Reklama

Europa

Wilno: pierwsza w historii Litwy beatyfikacja biskupa-męczennika

Abp Teofilius Matulionis (1873-1962), potajemnie wyświęcony biskup, wspaniały kapłan i duszpasterz, wielki autorytet moralny, zostanie zaliczony 25 czerwca w Wilnie w poczet błogosławionych. Abp Matulionis spędził 16 lat w sowieckich więzieniach i łagrach, a przyczyną jego śmierci był najprawdopodobniej śmiertelny zastrzyk wykonany przez pielęgniarkę z KGB.

[ TEMATY ]

beatyfikacja

wikipedia.pl

Abp Teofilius Matulionis

Abp Teofilius Matulionis

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Życie abp. Teofiliusa Matulionisa – stwierdzają pasterze Kościoła na Litwie w liście zapowiadającym beatyfikację – świadczy o odwadze i sile, z jaką człowiek jest w stanie żyć w systemie gardzącym religią i sumieniem. Podkreślają, że musiał on znieść „szesnaście lat więzienia i cztery aresztu domowego nie dlatego, że popełnił jakieś przestępstwa, ale z powodu nienawiści jego oprawców do wiary chrześcijańskiej”, a „swoim męczeństwem dał świadectwo wierności Ewangelii i miłości do Kościoła”.

Jego obecny następca w diecezji koszedarskiej bp Jonas Ivanauskas wyjaśnia w rozmowie z KAI, że "dla Kościoła katolickiego na Litwie ma on podobne znaczenie, co kard. Wyszyński dla Kościoła w Polsce".

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Proces beatyfikacyjny abp. Matulionisa - jak i grupy innych litewskich męczenników okresu komunizmu - został otwarty w 1990 r., po uzyskaniu niepodległości przez Litwę. 1 grudnia 2016 r. Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych, z upoważnienia papieża Franciszka, ogłosiła dekret o uznaniu męczeństwa sługi Bożego Teofiliusa Matulionisa, otwierając tym samym drogę do jego beatyfikacji.

Reklama

Ks. Matulionis zostanie wyniesiony do chwały ołtarzy przez kard. Angelo Amato, prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, 25 czerwca na Placu Katedralnym w Wilnie podczas Mszy św. z udziałem episkopatu Litwy, licznych delegatów konferencji biskupich z całego świata oraz ok. 30 tys. wiernych. Będzie to pierwsza beatyfikacja dokonana na ziemiach litewskich. Konferencję Episkopatu Polski będą reprezentowali m.in. jej przewodniczący abp Stanisław Gądecki, Prymas Polski abp Wojciech Polak i bp Romuald Kamiński z Ełku, przewodniczący Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Litwy.

Uroczystości beatyfikacyjne w Wilnie poprzedzi nocne czuwanie wiernych w katedrze wileńskiej. Wcześniej, 22 czerwca, do stolicy Litwy przybędzie młodzież na ogólnokrajowy Dzień Młodzieży, odbywający się pod hasłem: "Prawda was wyzwoli".

Na całej Litwie trwają przygotowania do zbliżającej się beatyfikacji kapłana-męczennika. Kościoły i place zdobią plakaty zapraszające na uroczystości do Wilna. Duchowe przygotowania w parafiach i ruchach apostolskich trwają już od początku roku, w ramach ogłoszonego przez litewski episkopat Roku Arcybiskupa Teofiliusa Matulionisa.

Teofilius Matulionis urodził się 22 czerwca 1873 r. we wsi Kudoriškis, w rejonie oniksztyńskim (lit. Anykščių rajonas) w rodzinie właścicieli ziemskich. Po śmierci matki, troje dzieci zostało sierotami, w tym przyszły arcybiskup. W domu nauczył się czytać po polsku i po litewsku. Od 1887 r. pobierał nauki w Gimnazjum w Dyneburgu. W 1891 r. w wieku 18 lat wstąpił do Seminarium Duchownego w Sankt Petersburgu. Jednak, mając wątpliwości, zrezygnował. Ponownie wstąpił do niego po trzech latach. Święcenia kapłańskie przyjął 4 marca 1900 r.

Reklama

Następnie ks. Matulionis został mianowany wikariuszem parafii w Warklanach na Łotwie, a potem proboszczem w Bikawie. Jednak, po ochrzczeniu noworodka z rodziny katolicko-prawosławnej, co było prawnie zakazane w Rosji carskiej, gdy jedno z rodziców jest katolikiem, a drugie prawosławnym, został odwołany i zawieszony w czynnościach kapłańskich.

W 1910 r. został wikarym kościoła św. Katarzyny w Petersburgu, który stanowił centrum nie tylko duchowego, ale i kulturalnego życia tamtejszych Polaków. Zlecono mu także zorganizowanie parafii Najświętszego Serca Jezusowego (za Bramą Newską) i troskę o budowę świątyni w regionie zamieszkałym przez robotników rosyjskich, polskich, łotewskich i litewskich. W tych wszystkich językach sprawował tam duszpasterstwo.

