„Rodziny to nie muzealne eksponaty. Poprzez nie urzeczywistnia się dar we wzajemnym zaangażowaniu, w wielkodusznym otwarciu na dzieci, a także w służbie społeczeństwu. W taki sposób rodziny są niczym zaczyn, który pomaga w rozwoju świata bardziej ludzkiego i braterskiego, gdzie nikt nie czuje się wykluczony i porzucony” – powiedział Ojciec Święty.

Franciszek wskazał, że w marcu z okazji 60. rocznicy Traktatów Rzymskich przypominał uczestnikom unijnego szczytu o podstawowej roli rodziny. Pozostaje ona strukturą najbardziej adekwatną dla zapewnienia tego, co jest niezbędne do zdrowego rozwoju człowieka.

„Dziś w sposób szczególny dostrzegamy potrzebę kultury spotkania, w której docenia się jedność w różnorodności, wzajemność, solidarność między pokoleniami. Ten rodzinny kapitał powinien też naznaczyć relacje gospodarcze, społeczne i polityczne kontynentu europejskiego. Styl rodzinny, który szerzycie, nie pozostaje uzależniony od jakiejś ideologii, lecz opiera się na nienaruszalnej godności człowieka. Bazując na tym fundamencie, Europa będzie mogła rzeczywiście tworzyć rodzinę narodów” – powiedział Ojciec Święty.

Papież zauważył, że Stary Kontynent przeżywa dziś wielorakie kryzysy. Najważniejsze z nich dotyczą demografii, migracji, bezrobocia i oświaty. Obejmują one również instytucję rodziny.

„Znam podejmowane przez was inicjatywy na rzecz konkretnych rozwiązań politycznych służących rodzinie na polu gospodarki, zatrudnienia i nie tylko. Mają one na celu zapewnienie wszystkim godnej i odpowiedniej pracy, a w szczególności młodym, którzy w wielu regionach Europy cierpią z powodu plagi bezrobocia. W tych i innych inicjatywach, dotyczących bezpośrednio legislacji, najważniejsze musi być zawsze zwracanie uwagi na poszanowanie każdego człowieka i jego godność” – powiedział Ojciec Święty.

Franciszek podkreślił też, że rodzina nie może pozostać odizolowana, lecz musi wychodzić na zewnątrz. Potrzebuje dialogu i spotkania z innymi, aby dać początek jedności, która nie jest jednorodna i która owocuje postępem oraz dobrem wspólnym. Wskazał też, że służba świętości życia powinna się wyrażać na wiele sposobów, nie tylko w obronie nienarodzonych, ale również w przymierzu międzypokoleniowym, służbie potrzebującym, solidarności z migrantami, sztuce wychowania czy zapewnianiu godnych warunków życia osobom starszym.