas widowiska pasyjnego pt. Miłość nie umiera. Reżyser spektaklu Ireneusz Miepariszwili podkreślił, że choć umiera to, co zewnętrzne, miłość Jezusa pozostaje nieśmiertelna i to stanowi główny przekaz misterium.
A dla wielu wyzwaniem i modlitwą była Ekstremalna Droga Krzyżowa. W nocy, w milczeniu, w samotności – z Wałbrzycha, Nowej Rudy, Bielawy czy Świebodzic – pielgrzymi szli dziesiątki kilometrów przez góry i lasy. Z krzyżem w sercu. Forma może się zmieniać, ale treść Drogi Krzyżowej pozostaje ta sama: Miłość, która nie umiera. /xmb
Trwamy w przeżywaniu Wielkiego Postu. Wsłuchujemy się w okrzyki dobiegające spod pretorium Piłata. Odbywa się sąd… Sąd nad kim? Nad Odkupicielem świata! Sąd, który wówczas rozpoczęty, wciąż powtarza się przez wieki. Ciągle od nowa dla Jezusa, który czynił dobrze wszystkim, nie ma miejsca wśród ludzi. Odmawia się miejsca nawet dla Jego znaku. Nie ma miejsca dla Jego wyznawców. Wciąż na nowo rozbrzmiewa: „Precz z Nim!”. I znów są tacy, którzy umywają ręce.
Ojciec Święty mianował kard. Roberta Saraha, byłego prefekta Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, swoim specjalnym wysłannikiem na uroczystości liturgiczne, które odbędą się w dniach 25 i 26 lipca 2025 r. w sanktuarium Sainte-Anne-d'Auray we Francji z okazji 400. rocznicy objawień św. Anny.
„Potrafiłby pan mnie przekonać, żebym poszedł na wybory?” – takie pytanie (przed pierwszą turą wyborów prezydenckich) Robert Mazurek zadał Janowi Rokicie w Kanale Zero. „Chyba bym potrafił” – odparł Rokita (przyznając, że sam zawsze bierze udział w głosowaniu). I rozpoczął swój wywód: „Generalnie chodzenie na wybory jest ok, nie uważam jednak, żeby było to obowiązkiem moralnym, jak biskupi zwykli twierdzić w Polsce regularnie… Zawsze się temu dziwiłem, nawiasem mówiąc, że biskupi, którzy mają się zajmować zbawianiem ludzkich dusz, ciągle opowiadają, że mamy chodzić na wybory i że Pan Bóg nas rozlicza za chodzenie na wybory. To nie jest prawda… Nie uważam, żeby to było obowiązkiem moralnym”. I tu pojawia się kłopot.
W mojej ocenie jest to bardzo ciekawa rozmowa (można odsłuchać na Kanale Zero), często na poziomie metapolityki, prawdziwa uczta intelektualna! W tym punkcie jednak, pozwolę sobie nie zgodzić się ze stanowiskiem znanego polityka Jana Rokity. Faktycznie bowiem, udział w wyborach jest dla katolika nie czym innym, tylko właśnie obowiązkiem moralnym, wypływającym najpierw z biblijnego wezwania do „czynienia sobie ziemi poddanej”, potem z Ewangelii, która jasno wskazuje granice między dobrem i złem, między kłamstwem i prawdą, wreszcie z katolickiej nauki społecznej. To z tego powodu biskupi „ciągle opowiadają, że mamy chodzić na wybory”, usilnie przypominając, na kogo można a na kogo nie powinno się głosować z etycznego i moralnego punktu widzenia. I nie ma w tym sprzeczności, że z racji swego powołania „biskupi mają się zajmować zbawianiem ludzkich dusz”. Te dusze nie są wyizolowane – ani od ciała ani od świata. Troskę o zbawienie naszych dusz duchowni – zgodnie z ich misją - muszą wykazywać także i w ten sposób, że będą nam zakreślać wyraźne granice postępowania nie tylko w życiu osobistym, ale też społecznym i publicznym. Chrześcijanin ma obowiązek przemieniać ten świat na lepsze zgodnie z nauczaniem Chrystusa. I nie ma tu kompromisów. Taka jest nasza wiara, taka jest Ewangelia. Czyż zresztą nie w tym duchu nauczał nas przez 27 lat pontyfikatu papież Jan Paweł II, gdy apelował, byśmy byli „ludźmi sumienia”, byśmy w naszej Ojczyźnie, „która jest matką”, uczyli się dobrze zagospodarowywać naszą wolność i przestrzegając, że „demokracja bez wartości przemienia się w jawny lub zakamuflowany totalitaryzm”?
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