Gdy po wybuchu rewolucji październikowej w 1917 r. władzę w Rosji zdobyli bolszewicy, zaczęto na wszelkie sposoby ingerować w działalność Kościołów. W 1923 r. - za odmowę przekazania władzy dóbr kościelnych - ks. Matulionis wraz z biskupem Janem Cieplakiem i 15 innymi księżmi z Petersburga został skazany na trzy lata więzienia w słynnym procesie moskiewskim. W 1926 r. powrócił do Petersburga i został mianowany kanonikiem Kapituły Katedralnej w Mohylewie.

Reklama

W połowie lat 20. sytuacja Kościoła katolickiego była w Związku Sowieckim dramatyczna: jego struktura hierarchiczna praktycznie uległa zniszczeniu, większość księży siedziała w więzieniach, innych wydalono z Rosji. W tym czasie w Watykanie snuto plany dotyczące możliwości porozumienia się z rządem sowieckim. Częścią realizacji tych zamysłów była wizyta bp. Michela D‘Herbigny SI w Związku Sowieckim w 1926 r. Po fiasku rozmów z władzami, podjął on dramatyczną próbę rekonstrukcji hierarchii kościelnej bez wiedzy i zgody władz sowieckich. Wśród tajnie wyświęconych przezeń biskupów był bp Antoni Malecki z Petersburga, który miał zastąpić deportowanego wcześniej do Polski abp Edwarda Roppa. Problem misji Herbigny'ego polegał jednak na tym, że był on dokładnie śledzony i władze doskonale wiedziały, kto został wyświęcony przezeń na biskupa.

W sytuacji, gdy bp Malecki mógł być w każdej chwili aresztowany, Pius XI 8 grudnia 1928 r. mianował ks. Matulionisa jego biskupem pomocniczym. 9 lutego 1929 r. w kościele Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Petersburgu bp Malecki udzielił mu sakry biskupiej. Niebawem jednak bp Matulionis został ponownie aresztowany i zesłany, już bez sądu, do gułagu na Wyspach Sołowieckich. 34 kapłanów więzionych w tym obozie, ale trzymanych osobno na Wyspie Anzerskiej, założyło tam swoją wspólnotę, której przewodniczył bp Matulionis.

Po ujawnieniu tego faktu ks. Matulionis został przeniesiony do więzienia w Petersburgu i zamknięty w izolatce. Następnie zesłano go do Ledianoje Pole (w pobliżu jeziora Ładoga) do prac przy wyrębie lasu.

W 1933 r. bp Matulionis został przeniesiony do więzienia w Moskwie. Po zawarciu porozumienia między Rządami Litwy i Związku Radzieckiego o wymianie jeńców, bp Matulionis wraz z grupą innych więźniów został zwolniony i powrócił na Litwę. Sowieci nie zgodzili się, mimo, że o to prosił, aby mógł pozostać na terytorium ZSRR.

Reklama

W 1934 r. bp Matulionis odwiedził Rzym, wziął udział w uroczystościach kanonizacyjnych Jana Bosko i spotykał się z papieżem Piusem XI. Papież na widok ks. Matulionisa miał powiedzieć: „chwała Narodowi Litewskiemu, który wydał takiego bohatera". Bp Matulionis szczegółowo poinformował Piusa XI o sytuacji katolików w ZSRR. Następnie udał się do USA na spotkanie ze wspólnotami litewskimi, a w drodze powrotnej (w 1936 r.) odwiedził Egipt i Ziemię Świętą.

Po powrocie na Litwę zamieszkał przy klasztorze sióstr benedyktynek w Kownie. Pomagał abp. Juozasowi Skvireckasowi w pracy duszpasterskiej i administracyjnej, m.in. pełnił obowiązki oficjała archidiecezji kowieńskiej i Naczelnego Kapelana Wojsk Litewskich. Jako gorący propagator kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa, wprowadził adorację wieczystą Najświętszego Sakramentu w kościele św. Mikołaja w Kownie i opiekował się misjami.

Po śmierci biskupa Juozasa Kukty, bp Matulionis został mianowany ordynariuszem diecezji koszedarskiej. Bronił praw Kościoła przed niemieckim okupantem, pomagał także Żydom, a gdy do granic diecezji zaczął się zbliżać front sowiecki, prosił kapłanów, aby nie emigrowali za granicę, mimo grożącego im śmiertelnego niebezpieczeństwa. W 1946 r. bp Matulionis został aresztowany za odmówienie kolaboracji. Na początku został wywieziony do więzienia w Orszy, następnie do więzienia o zaostrzonym reżimie we Władimirze, a w końcu - już po zakończeniu wyroku - do domu inwalidów w Mordowii. Władze sowieckie nie chciały dopuścić do jego powrotu na Litwę. W 1956 r. pozwolono mu jednak wrócić, ale pod warunkiem, że nie będzie sprawował funkcji biskupich.

