Na zawsze zapamiętałam ten zwykły, a równocześnie jakże szczególny dzień, gdy świat ujrzał biały dym nad Watykanem - znak wyboru nowego papieża. Niespodziewanie i ku zdumieniu
wszystkich został nim Polak - kardynał z Krakowa, Karol Wojtyła.
Włączony odbiornik TV towarzyszył nieprzerwanie tego dnia wszystkim moim czynnościom. Gdy z ekranu padła tak długo oczekiwana wiadomość, oddawałam się prozaicznemu prasowaniu dziecięcych ubranek
mojego rocznego wówczas synka, Krzysia. Porzuciłam żelazko, chwyciłam dziecko na ręce i pokazywałam mu niezrozumiałe dla niego obrazy.
- Patrz, patrz i zapamiętaj tę chwilę na zawsze - histerycznie powtarzałam w kółko te same słowa, płacząc i śmiejąc się na przemian.
„Teraz wszystko się zmieni” - pomyślałam i rzeczywiście, dzięki Papieżowi Polakowi oblicze Polski i Europy zmieniło się. A my byliśmy uczestnikami
i świadkami tych historycznych wydarzeń.
Świat w skupieniu słuchał mądrych, roztropnych i przenikliwych słów Papieża. Czy jednak wszyscy zgadzali się z przesłaniem Ojca Świętego? Czy wszyscy przyjmowali je
do swoich serc?
Odpowiedź czaiła się na Placu św. Piotra w Rzymie, gdy ręka zamachowca strzelającego do Papieża nie zadrżała.
Te strzały ugodziły w miliony ludzi na całym świecie. Pozostała modlitwa, wiara i nadzieja… I wymodliliśmy łaskę daru życia dla Ojca Świętego.
Jakże my, Polacy, czekaliśmy na każdą wizytę Jana Pawła II w Ojczyźnie! Zawsze będę pamiętać to niezwykłe uczucie wspólnoty z setkami tysięcy wiernych zgromadzonych na krakowskich
Błoniach, niezwykłe poruszenie serc i przeżycia duchowe podczas nocnych rozmów z Papieżem na Franciszkańskiej, w których uczestniczyli również moi synowie.
W 1988 r. zdarzyło się nam wyjątkowe spotkanie z Karolem Wojtyłą - nie Papieżem, ale… dramaturgiem.
Kanadyjski reżyser Michael Anderson przyjechał do Polski z ekipą włosko-niemiecką, aby nakręcić w plenerach Krakowa film osnuty na sztuce Karola Wojtyły pt. „Przed sklepem
jubilera”.
Mój syn, ten, z którym 10 lat wcześniej przeżywałam radość w dniu wyboru Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową, otrzymał… rolę syna Moniki w tym filmie. W czasie
kręcenia zdjęć wielokrotnie spotykaliśmy żywą legendę Hollywood - Burta Lancastera, który grał rolę tytułowego jubilera, Daniela Olbrychskiego - księdza, Bena Crossa, Olivię Hussey. Ciesząc
się przywilejem wstępu na plan filmowy, chłonęłam jego niezwykłą atmosferę. I co najdziwniejsze, wszyscy czuliśmy duchową obecność Autora wśród nas. Był z nami nie tylko przez swoje
dzieło, ale również w rozmowach prywatnych i zawodowych. Wszelkie dyskusje na temat koncepcji ekranizacyjnych były komentowane pytaniem: „A co na tę scenę powie Papież?”.
Moralitet o małżeństwie, powołaniu, o wierności zobowiązaniom, nie był łatwym tworzywem dla filmu. Dodatkowo cała ekipa odczuwała ogromną odpowiedzialność z uwagi
na osobę Autora.
Wiem, że gotowe dzieło filmowe zyskało uznanie w oczach Papieża, a udział mojego syna w tym filmie uznajemy za szczególne wyróżnienie i dar Opatrzności
Bożej.
W przyszłym roku ma zostać ukończona ostatnia, a zarazem najwyższa wieża słynnej bazyliki Sagrada Família w Barcelonie. Dedykowana Najświętszej Rodzinie (Jezusowi, Maryi i Józefowi) świątynia została zaprojektowana przez sługę Bożego Antoniego Gaudiego, którego grób znajduje się w jej krypcie.
Wieża Jezusa Chrystusa wznosić się będzie na wysokość 172,5 metra, co sprawi, że bazylika będzie najwyższą budowlą Barcelony. Nie przewyższy jednak wzgórza Montjuïc, zgodnie z zamysłem Gaudiego, który nie chciał, aby świątynia - dzieło człowieka - wznosiła się ponad dzieło Boga.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Jedni przyznają, że przyjechali jak na wycieczkę, wyjadą jak pielgrzymi, drudzy z kolei mają wyraźne motywy i cieszą się, że są razem, bo „łączy ich wiara”. Są też i ci poszukujący; relacji, sensu, odpowiedzi „co dalej”. To maturzyści, którzy dziś przyjechali na Jasną Górę: z diec. toruńskiej i arch. białostockiej. Młodzi z Białostocczyzny i ich duszpasterze w modlitwie i pamięci szczególnie oddają Bogu rówieśników, którzy zginęli 20 lat temu w wypadku pod Jeżewem w drodze do Częstochowy.
Ks. Tomasz Łapiak, który teraz jest koordynatorem pielgrzymki, 20 lat temu był uczniem liceum, w którym uczyło się 9 maturzystów, którzy zginęli. Przyznaje, że to wydarzenie zawsze jest w jego pamięci, a każda rocznica bolesna. Pamięta nawet jaka była wówczas pogoda; było pochmurnie, padało, była mżawka. - Zawsze ta pielgrzymka sprawia, że powracają te wspomnienia. Ale też pomimo tego, że po ludzku jest to trudno zrozumieć, jednak wierzymy, że ci maturzyści zdali już ten najważniejszy egzamin życiowy, czyli egzamin z miłości i mogą doświadczyć spełnienia się obietnic Jezusa. Mogą żyć po prostu w inny sposób, już pełnią życia - mówił ks. Łapiak.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.