Stąd dzisiejsza zachęta Jezusa: „Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!”, a także Jego przestroga: ”Baczcie na to, czego słuchacie” (Mk 4, 23-24). Słuchając uważnie słowa Bożego, poznajemy samego Boga. Poznajemy, że On jest miłością. Poznajemy Jego twarz i serce, a jest to twarz i serce Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, wcielonego Słowa Bożego. Ponieważ słuchamy dziś słowa Bożego i sprawujemy Eucharystię przy grobie św. Jana Pawła II, spontanicznie myślimy o tym, jak on żył słowem Bożym. Żył tym słowem dzień po dniu, do samego końca. To był codzienny pokarm jego duszy. Słuchał uważnie Bożego słowa i użyczał mu swoich ust, aby je głosić na areopagach współczesnego świata, w najdalszych zakątkach naszego globu. Do dziś czerpiemy z bogactwa nauczania świętego Papieża, a jako Fundacja Jana Pawła II staramy się krzewić to nauczanie- jego przekaz prawdy Bożej skierowanej do Kościoła i świata w naszych czasach.

2. W dzisiejszej Ewangelii Jezus sięga również do symbolu światła. To przede wszystkim On jest światłem, które wkroczyło w pogrążony w mrokach grzechu i śmierci świat, by te mroki raz na zawsze rozproszyć i rozjaśnić blaskiem swego zmartwychwstania. Nasz Pan powiedział o sobie: „Ja jestem Światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał świtało życia”(J 8, 12). On, nasz Mistrz, powiedział także do swoich uczniów: „Wy jesteście światłem świata. [..] Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie ” (Mt 5, 14.16).

My, uczniowie Jezusa, nie jesteśmy źródłem światła. Możemy być tylko odbitym światłem. Możemy jedynie świecić światłem Chrystusa, ale pod warunkiem, że będziemy z Nim głęboko zjednoczeni i że pozwolimy Mu przenikać Jego światłem wszystkie obszary naszego życia osobistego, rodzinnego i społecznego. Oto nasza świętość. Oto nasze chrześcijańskie powołanie, nasz przywilej i zadanie. Tak o tym wielokrotnie mówił Jan Paweł II. Mówił i realizował taki ideał życia chrześcijańskiego, dlatego stał się punktem odniesienia dla niezliczonej rzeszy ludzi na ich osobistych drogach wiary. Do Jana Pawła II, ale również do nas możemy odnieść dwa pytania Jezusa: ”Czy po to wnosi się światło, by je umieścić pod korcem lub pod łóżkiem? Czy nie po to, żeby je umieścić na świeczniku?” (Mk 4, 21). Powinniśmy te słowa odczytać pokornie, zdając sobie sprawę z naszych słabości i niewierności, ale również świadomi, że w dzisiejszym świecie, w którym słychać wiele głosów i w którym dociera do nas wiele obrazów i sensacji, naszym zadaniem jest dawanie przejrzystego świadectwa Chrystusowi i Jego Ewangelii.

3. Jezus zachęca nas również do hojności serca w Jego służbie. „Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą” (Mk 4,24). W służbie Bogu i bliźnim nie można być małodusznym. Nie można się oszczędzać. Jezus nie zatrudnia nas na ośmiogodzinny etat. On, w każdej sytuacji naszego życia i osobistego powołania, pragnie, byśmy Mu oddali do dyspozycji to, co w nas najlepsze. Miarą naszej miłości powinna być miłość bez miary. Takiej postawy uczy nas Jezus i Jego Ewangelia.

Przykład takiej postawy zostawił nam Jan Paweł II. Mija jedenasty rok od jego błogosławionej śmierci, a on nadal przemawia swoim świadectwem życia, w którym się spalał dzień po dniu dla Boga i Jego królestwa, i dlatego tak wiele dokonał. W Krakowie i w Polsce przygotowujemy się intensywnie do Światowego Dnia Młodzieży i świadomi jesteśmy, że to świętemu Papieżowi zawdzięczamy tę niezwykle trafną inicjatywę duszpasterską. Czekamy na Ojca Świętego Franciszka i młodych z całego świata, aby pokazać Polsce i światu młode oblicze Kościoła, aby dzielić się nawzajem światłem i entuzjazmem wiary.