Reklama

Zamieszkał w Birsztanach na plebanii u bliskiego przyjaciela ks. Jonasa Jonysa. W sposób potajemny przejął zarządzanie diecezją. 25 grudnia 1957 r. bez zgody władz, ale z upoważnienia Stolicy Apostolskiej, potajemnie konsekrował na biskupa Vincentasa Sladkevičiusa, przyszłego litewskiego kardynała. Z tego powodu w 1958 r. został zmuszony do osiedlenia się w Szadowie na samej północy Litwy, gdzie, mimo że przebywał w areszcie domowym, udawało mu się nadal kierować diecezją oraz przekazywać informacje do Watykanu.

W 1962 r. Stolica Apostolska za „gorliwą wytrwałość w pełnieniu obowiązków dobrego pasterza“ mianowała go arcybiskupem. Papież Jan XXII zaprosił go na obrady Soboru Watykańskiego II. Władze sowieckie jednak nie wypuściły go tam, a chcąc uniemożliwić dalsze informowanie Stolicy Apostolskiej, podjęły decyzję o zabójstwie. Abp Matulionis zmarł 20 sierpnia 1962 r., trzy dniu po otrzymaniu zastrzyku z rąk pielęgniarki nasłanej przez KGB. Został pochowany w krypcie katedry w Koszedarach.

Więcej informacji na stronie www.teofilius.lt

2017-05-29 16:01

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Rok 2019 czasem modlitwy o beatyfikację Prymasa Wyszyńskiego

Na Jasnej Górze w 2019 r. trwała nie tylko szczególna modlitwa o beatyfikację kard. Stefana Wyszyńskiego, ale i spotkania w cyklu „Prymas Jasnogórski w drodze na ołtarze”. Ich celem było lepsze poznanie życia, posługi i nauczania tego wielkiego czciciela Matki Bożej Częstochowskiej. Na wiadomość o zakończeniu procesu beatyfikacyjnego Prymasa Tysiąclecia i podaniu daty wyniesienia go na ołtarze, rozpoczęły się duchowe przygotowania do tego wydarzenia.

Spotkania w cyklu „Prymas Jasnogórski w drodze na ołtarze” rozpoczęły się w lutym. Zapraszani byli na nie wyjątkowi goście: świadkowie życia kard. Stefana Wyszyńskiego, autorzy książek o nim czy np. ci, którzy brali udział w procesie beatyfikacyjnym.
CZYTAJ DALEJ

Na drodze do budowy ekspresówki stanęła kapliczka. Co zrobił wykonawca?

2025-06-09 15:39

[ TEMATY ]

kapliczka

GDDKiA

Via Carpatia

droga ekspresowa

S19

Oddział Rzeszów

GDDKiA-Oddział Rzeszów

Kapliczka przy nowo budowanej drodze ekspresowej S19

Kapliczka przy nowo budowanej drodze ekspresowej S19

W Polsce realizowanych jest wiele inwestycji drogowych, w tym droga ekspresowa S19. Jest to część trasy Via Carpatia, która powstaje we wschodniej części Polski, od granicy z Białorusią do granicy ze Słowacją. Na drodze ogromnej inwestycji stanęła mała kapliczka. A właściwie stoi tu już około 100 lat.

Budowa drogi ekspresowej S19 na odcinku Babica - Jawornik to nie tylko monumentalne podpory obiektów, imponujące ilości wykorzystanej stali, betonu, sprzętu oraz ciężka praca ludzi. To również wyjątkowa historia przydrożnych kapliczek, które są integralną częścią podkarpackiego krajobrazu.
CZYTAJ DALEJ

Wszyscy mamy być ludźmi z powołania

2025-06-09 17:16

[ TEMATY ]

Lednica

Archiwum bp. Przybylskiego

Krajowe Centrum Powołań działające przy Konferencji Episkopatu Polski przez cały czas trwania spotkania młodych na Lednicy prowadziło swój własny punkt rozmów, spotkań i informacji na temat powołania do kapłaństwa, życia konsekrowanego i misyjnego.

Niedaleko namiotu adoracji ustawiono specjalny namiot, w którym stały dyżur pełniły osoby zajmujące się powołaniami w zgromadzeniach, zakonach i diecezjach. Młodzi mogli porozmawiać nie tylko o konkretnych drogach powołania, ale również o samym procesie rozeznawania powołania. W stoisku można było wziąć materiały i pamiątki informujące o życiu kapłańskim, o charyzmacie wielu zakonów i zgromadzeń. Pośród osób pełniących dyżur w namiocie powołaniowym był również bp Andrzej Przybylski, delegat KEP ds. powołań.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję